The Witch and the Vampire

Chapter 56

MILLIE'S POV

Peaceful.

Quiet. 

Restful.

Sitting quietly here in this beautiful and flowery valley makes me want to stay here forever. It's so peaceful. The wind is gentle. The flowers are fragrant and the grass are so soft. Ang sarap dito. I wish my life's like this. Dinama ko ang hanging humahaplos sa katawan ko. The scene is beautiful, too. The sky is pink and sky but it's lovely especially the setting sun. It's all wonderful. 

Pumikit ako at dinama ang mabangong simoy ng hangin. 

Everything here makes me forget everything. Unti-unting nawawala ang sakit sa puso ko pati ang mga alaala ko pero ang kagandahan ng mundong ito ang nagbibigay ng kaginhawaan sa puso at isip ko. It makes me calm and surrender. I will miss my family, yes. Oddly, I don't feel pain now. It's just so relaxing. Unti-unting nawawala sa mga alaala ko ang mga itsura nila at ang mga pangalan nila. The wind is making me forget everything. The flowers and the view comforts me in a very soothing way. The sun is giving me a ray of light to come forward. 

Suddenly, a small bright light appeared and it formed into an animal. It stretches his hand unto me. Mukhang tinatawag na ako. Ngumiti ako at tumayo kaagad. It's like my soul knows what to do now. Tatanggapin ko na sana ang kanyang kamay nang may yumakap sa aking likod. 

It's so tight and secure. 

Kasabay ng pagyakap niya ay ang pagkawala ang maliwanag na bagay sa aking harap. 

"Dorothea.." Mahinang tawag niya. 

I heard this voice before. Iniharap niya ako sa kanya. Umiiyak siya. Pinugpog niya ng halik ang buo kong mukha hanggang sa natangpuan niya ang mga labi ko. 

"I miss you so much, Dorothea. Damn it. I miss you so much." He said then kissed again my lips. 

My heart reacted to his touch. 

Is it something I value? Mukhang kilala siya ng puso't isip ko. I closed my eyes and savor his kisses until a glimpse of my memory appeared in my mind. 

How can I forget? He is the one I truly love. 

"Azuro." Tawag ko sa kanya. Umiiyak ang mga mata niya. It's full of sorrow but with a hint of happiness. It's the first time I saw him cry. Why is my love crying?

"I love you so much." He said. 

"I love you, too." Sagot ko at hinalikan siya. He pulled me closer and hug me tighter. Niyakap ko rin siya pabalik. Bumitaw ako sa halik at nginitian siya. 

"Bakit ka umiiyak?" Tanong ko. Umiling siya at yumakap muli. "Azuro, bakit ka nandito?" 

"It's not your time, yet." He said to me. Kumunot ang mga noo ko. 

"What do you mean?" 

"I love you so much. I will risk everything for you and for our little one." Sabi niya saakin. Humiwalay siya sa pagkakayakap at pagkatapos ay lumuhod at hinalikan ang aking tiyan. 

"Our little one?" Taka kong tanong. Tumango siya. Tumayo siya at hinawakan ang magkabila kong pisngi. Ngumiti siya saakin at hinalikan ang noo ko. 

"Take good care of our little girl, Dorothea. Remember I love you both. I will miss you so much, Dorothea." 

I have lots of questions pero naglalaho na ang katawan ko. 

"Azuro.." Tawag ko sa kanya. Nginitian niya ako at binigyan ng isang matamis na halik. 

"I love you so much." He said. Umiiyak siya. Hinawakan ko ang mga kamay niya pero hindi ko na ito maramdaman. 

"Azuro.." tawag kong muli. He smiled at me sadly.