When It Happens | ✔

Kabanata 11

#WIHKab11

Eya.

Waiting for Andrei's signal if he's going to fetch me here. Until a motorcycle stopped on my front.

"Shawi won't be mad at you." Hindi ko alam ang tinutukoy niya.

Sinong Shawi? Sharon Cuneta?

"This is Shawi." Tinapik niya ang motor niya.

Agad akong tumango dali dali naman niya akong hinila papalapit sakaniya. Bilis niya kumilos.

"Ride with me." Alok niya.

"Wala bang goodmorning diyan?" Napaisip muna ako kung sasakay ako.

"Goodmorning, Eyabels." Dali dali niyang kinuha ang bag ko at mga libro.

Pinapaandar na niya si Shawi, "let's go!"

Patuloy lang ang pag-andar hanggang sa tumigil ang motor.

"Anyare? Kung malas ako dahil sumakay ako at nasira 'to, magjejeep na lang ako." Sambit ko. Tutal ay hindi ko naman talaga gustong sumakay sa motor.

"Paanong mamalas ako e ang swerte swerte mo nga sa'kin." Ngumiti siya at inilapag ang helmet.

Hindi na ako umimik at hinintay ko na lamang na may sabihin siya.

"Let's have a breakfast." Kinuha niya ang kamay ko at dali daling pumasok.

"Sanay naman akong hindi nagbibreakfast minsan." Paliwanag ko sakaniya.

Wala siyang ibang ginawa kun'di hatakin ako papasok, hindi naman ako nagpaawat dahil nasa counter na siya.

Two breakfast meal; coffee, steak and fried rice.

"Bakit mo ginagawa 'to?" Tanong ko sakaniya.

Nakahain na ang pagkain at ngayo'y hinihintay ko na lamang na magsalita siya habang ihinahalo ang gravy sa kanin. Hindi na ako bago sa ganito, lagi kasi kaming nandito si Andrei 'pag nasa mood 'yong loko.

"Wala." Simpleng sagot niya.

Just a casual answer. Wala nga kasi, Eya. Namimintang ka, e!

Hindi na ako umimik at unti unti kong inalala ang nangyari kay Andrei ngayon.

I needed to text him.

Ako:

Goodmorning. Are you okay?

"Anong nangyari sakin kagabi?" I remember him drives me at home last night, so I needed to ask if something unussual happened.

"You are drunk," tumatawa tawa siya.

"See this." Pinakita niya ang cellphone niya.

Kitang kita ko ang mukha kong nakatulog sa kalasingan habang nasa biyahe.

"Wallpaper mo?' Napalakas ang boses ko pero hindi naman karamihan ang tao ngunit marami ang tumingin.

"Ang cute mo."

"Close ba tayo para i-stolen moko?"

"No. But I'm just giving back the favor." The smile in his face and his eyes has this something in me.

"So, naging close tayo dati? Ang gulo." Hindi ko kasi siya maintindigan, ang daming logic sa dugo ng kumag na 'to.

"Because you stole first my heart, Miss."

"Ang layo." Reklamo ko sakaniya.

"Hindi man lang ako nagkaroon ng point?" Tumawa siya.

I guess may point naman talaga siya. Bumabanat siya out of nowhere.