When It Happens | ✔

Kabanata 18

#WIHKab18

Eya.

Wala ni isang sagot ang nakuha ko: sa tawag at sa text. When I needed him, he's missing. I'm missing him, I shouldn't let him go. But I was weak, and his love needed myself to be strong.

He said many sorry's but I didn't response to accept his apology. Inilayo ko nang bahagya ang sarili ko pero mas lumayo siya.

Patapos na rin ang school year at dalawang buwan na lang hindi na kami magkikita. Subalit, may paraan pa para maka-usap ko siya.

"Eya, may nagpapabigay sa'yo." Si Ate Michelle mula sa labas ng pinto.

"Pasok ka nalang Ate," Sagot ko. "Nagtutupi kasi ako ng mga nilabhan kong damit."

Ibinigay niya ang ticket for 2, "may admirer ka na palang basketball player."

"Ate!" Natigilan siya sa sinabi ko at hindi ko masabi kung kanino galing pero alam ko kung kanino.

"Siya 'yong nagpadala ng yakult. 'Tsaka nagmamadali siya." Nabasa niya siguro ang tumatakbo sa isip ko.

Nagpaalam na si Ate Michelle at nagkaundagaga ako sa pagtingin ng ticket.

"Ticket reservation, Second Round for CSB vs. LPU." Nang mabasa ko 'yon hindi ko maiwasang maexcite.

Mapapanoo ko siyang maglaro. Si Andrei lang kasi 'yong alam kong naglalaro ng basketball mula noon.

Tinawagan ko si Andrei.

"Pogi speaking." Bumungad ang 'di makatarungang tawag niya sa sarili niya.

"Wala po akong kausap na pogi ngayon."

"Diyan ka na nga!"

"Huwag mo munang ibaba," pagpipigil ko sakaniya. "Next week free ka?"

"Next week?"

"Thursday of 4 pm."

Naalala ko 6:00pm-8:00pm ang schedule ko ay pareho lang kami ni Andrei at sa oras na 'yon wala na kaming klase.

"Oh sure."

"I'll tell you where. See you sa work."

It's 8 a.m of Saturday and feeling the same way again. Better but not in the high level. Masasabi mong unti-unti mo na ngang minumulat ang sarili mo sa mga bagay na dapat.

Pagkabukas ko ng ref, nakita ko ang huling 2 piraso ng yakult. Kinuha ko ang isa at isinarado ang ref.

"Everyday okay? Ba't parang misserable everyday 'pag iniinom kita?" Tumawa ako habang nilalagok ko ang yakult.

Ayaw ko lang na maging malungkot na naman dahil sakaniya. Maaring hindi ka pa maka move-on pero huwag namang pigilang sumaya ang sarili mo.

Nakita ko na si Andrei mula sa malayo, at dating gawi hatid sundo siya sa'kin.

"Hindi ka ba naiistorbo para gawin mo ang paghatid at pasundo sa'kin," tumabi ako sakaniya para naman hindi ako parating nasa backseat. "You know personal hobbies?"

"Hobby kita." Bulong niya.

"Ha? May sinasabi ka?"

He shrugged his head. "Sabi ko, happy akong ihatid at sunduin ka. We're friends right?"

Hindi ko naman na kwinestyon ang intensyon niya bilang magkaibigan kami.

"Saan ba tayo pupunta sa birthday mo?," Nangungulit na naman ako nito. "Para maman mapaghandaan ko."

"Just wear clothes that makes you comfortable."

Hindi niya pa rin ako sinasagot kung saan siya magcecelebrate. Pero nanahimik na lang ako, basta comfortable lang suotin ko.