Love. Pagmamahal.
Love is inevitable. Kahit ayaw mo, kahit hindi ka pa handa. Kusang dumadating.
Fate.
Fate decided who, when and how we love.
For me, Hindi natin pwede piliin kung sino mamahalin natin. Kasi kapag namili tayo, its either we embrace it but hindi tayo masaya or masaktan.
Pain.
Simula pa lang pagkabata, nasasaktan na tayo. Emotional pain, this is the most painful at mahirap pa paghilumin.
I’m not ready and prepared. Hangga’t di ko pa nabibigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Mom, hindi pa pwede.
Napabuntong hininga na lang ako habang iniisip ang nangyari kahapon.
Pinagpatuloy ko ang pagtuturo sakanya kahit na medyo naiilang ako.
He learned fast. I just told him na kahit mga 30 mins everyday na magjog sya sa village nila or treadmill. Hindi naman nya kailangan pumunta ng gym, what he need is to build strength and stamina.
Napagusapan din naming na every Saturday ko lang sya tuturuan para makapagpahinga kami ng Sunday.
Tumingin ako sa phone kong nakapatong sa bedside table ng tumunog ito.
‘Aya’s calling’
I answered it. Before I can say hello, a loud music and screaming ang sumalubong saakin.
Nailayo ko agad ng phone ko tenga. Hininaan ko na lang muna ang call volume bago binalik iyon.
“- issing the fun” putol na sabi ni Aya.
“What?!” sigaw ko dito. Narinig ko pa syang tumawa.
“Sorry! I said you’re missin’ the fun” umirap na lang ako.
“I know. I miss you both! Nasan na kayo?” tanong ko dito.
“We miss you too! Bat kasi pumayag ka sa trabaho na yan. Ah, right! For the information. Haha!”
‘Bat ba tawa to ng tawa’
“Are you drunk? Sinong kasama mo?” Shit lang! She doesn’t even remember anything everytime na nalalasing sya.
“Don’t worry babe, kasama ko si Blacey baby” humagikgik pa ito.
“Hey, kinakausap ko-“ naputol ang sinasabi nito ng may umagaw sa cellphone nya.
“Juice ko! Mas gusto ko pang magkaroon ng misyon kasya magalaga ng lasing na Aya” maarteng sabi ni Blacey.
I chuckled.
“Me too. Nasan ba kayo? Bat nalasing yan?” tanong ko dito.
“Well, nandito kami isang resort sa Siargao. Nagpunta kaming bar at nandun pala ang Aces.” Kaya naman pala. “And she kind of a-ah. She saw Aidan kissing another girl” I groaned.
‘Damn that Aidan’
“Anyway, two weeks na lang matatapos na ang bakasyon naming. We’re of to Batanes for the next two weeks. Magkita na lang tayo pagnakabalik na kaming Manila. Don’t worry, may pasalubong ka samin.” Napasimangot na lang ako sa sinabi nya.
Buti pa sila nakapagbakasyon.
“Ok, thanks!” sarkastiko kong sabi. “Ikaw ng bahala kay Aya. Punch Aidan for me. Matutulog na ako maaga pa work ko bukas” I bid goodnight bago ko pinatay ang tawag.
I blankly stared at my ceiling.
‘Paano ko haharapin si Arrister bukas?’
Uminit ang pisngi ko sa naisip. I buried my face to my pillow.
“Josh, calm down. Just act normal. Wala lang yang nararamdaman mo.” Sinampal sampal ko ang pisngi ko.
‘Yosh. Be natural. Don’t let this building feelings affect your work’
Pumikit na ako at nagpaantok. Bukas, tsk!
Sunlights coming from my window woke me up. What a nice sleep!
I stretch my arms upward. Tumunog ang mga buto ko dahil sa pag-iinat.
‘That feels good’
Napabaling ang tingin ko sa oras.
‘8-8:24 am?’
“Shit! I’m late!” tumalon ako sa kama papunta sa banyo.
Isang mabilisang ligo ang ginawa ko.
After I took a bath, sa pagmamadali kung ano na lang ang makuha kong damit ang sinuot ko.
Damn, red fitted halter dress pa ang nakuha ko. Bahala na papatungan ko na lang ng coat. Mabilis kong sinuot at mabilis din akong nagayos lang sarili.
L Pinaresan ko ito ng skintone block heels at nagapply lang ako ng tame na makeup masyado ng palaban ang damit ko.
Dahil wala ng time medyo basa pa ng buhok ko kaya di ko na nagawang ipitan.
Bumaba na ako, sumakay ng sasakyan at nagtungo na papuntang office.
Di naman masyadong traffic dahil anong oras na rin. Pagdating ko sa parking ng building, kinuha ko na ang handbag ko, doon ko napansin na di ako nakapagdala ng coat.
“Great! Just great” inis na sabi ko.
Mabuti na lang I let my hair down para di ganon kapansin ang likod kong kitang kita dahil sa damit.
Naglakad na ako papasok, binati ako ng guard , I greeted him back.
Napansin ko ang pagtingin sakin ng mga tao, lalo na ng mga lalaki. Napaikot na lang ako ng mata.
‘I know I’m hot. Di na kailangan tumingin’
I walk straight never minding the eyes that staring at me. Late na ako lagot ako kay sir.
Dumating na ako sa floor kung nasan ang office ni Arrister. Dumiretso ako sa office nya. I knock a few times bago binuksan ang pintuan nya.
Nakita ko syang may kausap sa phone nakatalikod mula sa table nya. Biglang humarap ang swivel chair nya.
Nagulat pa sya nang makita akong nakatayo sa bungad ng pintuan ng office nya.
“Just do what you can. Kapag di pa rin ayos puntahan mo ko sa office… Yeah, ganon na lang..Ok, update me from time to time” then he hung up.
Tumingin sya sakin bago tumayo.
Pinasadahan nya ng tingin ang suot ko. “You’re late!” he raised his brow then lean on his table.
“Sorry,Sir! Traffic eh.” Balewala kong sabi.
‘You got the nerve to say that, Josh’
Supladong inalis nito ang tingin sakin.
“What’s my schedule for today?” maikling tanong nito. Bumalik na sya sa upuan nya at nagumpisang magcheck ng mga reports na nasa table nya.
I cleared my throat first before saying his schedule.
“Ok, samahan mo ako sa meeting. I want you to take down notes on the most important matters. Ayusin mo na ang kailangan mong dalin. You have 10 minutes to do that” I nodded and go back to my post.
Kumuha lang ako notepad at pen, sakto naming lumabas si Arrister kaya sumunod na ako.
Cold temperature greets me when I entered the conference room. I shivered from toe up to my head sa lamig na naramdaman ko.
‘Shit! Maling mali.’
Pinilit kong wag ipakita na nilalamig ako.
Umupo na kami sa upuan namin, tinanguan ang mga nandun na at nagintay pa ng mga di pa dumadating.
The meeting starts when the other secretary announce that we have a quorum.
Taimtim akong nakikinig at sinusulat ang mga importante. Pasimple kong hinaplos ang braso ko dahil sa lamig.
Maya maya pa, naramdaman kong may ipinatong sa likod ko.
“Bakit kasi ganyan ang suot mo?” bulong nya sakin. Nakatingin pa rin si Arrister sa nagpepresent sa harap.
I only muttered my thank you’s. Ayoko ng abalahin ang pakikinig nya.
Natapos ang meeting after two hours.
L Medyo nagkainitan pa dahil may hindi napagkasunduan ang engineer at interior designer ng project na to.
Buti na lang nakasurvive ako sa lamig, thanks to Arrister’s suit.
Bumalik na kami sa office nya, I took off his suit at binigay sakanya.
“Thank you dito. Nakalimutan kong dalin ang coat ko” sabay abot ko nito sakanya.
“Next time bring your coat or don’t wear that damn dress again.” Padarag nyang kinuha ito sakin. “Sarap tusukin ng mata ng mga lalaking nakatingin sayo” mahinang bulong nito.
‘Ano nanamang sinasabi ng payatot na to’
Nagkibit balikat na lang ako. Binigay ko din ang summary ng sinulat ko kanina total malinis naman ang pagkakasulat ko.
Bumalik na ako sa table ko saka pinagpatuloy ang naiwan kong trabaho kanina.
