When It Happens | ✔

Kabanata 3

#WIHKab3

Eya.

Hindi na ako mag oopen ng mga social media accounts ko. Hindi ko na bubuksan ang notifications ko.

Pero hindi ko matiis hindi magshare ng coffee aprreciation posts. I changed my mind, lilimitahan ko nalang.

Huwag na rin kaya akong mag bar o gumala gala sa university? Huwag na rin siguro akong pupunta ng cafeteria?

Ano bang nagyayari sa akin! Para akong nagtatago e hindi naman ako kriminal.

I felt everything secrets, mystery and questions. Having this suspicious mind can pretend that thing will just be fine and at same track.

Muli kong binalikan ang video, I found it interesting kasi kinakanta niya 'yong paborito kong musika. Nostalgic, Ang Huling El Bimbo kahit paulit ulit kong pakinggan parang napapsaya niya ako at nawawala ang lungkot ko.

Kamukha mo si Paraluman
Noong tayo ay bata pa

"He's a 4th year Business Major." Sambit ni Venice. Were on our way home. Hawak niya pa rin ang cellphone niya at abala sa pagtitipa.

"He looks so familiar." Winea looks intimidating.

Oo, familiar talaga. Kayo 'tong nagpush sa'kin tapos wala kayong kaalam alam. Ewan ko ba! Inirapan ko nalang silang dalawa.

Hindi ko sila inimik at imbis na pag-usapan ang lalaki sa video, binuksan ko ang notes ko at nagsimulang tignan kung alin ba ang iququiz bukas, "you listed down the pointers?" Tanong ko sanilang dalawa.

May binigay na notebook si Winea sa'kin, "picturan mo nalang," she said so I did.

Kinds of Media and Public Speaking. Since I'm a Mass Communication student and on my third year taking and dealing with my dreams, gusto ko ring masuklian lahat ng sacrifices.

"Manong para po!" Nilakasan ko ang boses ko at dali daling bumaba. We bid goodbye to each other as if we won't see ourselves stressing because of the subjects.

Mag isa na naman ako sa boarding house. Almost 20 minutes of travelling back and forth kaya malayo layo rin ang University.

"Nakauwi ka na ba apo?" Panimula ni Lola. Na miss ko ang boses niya. Lahat lahat sakaniya.

"Yes, La. Kamusta kayo diyan?" Tanong ko. Bawing bawi ang pagod ko dahil sakanila.

"Ayos lang. Wala namang bago, sila Tita mo nakarami ng benta at ang mga pinsan mo sobra nilang kukulit." Rinig ko sa kabilang linya ang boses ni Ashville at Ashton, this twins wants me go home, pati 'yong luto ni Tita Josa na Monggo. Parang gusto ko tuloy mag alsabalutan at umuwi na agad.

"Malapit ba Midterms, La. Matapos no'n lalabas na report card." Masiglang sabit ko. Talagang babawi ako sakanila.

"Pasadong grades lang hija. All you have to do is to accomplish it. Balang araw magiging maganda ang kahihinatnan ng lahat." Si Tita Josa na ang nagsalita.

"I miss you Tita, pero mas miss ko ang luto mong Monggo," tumawa ako at narinig ko rin ang tawa niya, "sige po, paalam na magrereview pa po ako." Pagpapaalam ko at pinatay ang cellphone.

Buhay border nga naman, dapat sanayin mo ang sarili mo. Ba't kasi ang layo layo ng pinag aaralan ko. Tsaka unhealthy 'tong mga kinakain ko---de lata, noodles, deliver galing fast food. Hindi naman ako makabili ng pagkain na may rich in vitamins dahil sa sinasakto ko lang ang allowance ko. Buti nga hindi ako binubulate.

* * *

I didn't know why I don't want to open my data and browse my Social Media Accounts. Kalat kaya 'yong pangalan ko sa campus. Ayaw ko rin namang i-check ang GC namin dahil sa mga pambihirang announcement ng mga profs.