Küçük Aşkım

4. Bölüm

Hakan :
Şaşkınlıktan küçük dilimi yutmamak için kendimi zor tutuyorum. Olabilir miydi? Bu gerçek olabilir miydi? Annemin şimdiye kadar inatçı bir kadın olduğuna çoğu kez şahit oldum. Ama evlatlık alma konusunda bu kadar ciddi olabileceğini tahmin edememiştim.

"Anne bu nee?! "

Annesi baygın gözlerle Hakan'a baktı

"Neye benziyor Hakan? Bebek tabii ki! Yani kardeşin tanıştırıyım Esma. "

Annesi bebeğin içinde olduğu puseti masanın üzerine koyup oturdu. Daha sonra Hakan da karşısına geçti. Hafifçe pusetin üstünde duran örtüyü kaldırıp içindeki bebeğe baktı. İçinde pembeler içinde bir kız bebek uyuyordu. Bu onu ilk görüşüydü...

"Ee oğlum nasılsın?"

"Nasıl oluyum anne alışmaya çalışıyorum. Sen, ciddi miydin?"

"Hangi konuda?"

"Evlatlık alma konusunda?"

Annesi hafif gülmeye başladı. Hakan ona garip garip bakıyordu.

"Şunun güzelliğine bakar mısın oğlum hem sen demiyor muydun ben vicdan azabı çekiyorum diye. Artık bu bebeğin iyi bir hayatı var merak etme."

Hak verdi annesine. En azından güvende olduğunu biliyordu. Ama...

"Ama ben hapisteyken ona ne yalan söyleyeceksiniz? "

Annesi kaşlarını hava kaldırıp baktı

"Ona yalan malan söylemek yok. Ben senin haksız yere hapse girdiğini söyleyeceğim. Hapiste olduğunu bilecek yani. Şimdi bırak onu,asıl sen kendinden haber ver. Burda nasılsın, bir ihtiyacın var mı?"

"Yok anne. Babam nasıl peki?"

"Nasıl olsun, çalışıyor o da, zaten bu yüzden gelemedi benimle yoksa gelmeyi çok istiyordu."

Birkaç şey daha konuştuktan sonra annesinin gitme vakti gelmişti. Hakan son kez pusetin içine baktı. Annesine sessizce:

"Ona iyi bak" dedi.

Annesi gülümsedi :

"Merak etme abisi. Ben ona gözüm gibi bakıcam."

Annesiyle vedalaştıktan sonra koğuşa geri döndü. Kafasında dünya kadar düşünce vardı. Nasıl yani? Bu çocuk annesinin katiline ağabey mi diyecekti?

1 YIL SONRA

Hakan ellerini başının altında kenetlenmiş uzanmıştı. En son Esma yı 1 yıl önce görmüştü. Annesiyle görüşmüşlerdi ama Esma çok küçük olduğundan diğer buluşmalara gelmemişti.

İsmi okununca yerinden doğruldu, görüşme odasına doğru gitti. Oturup geleni beklemeye başladı.

Birden içeri annesi ve kucağında Esma girdi. Hakan onları görünce bakakaldı. Esma kocaman olmuştu ve o boncuk boncuk gözleriyle abisi bildiği insana bakıyordu.

Annesine sarıldı ve oturdular. Annesi Esma yı kucağından indirip bebek arabasında oturttu. Esma gözlerini Hakan dan alamıyordu. Hakan da ona bakarken içinin tuhaf olduğunu hissediyordu. Sanki öldürdüğü kadın ona bakıyordu. Daha bu yaştayken bile çok güzel bakıyordu ve annesine çok benziyordu.

"Ee oğlum nasılsın?"

"Nasıl oluyum anne? Alıştım artık asıl sen haber ver" Esma yı göstererek "Ne kadar da büyümüş, oturuyor baksana... "

Annesi gülümseyerek Esma ya baktı.

"Tabi abisi ne sandın çabuk büyüdü kızımız. "

Öyle de olmuştu..
Çabuk büyümüştü kızları.

3 yaşına basmıştı ve yine aynı görüşme odasında oturuyorlardı. Gün geçtikçe annesine benzemeye devam ediyordu Esma.

Çok hareketli bir kızdı Esma. Annesi ve abisi konuşurken odada koşuşturup duruyordu. Hakan şaşkınlıkla Esma ya bakarken annesi gülmeye başladı

"Sen onu evde gör abisi. Etrafı dağıtıyor bu ufaklık."

"Bak sen?"

"Tabii geçen gün vazo kırdı."

Birlikte gülmeye başlamışlardı. Annesi Hakan'ın uzun zaman sonra böyle güzel güldüğünü görüyordu.

Birden Esma koşarak abisinin kucağına atladı.

"Abişimmm" diye bağırdı ve abisinin yanağına öpücük kondurdu. Hakan şaşırıp kalmıştı. Birden bir şey hissetti, kardeş sevgisi...

Önceden kendisi gibi bir insanın yaşamak için bir gayesi olmadığını düşünüp dururdu. Ama artık vardı, artık onu hayata bağlayan şey Esmaydı ve onu korumak için elinden geleni ardına koymayacağına söz verdi.

Aradan seneler geçti. 5 yıl 8 yıl ve toplam 10 yılı doldurmuştu Hakan. Esma yı en son 8 yaşında görmüştü. Gün geçtikçe annesini andırıyordu. Bu Hakan'a acı verse de söz vermişti, bağlanmıştı ona ve onu hayatının sonuna kadar koruyacaktı.

Eline bavulunu alıp dışarı çıktı. Gözleri güneşi görünce gözü acıdı bir an. Özgürlük dedi kendi kendine, özgürlük...

Birden kendine el sallayan bir kadın gördü. Evet bu annesiydi. O da annesine el sallarken annesinin arkasından bir kız çıktı. Bu Esmaydı...

Hakan şok olmuştu. Sanki çarptığı kadın kendisine doğru koşuyordu. Ne olduğunu anlayamadan Esma kollarını abisinin beline dolamıştı

"Abicim.. "

Bir bölümün daha sonuna geldik. Alttaki yıldıza basmayı unutmayın ve yorumlarınızı esirgemeyin. Benim için önemli..
Selametle...