Chapter 7

383 43 19
                                    

#ELHL07 || Esteen Samantha Vinzon

I can't help but burst out my laughter as I stared at his flushed face. Embarrassment is all over his face while lowering his head down to avoid my eyes.

"Hindi mo kasi sinabi kaagad!" He snorted-trying to defend himself.

"Hindi pa kasi ako tapos magsalita nag-react ka na kaagad." I laughed loudly as he cocked his towards me to glare. I immediately averted my eyes and gave him a chortle.

"Matulog ka na nga doon. Bakit ba nandito ka pa?" I raise a brow at his attempt to make me leave. I crinkled my nose and rolled my eyes.

"Kwarto ko 'to, ipapaalala ko lang, kung makapagpaalis ka diyan. At saka inaasar pa kita."

His face crumbled as he look at me in disbelief. Pabagsak inihiga ang sarilo sa kama at mariing ipinikit ang mga mata.

"Tulog na ko."

I grimaced and chuckled. "Tulog na nagsasalita."

"Matulog ka na, Samantha!" He suddenly stood up to push me outside. "Good night!"

Wala akong nagawa kung hindi ang matawa sa kanyang ginawa. He's reslly cute sometimes, akala mo bata kung makaasta.

Marahan kong kinatok ng tatlong beses ang pintuang isinara niya at nagmamadaling umalis nang marinig ang papalapit na hakbang niya.

I chuckled at myself to sleep.

I woke up early in the morning, just like what my usual routine is. Tahimik akong bumaba para makapagluto nang almusal.

I saw Tatay peacefully reading a newspaper with a cup of coffee in his other hand.

"Anong oras po kayo nakauwi?"

"Kadadating ko lang, nak." Aniya ng hindi ako binabalingan.

Isang tipid na tango ang ibinigay ko at saka nagpatuloy sa pagtungo sa kusina.

"Magandang umaga, Nay!" I greeted after seeing her entering our kitchen.

"Magandang umaga. Ang aga mo gumising." She chuckled.

I shrugged and slightly pouted my lips. Nang matapos maghain ng almusal sa lamesa ay agad na naupo roon si Nanay at Tatay.

"Si Argon, nak? Tulog pa ba?" Nanay curiously asked. Marahan kong itinango ang ulo bilang sagot. "Gisingin mo na para makasabay sa atin magalmusal."

I nodded and stand on my seat. I languildy walk towards my room and pouted after seeing Argon's peaceful sleeping face. I unconsciously smile as I saw him slightly snoring with his parted lips.

I walk closer to him and slightly crouched my body to stare at his sleeping face. Even when sleeping, his gorgeous face doesn't change. I can't help but to think of it as an unfair thing.

My breathung hitched as our eyes met when he suddenly opened his drowsy eyes. Madali akong umayos ng tayo at nag-iwas ng tingin sa kanya.

"K-kakain na daw ng almusal sabi ni Nanay." I hesitantly muttured.

I saw how the corner of his lips rose up as he slowly sat on my bed. Ipinilig ko sa gilid ang ulo nang subukan niyang hulihin ang mga tingin ko.

"Bakit tinitigan mo lang ako kung ganon?" He tried to tease. Marahan kong iniling ang ulo at iwinagayway sa harapan ang kamay bilang akto ng depensa.

"Mali ang iniisip mo! Gigisingin na sana kita kaso nagising ka na!" I defended. "May panis na laway ka pa!"

I immediately turned my back on him after saying those words. Heat crawled onto my cheeks as I walk out of the room. I feel so embarrassed, para akong isang highschool student na panay ang papansin sa nagugustuhang lalaki at kapag napansin akala mo kinikiliting bata na hindi mapakali.

Camp Alaya Series #1: Eyes Locked, Hands Locked (Completed)Kde žijí příběhy. Začni objevovat