FULL MOON ❥ LisKook ⊰

❥ Görüntüler ⊰

"Çok sıcak!!"

Hazırladığım ramenden biraz aldım. Fazlasıyla sıcaktı o yüzden biraz beklesem iyi olacaktı. Bu ramen öyle mucizevi bir şeydi ki, defalarca çiğneyerek yemene bile gerek kalmıyordu. Kolayca ağzında eziliyordu. Acıktığımı hissederek biraz daha yedim ve peçeteyle ağzımı temizledim.

Evet, ramen mucizevi bir şeydi. Muazzam bir tada sahipti. Ancak hazırladığım bu lezzetli ramen, yemek için değil çok daha önemli bir şey içindi. Bu rameni yeni bir plan için kullanacaktım. O yüzden benim için önemli bir besindi.

Temizlikçi kadının verdiği defterde yazan ilk kural dürüstlüktü. Ben de bunun için yeni bir plan hazırlamıştım. Dürüst olacak ve kamera görüntülerini kimliğimi gizleyerek Jungkook'a gönderecektim.

Ramenin tamamen soğuduğuna emin olduğumda sandalyeden kalkarak mutfaktan ayrıldım. Artık evimin bütün odaları boştu. Tek bir eşyam bile kalmamış, her şeyi satmıştım. Geriye sadece odamdaki kasa kalmıştı.

Odama girdim ve ışıkları açtım. Daha sonra kasaya doğru yaklaştım ve şifresini girerek kapağını açtım. Kamera görüntülerinin olduğu kart hala içindeydi. Düşünceli bir şekilde elime aldım ve tekrar kapağını kapattım. Artık bu kasayı da gönül rahatlığıyla satabilirdim.

Tekrar mutfağa dönerken elimdeki karta bakıyordum. Bu kart planımın en büyük parçasıydı. Bu küçücük kart, bir insanın hayatını mahvedecek bir değerdeydi. Sandalyeye yerleşerek ramenin şeffaf paketini elime aldım ve kartı içine yerleştirdim.

"Bakalım bu kartı görünce ne yapacaklar..."

Paketi sıkıca bantlayarak ramenin içine attım ve karıştırdım. Ramenin renkli suyu yüzünden, sadece bakarak içindeki kart paketini fark etmeleri imkansızdı. Görüntüleri bulmak için dikkatli incelemeleri gerekiyordu.

Katil evlatı tutuklayıp tutuklamamak onların ellerindeydi. Bu ramen onlara ulaştığında çöpe atarlarsa, elimden geleni yapmış olacak ve bu vicdan azabından kurtulacaktım. Ancak olur da içindeki bu kartı bulurlarsa, evin anahtarlarını kapıcıya teslim edecek ve fakir bir hayata başlayacaktım.

Kaderim resmen Jungkook'a bağlıydı.

Jungkook'un tercihinin ne olacağını gerçekten merak ediyordum. Bu ramen kutusunu çöpe atarak beni kurtaracak mıydı, yoksa dikkatlice bakarak içindeki kartı bulacak mıydı?

Açıkçası ben Jungkook'un yerinde olsaydım çöpe atardım. Ramen soğumuştu ve polis merkezine gidene kadar bozulmuş ve kokuyor olacaktı.

Derin bir nefes alarak geriye çekildim ve ramenin kapağını kapatarak kartona yerleştirdim. Dikkatlice kartonun kapağını kapattım. Elime aldığım bantla erafını da sarmayı tamamladığımda, geriye son bir şey kalıyordu. O da kime gideceğini yazmak.

Masanın kenarında duran ve üzerinde "İyi Bir Hayat" yazan defteri elime aldım. Son sayfasını açarak çekmecedeki kalemi aldım. Normalde sağ elimle yazardım ancak her ihtimale karşı sol elimle yazdım.

"Dedektif Jungkook'a"

Sayfayı yırttım ve karton kutuya yapıştırdım. Sol elimle yazdığım için biraz zor okunuyordu. Yine de doğru yere ulaşacağına emindim.

Yorulduğumu hissederek arkama yaslandım. Plastik eldivenler ellerimi terlettiği için rahatsız hissediyordum. Herhangi bir parmak izi beni riske atabilirdi. Bu yüzden dikkatli olmalıydım.

Yaklaşık üç gün beklemiştim. Günlerdir dışarıda beklettiğim kutudaki ramen, iğrenç bir hal almıştı. Hazır olduğumu hisseder hissetmez kutuyu hazırlayarak polis merkezine göndermiştim. Şimdi de sürekli rüyalarıma giren adamın anıtındaydım.

"Seni iyi hissettirecek şeyi gitmesi gereken yere gönderdim. Artık mutlu olabilirsin."

İçimi kemiren merak duygusuyla adamın resmine bakıyordum. Onlara gönderdiğim ramen kutusunu gerçekten çöpe atarlar mıydı? Eğer öyle yaparlarsa görüntüler de gidecekti...

Düşünmeyi bırakarak doğruldum ve son kez anıttaki yaşlı adama baktım.

"Ben olması gerekeni yaptım. Dürüst oldum ve görüntüleri onlara gönderdim. Gerekeni yapmazlarsa da artık beni değil, onları rahatsız et."

Geri çekildim ve gözlüklerimi takarak arkamı döndüm. Elimden gelenin en iyisi buydu. Eğer görüntüleri bulamazlarsa evimi yeniden, en yeni eşyalarla donatacaktım. Bunun düşüncesi bile beni heyecanlandırırken, mutlu bir şekilde anıttan ayrıldım.