Küçük Aşkım

5.Bölüm 2. kısım

Önceki bölümün devamıdır

"...O değil de seninle çok acil bir işim var..."

"Hayırdır Hakan?Gecenin bu saatinde aradığına göre önemli bir iş."

"Aynen öyle Koray.Hani benim çarptığım kadın vardı ya Esma?"

Yutkundu Hakan...

"Eee?"

"İşte o kadın hakkında bir araştırma yapabilir misin?Bir kaç arkadaşın vardı senin onlarla beraber detaylıca bir araştırsanız?"

"Gece gece nerden aklına geldi bu hakan?"

"Koray lütfen bu bilgiler bana lazım.Bu kadın kimdir kimin nesidir?Anası babası nerdedir,gece gece birden neden önümüze çıktı neden o saatte dışarıdaydı?Kadın belki kocasından şiddet görüyordu yoksa gece gece dışarıda ne işi olsun ?Hem annesi...."

"Hakan bir sakin olur musun?Tamam benim birkaç tane arkadaşım var babm da yardımcı olur.Onlara sorayım,detaylıca araştırsınlar,ben sana bilgileri veririm."

"Tamam Koray çok teşekkür ederim ."

"Yalnız Hakan..."

"Efendim?"

"Kadının üzerinden pek bişiy çıkmadı.Bulmamız uzun zaman alabilir veya bulamayabilriz..."

"Olsun.Sen elinden geleni yap lütfen."

"Elimden geleni yapıcam...Hayırlı akşamlar."

"Saol sana da teşekkür ederim tekrar."

Telefonu bırakıp kendini yatağa bıraktı Hakan.Şuan tek istediği biraz uyumaktı.Kafasında geçen binlerce düşünceye rağmen...

Uykunun en tatlı yerindeyken burnunda bir gıdıklanma hissetti Hakan. O gıdıklanma yavaşça yüzünde dolaşmaya başladı.Ne olduğunu anlamayarak gözlerini açınca şaşırdı. Esma eline aldığı tüyle tam tepesine dikiliyordu.O sırada Esma'nınn kahkahası doldurdu odayı.

"Ya abi çok komik uyuyorsun.Böyle horlaya horlaya .."

Hakan gözlerini ovuşturarak doğruldu yataktan.Sonra Esma'yı gıdıklamaya başladı.

"Ben mi komik uyuyorum haa.Al bakalım sana prenses"

"Abiii yapma çok gıdıklanıyorum"

"Kim komik uyuyormuş?"

"Seen!"

Hakan Esma'yı daha çok gıdıklamaya başlayınca Esma dayanamayarak abisinin kollarından kurtulup kaçmayı başarmıştı.Merdivenlerden inerken Hakan 'a seslendi:

"Annem kahvaltıya çağırıyoooorr"

"Tamam geliyorum küçük hanım.."

Hakan gülerek kalktı yataktan.Hayatında hiç bu kadar güzel uyandığını hatırlamıyordu.Elini yüzünü yıkayıp hızla kahvaltıya indi.

Sofraya oturunca Esma ile kısa bir bakışma yaşayıp gülmeye başladılar.Hep birlike kahvaltı yaptıktan sonra Esma okul için hazırlanmaya gitti.Hakan da tam kahvaltısını bitirince Esma koşarak yanına gitti:

"Bugün beni sen okula bırakabilir misin?Lütfeeen..."

"Tamam.Giy ayakkabılarını ben geliyorum yanına."

Beraber evden çıktılar.Hakan Esmayı arabayla okula bıraktıktan sonra Koray'ın evine gitti.Koray ona zaman alabilecegini söylemişti ama Hakan'da ona yaedımcı olmak istiyordu.En azından bir faydada bulunmak istiyordu.Zile bastı va kapının önünde beklemeye başladı.Koray kapıyı açınca şaşkınlıkla baktı:

"Hakan hoş geldin.Hayırdır?"

"Hoş buldum içeri gelebilir miyim?İçeri de konuşsak?"

"Olur tabii ki geç buyur."

Hakan salona geçince salondaki koltukta oturan 3 adam gördü ve her biri ayrı ayrı bir işle uğraşıyorlardı.Bir tanesi bilgisayarla,bir tanesi dosyalarla diğeri de telefonla uğraşıyordu.Hepsi işlerine o kadar dalmıştı ki Hakan'ın geldiğini bile fark etmediler.

"Beyler bu arkadaşım Hakan.Hakan,bunlar da dün sana bahsettiğim arkadaşalrım.Senin benden rica ettiğin işi yapmak için buradalar."

Hakan hepsiyle tek tek tanıştı.Bilgisayarla uğraşanın adı Semih,telefonla uğraşanın adı Osman ve dosyalarla uğraşanın adı da Aliydi.Beraber çalışmaya başladılar ve akşama kadar sadece kadının kocasının adını bulabildiler.Hakan tam kendini kaptırmış onlarla kamera kayıtlarını izlerken telefonu çalmaya başladı.Arayan annesiydi:

"Oğlum nerdesin sen saat kaç farkında mısın?Niye haber vermeden çıkıp gittin?"

Hakan'ın yorgun gözleri saate kaydı.Saat 7 yi geçmişti ve sabah evden 8 de çıkmıştı.O kadar dalmıştı ki annesine Esma'yı bıraktıktan sonra Koraylara geçeceğini söylemeyi unutmuştu.

"Kusura bakma anne söylemeyi unutmuşum.Ben şuan Koray'ın evindeyim.Beraber işimiz vardı da ...Ama sabah çıkarken söylemeyi unutmuşum özür dilerim."

"Merakta kaldım oğlum ne yapayım.Tamam işin biter bitmez gel tamam mı?"

"Tamam anne birazdan gelirim."

Hakan telefonu kapatıp ayağa kalktı.Tam arkadaşlarıyla vedalaşacakken Osman heyecanla bağırdı:

"Korayy!Hakann!Buldum buldum"

Osman deli gibi heyecankanıp elindeki belgelerle uğraşırken herkes şaşkınlıkla ona baktı.Koray dayanamayıp sordu:

"Ne oldu Osman neyi buldun söylesene delirtme insanı"

"Abi kadının kocası var ya?"

"Eeee?"

"İşte onun ev adresini buldum"

Hakan şaşkınlıkla Osmana baktı:

"Emin misin Osman?Neredeymiş?Gidip konuşalım o zaman hadi"

"Sakin ol Hakan.Semihle izlediğimiz kamera kayıtlarına göre ve birkaç kamera kaydıyla evi tespit ettik.Ama şuan hemen gidemeyiz.Hepimiz çok yorgunuz ve kesin emin olduktan sonra gidebiliriz."

"Ama..."

Koray Hakan'ın sözünü kesti:

"Osman haklı.Çok yorulduk.Biliyorum senin için beklemesi çok zor ama beklemeliyiz başka çaresi yok Hakan şimdi eve git dinlen.Yarına kadar hem emin oluruz hem de dinlenmiş oluruz "

"tamam ama yarın kesin gideceğiz?"

"Evin doğru ev olduğunu kesinleştirirsek tabii ki gideriz."

Hakan Korayların evinden çıkıp eve doğru sürdü arabayı.Eve varınca kapıyı Esma açtı.

"Abimm gelmişş hoşgelmişş"

"Hoşbuldum Esmam annemler nerede ?"

"Salonda oturuyorlar yemek için seni bekledik hadi gel"

"Tamam ellerimi yıkayıp geliyorum."

Ellerini yıkayıp sofraya oturdular.Esma o gün okulda başından geçenleri komik bir şekilde ailesine anlatırken Hakan sadece tebessüm etmekle yetiniyor,pek fazla konuşmuyordu.

Sonunda yatma vakti geldi ve Hakan Esmayı odasına bırakıp üzerini örttü.Tam kapıdan çıkacakken Esma arkasından seslendi

"abi?"

"Efendim Esma?"

"Bugün dalgın gibiydin iyi misin?"

"iyiym Esmam merak etme sen.Yoruldum sadece.Haydi iyi geceler sana."

"Saol abi sana da..."

Ertesi gün olduğunda Hakan heyecanla kalktı yataktan.Dün Korayı arayamamıştı ve ne olduğunu öğrenememişti bir türlü.Hızla kahvaltıya indi ve yine Esmayı okuluna bırakıp Koray'ın evine doğru yola koyuldu.