The Witch and the Vampire

Chapter 41

DOREEN'S POV

Para akong nabingi sa narinig. Marry him? He is proposing? Is this true? Hindi pa ako nakakarecover nang hilain niya ako at siniil sa mahigpit na yakap.

"After all of this mess, please marry me." Huminga ako ng malalim. Akala ko naman ngayon na. Yumakap rin ako sa kanya pabalik. He is my mate. We are destined to each other. Of course I would love to.

Dahil kakakain lang naming dalawa, we decided to walk on the beach. Umupo kmaing dalawa sa buhangin habang ang mga paa namin ay nakalublob sa tubig. Its not really cold. Its a little warmer than I thought. Tahimik lang kaming pareho. I know we have a lot of things in our minds right now but I choose to relax for a bit to refresh my mind. May naramdaman akong maliliit na mga paa na gumagapang sa paanan ko. Its a small crab. Kukunin ko sana kaya lang sinipit niya ang daliri ko. I tried to wave my hand para matanggal ang pagkakasipit niya pero mas lalo lang na dumidiin. Inilapit ko ang kamay ko sa mukha ko para makita ng maayos kung paano matatanggal ang maliit niyang claw saaking darili pero sinipit niya ang ilong ko.

Aray!

Ang sakit ng sipit nito. Gamit ang isa ko pang kamay, hinila ko ang maliit na talangka pero mas bumabaon lang ang sipit niya kaya tumingin ako kay Linus para humingi ng tulong. Nagulat siya sa nakita at halos nagpipigil ng tawa. Madali niya lang na nakuha yung talangka at pinakawalan sa buhangin.

Kinapa ko ang ilong ko. Medyo masakit ang pagkakabaon ng sipit niya. Sana walang sugat.

"Say, are you ready to go back to your world?" Biglang tanong ni Linus. I am not really ready because there might be  a lot of danger that may happen but I have to. I have to face this. I want to clear my name. I want to have a life without thinking how to survive each day. I don't want to hide forever because of daemons chasing me to death. And I want to seek justice for my grandfather's innocence.

Yes.

Hinanap ng kamay ko ang kamay ni Linus. Mahigpit kong hinawakan ito. Tumingin siya saakin. I smile at him.

We can do it, Linus. After this mess, we'll have a peaceful life.

He nod.

"Tomorrow. Let's leave this place. We'll go back to my house. I need to find something." Tumango ako. Mukhang marami siyang iniisip. I squeeze his hand kaya tumingin siya ulit saakin.

We can do this, okay? Together.

I initiate a hug. Narinig ko ang kanyang malalim na paghinga bago yumakap saakin pabalik. Inalis ko na ang mga braso ko para kumawala na sa yakap pero biglang humigpit ang yakap niya.

"Stop moving. I need strength."

Pinigil ko ang mga ngiti sa aking mga labi. I remembered how I want to kill myself. I was bitter and my heart is full of sorrow. I wanted to end my misery but this man came and helped me along the way. He rescued me everytime I needed help. I will do the same for him.

Hinila niya ako paitaas habang nakayakap. Pagkatapos ay bumitaw na siya at hinawakan ang kamay ko.

"Let's go inside."

Nauna akong pumasok sa kwarto dahil may babasahin pa raw siyang libro. Hindi na ako umangal. Tumalon si Luna papunta aking tabi. Hinaplos ko ang kanyang ulo at tumingin sa kanyang mga mata.

Luna, kaya mo bang hanapin ang nawawalang bagay na hinahanap ni Linus?

"Meow." Her eyes changed from yellow to green. Hindi nagtagal ay nakita ko sa aking isipan ang isang bagay na nasa ilalim ng tubig.

"Meow."

Luna is sharing her thoughts to me. Pumikita ako at ngumiti.

Thank you, Luna.