Kabanata 26

12 3 0
                                    

#WIHKab26

Eya.

I'm still shocked and terrified, like I was in the middle of searching and someone rescued me from the wrong place. I knew it will happen, but I didn't expect that today it is.

May mga bagay na dumadating sa atin sa panahon kung kailan minamalas na tayo darating ang swerte.

Uncle Mario or should I call him Papa? He's been part of my life, and it was long ride for me. Until it stopped and everything came pleasant.

"Pa!" I called when I enter the shop.

Ate Reyza and Kuya Boni was shocked.

Inakbayan ako ni Papa, "My long lost daughter." Ginulo niya ang buhok ko.

Tinanggap ko na lamang, kasi kung magmamatigas pa ako na alamin ang katotohanan at kumuha ng mga patunay---nawala, napalitan ng pagtanggap at saya.

I am a product of broken melody that still playing but it's not the old sound someone used to hear.

"Magbabakasyon kaba 'nak?" He calls me anak after he knew everything about me.

Kwinento ko lahat ng nangyari sa'kin since kid. And he keeps on telling that he and Mama were doing really great back in their highschool life.

"Didiretso po kila Mama," sambit ko habang inaayos ang mga music instruments. "Sama ka, 'Pa?"

He remains silent after I asked him. Nak'wento niya rin na it's his fault not to give his surename to mine cause he didn't made an assurance that I'm their product of making love.

"Is she okay?" Tanong ko sakaniya.

"She's happy of my two siblings. Tito also there, so how can be she sad all of the blessings she had?," asking him that made me think if she's really happy.

"Kailan mo gustong pumunta? 'Tsaka paborito niya pa rin ba ang ube?" Tanong sakin ni Papa.

"Sobrang hilig niya sa ube, pati kulay ng damit niya ube, mabuti na lang at hindi niya pinangalanang ube." Tumawa ako. Papa... he knew Mama's favorite and I'm getting it... when you love the person for too long and didn't lose the love that you have for the person, you won't forgot everything.

"Hindi na po kayo nagkaroon ng girlfriend after ng break up niyo?" Pag uusisa ko. Malay ko ba kung may kapatid ako sa ama mga gano'ng pang telenovelang eksena.

"Abala na ako sa pagbu-business, kay Andrei na nga lang ako nagbibigay ng mga gamit. Kuya is not fan of spoiling, kaya ako na walang anak... na alam ko namang maaring magkaroon... hangga't wala ka pa, si Andrei muna ang naging anak-anakan ko." Pagkukwento niya, natuwa ako dahil ando'n talaga ang willingness niyang maging tatay sa magiging anak niya. Sa akin.

He became supportive and even asking kung bakit hindi na lang si Andrei ang ginawa kong boyfriend.

"'Pa, 'di kami magkalayong magpinsan, 'tsaka kapatid na turing ko sakaniya. Masyado kang ma-issue hindi na nagkatotoo." Nahampas ko siya sa braso, ayan nahampas ko na ang boss ko---ay Papa ko pala.

"Atleast he confessed. Mana sa papa niya ang pagiging torpe."

"Ba't ikaw 'Pa, 'di ka torpe?"

"Kung torpe ako tatagal ba kami ng apat na taon ng Mama mo kung 'di ko napasagot 'yon ng 'di siya kumakain ng ube tuwing kausap ako. Kasi 'yong singsing nilagay ko sa halaya. Edi appetizer muna hanggang sa  kumain kami ng dessert sinerve 'yon pagkagat niya, nakita niya ang singsing," tumatawa si Papa habang nagkuwento. "Muntik pa ngang mabilaukan, e."

He was playfully naratting their cute love story and I was quite hearing it.

"Balak ko po sana sa susunod na linggo," balik sa kaninang katanungan. "Okay lang po ba?"

When It Happens | ✔Where stories live. Discover now