Küçük Aşkım

5. Bölüm

"Abicim!"

Esma Hakan'a sarıldığı sırada hakan şok içinde kalmıştı.En son 8 yaşındayken görmüştü Esma'yı ve şimdi 10 yaşındaydı.2 senede ne kadar büyümüş ,annesine ne çok benzemişti...

Şaşkınlığını anca atabilen Hakan Esma'ya sarıldı.İleride de annesi ona el sallıyordu.Esma'nın da elini tutp annesine doğru yürümeye başladı.Annesinin yanına varınca bavulunu yere bırakıp annesine sarıldı.

"Oğlum benim..."

"Nasılsın anne?"

"Seni gördüm ya oğlum...Ölsem de gam yemem artık."

"Deme öyle annem geldim bak.Babam nerede?"

"O park yerinde arabada bizi bekliyor.Çok bekletmeyelim,hadi al bavulunu çıkalım artık buradan."

Hakan bavulunu eline aldı ve yürümeye başladı.Tam o sırada boşta kalan elini Esma tutmuştu.Hakan içinin garip olduğunu hissetti.İçinden 'acaba bu kız annesini öldürdüğümü öğrense ne düşünürdü.'diye geçirdi.Ama kendine söz vermişti,Esma bunu bilmeyecek ve hayatının sonuna kadar esma yı koruyacaktı.

Park alanının oraya geldiklerinde baba oğul uzun süre sarıldılar.Daha sonra arabaya binip yola koyuldular.Anne ve babsı öne ,Esma ve Hakan arkaya oturmuşlardı.Esma bir an bile abisin elini bırakmıyor,ona sıkı sıkı sarılıyordu.Sonra birden konuşmaya başladı:

"Abi?"

"Efendim?"

"Biliyor musun ben seni gerçekten çok özledim.Eve gidince bahçede top oynar mıyız?"

Derin bir iç çekti Hakan. Tek derdi top oynamak olan bir çocuk olmayı diledi bri an.

"Olur güzelim, olur oynarız."

Eve vardıklarında Hakan kendini odasına kapattı.Esma yanına geldi ve biraz sohbet ettiler .Daha sonra aşağıdan annesinin sesini duydular:

"Esma Hakan yemek hazır hadi sofrayaaa"

"Tamam anneee.Hadi abi gidip yemek yiyelim."

"Sen in ben geliyorum Esma."

Hakan Esma'yı yolladı ve üzerini değiştirip yemeğe oturdu.Yemek boyunca Esma bıcır bıcır konuşup herkesi güldürüyordu.Hakan da bazen ona katılıyor beraber kahkalar atıyorlardı.

Yemek bitmişti ve Hakan babası ile salonda otururken Esma abisinin yanına geldi.

"Abi benimle bahçede oyun oynar mısın lütfen bak akşam vakti hava ne kadar da güzel?"

"Aynen hava açık ve güzel.Tamam o zaman çıkıp oynayalım bakalım."

Esma sevinçle haykırdı ve hızla odasına çıkıp oyuncaklarını alarak aşağı indi.Hakan'ın kolundan çeke çeke bahçeye çıkardı onu.

"Yaşasın ilk defa abimle oyun oynayacağım.Çok heyecanlıyım!Bak abi bunlar en sevdiğim oyuncaklarım.Aslında akşam vakti bunları..."

Esma konuşuyordu ama Hakan duymuyordu,bakıyordu ama görmüyordu...Dalmıştı gözleri Esma'Ya bakarken .Her geçen saniye annesine benzeyen güzelliği Hakan'ı daha çok şaşırtıyordu.

"Olur mu abi?"

Dalmıştı hakan...

"Efendim Esmacım,ney olur mu?"

"Diyorum ki biraz da gidip hamakda mı sallansak mı bak yıldızlar da çok güzel .Boşver oyuncakları,yıldızlar daha güzel hadi abiiii."

"Tamam tamam çekme geliyorum"

Beraber hamakta yan yana oturup sallanmaya başladılar.Esma başını abisinin omzuna yaslamış eliyle gökyüzünü gösterip yıldızlardan kendince şekiller çıkarıyordu.

"Bak abi,şuradaki de cezveye benziyor."

"Biliyor musun esma bak şuradaki en parlak yıldızı görüyor musun?"

"Evet."

"İşte o yıldız kutup yıldızı.O yıldız daima kuzey tarfını gösterir ve en parlak yıldız odur."

"Çok güzelmiş..."

Biraz daha sallanmaya devam ettiler.Daha sonra Hakan gözlerinin yavaş yavaş kapandığını hissetti.Hafifçe başını çevirip Esma'ya baktı.Esma çoktan uyumuştu.Yavaşça kalkıp Esma'yı kucağına aldı.Uyurken Esma çok güzel görünüyordu.Merdivenleri teker teker çıkıp Esma'nın odasına vardı ve Esma yı yatağa bıraktı.Hafifçe saçını okşayıp odasından çıktı.

Kendini yatağa bıraktığında çok yorulduğunu hissetti.Saate bakınca saatin 11 e yaklaştığını gördü.Ne kadar dışarıda kalmışlardı acaba?Ama şuan halletmesi gereken çok önemli bir işi vardı.Cebinden telefonunu çıkarıp Koray'ı aradı:

"Alo"

"Alo Koray?"

"HAKAN! nasılsın çıktın diye duydum çok geçmiş olsun.Seni aradım ama ulaşamadım?"

"Olsun sıkıntı yok.Hattımı ve numaramı kapattırmıştım babam yenisini almış çıkınca kullanyım diye.O değil de seninle çok acil bir işim var..."