Camp Alaya Series #1: Eyes Locked, Hands Locked (Completed)

Chapter 24

ELHL24 || Esteen Samantha Vinzon

"Nothing. I just want to see you..." I gasped and slightly turned my head to hide my flushed face. "... your doing." Dugtong niya na ikinalaglag ng panga ko.

"You don't need to see it," I firmly uttered. His face is void with any emotion. Umigting ang panga niya. A sly smirk has apeared in his face.

"Why can't I see it?" I pursed my lips while fighting his stares.

Nakita kong lumabas si Rene kaya naiwan nalang kaming dalawa dito sa loob. I gasped at that thought.

Umupo siya sa harap ko at ngumisi. "Wala ka ng hangover?" Tanong niya na ikinabigla ko.

What? A hangover?

"What?" How did he know?

"Oh! Nothing Samantha." Nakangisi niyang sabi. Sumimangot ako at umayos ng upo.

"What are you doing here? Really..."

The sly smirk on his face is nowhere to be found. Balik sa malamig at walang emosyon na mukha.

"Checking my future..."

Nalaglag ang panga ko sa narinig.

"My future company's partner."

Nahihiyang iniwas ko ang tingin at ngumuso.

"Okay, you can freely tour our company now."

"Join me," aniya na ikinabigla ko.

I badly wanted to join him pero ayokong makasama siya. Baka bumigay ako at magmakaawa sa harap niya na bumalik sa akin.

"I'm sorry to say this Mr. Zacharia but I'm quiet busy." I manage not to stutter while talking.

He looks amused with my answer. He stared at me for I don't know how many minutes before nodding and storming out of my office.

I sighed and hit my head lightly. Opportunity na sana iyon para hindi ako tumandang dalaga!

Ilang minuto pagkaalis ni Argon ay pumasok muli si Rene na nakangisi.

"Miss, bakit namumula ka? Kinilig ka ng bongga?"

Umikot ang mata ko at pinagkrus ang braso sa dibdib bago umupo sa swivel chair.

"Inggit ka?"

"No-uh..."

Umismid ako at kinuha nalang ang mga papel sa harap para pirmahan.

"Bakit naghahanap ng kasama si Sir sa pag-iikot dito? Ang daming babaeng nag-unahan, Miss."

Nagkunwari akong walang naririnig at nagpatuloy lang sa pagpirma. Kapag nalaman ko lang talaga kung sino ang sumama sa kanya tatanggalan ko ng trabaho, but on the other side.. I was just joking.

"Kumapit pa sa braso ni Sir, e. Lakas ng loob." I lifted my head on that statement.

"Why would she do that?" I hissed.

Kibit balikat lang ang isinagot niya bago lumabas ng opisina.

Pilit kong tinanggal iyon sa isip at pinirmahan na ang dapat pirmahan. Ni hindi ko napansin na alas otso na ng gabi kung hindi pa nagpaalam si Rene para umuwi.

Nanatili ako sa opisina hanggang alas nuwebe ng gabi. I wanted to be distracted. Kapag nasa bahay na ako at magisa, magiisip na naman ako. Ending, hindi ako makakatulog. Kaya mas mabuting pagurin ang sarili para tulog kaagad pagkarating sa bahay.

Bagsak ang balikat kong lumabas ng opisina. Nag-unat pa ako saglit bago tuluyang lumabas sa kompanya. Bilang nalang sa daliri ang natirang empleyado dahil hanggang alas syete lang ang oras ng trabaho nila.