Camp Alaya Series #1: Eyes Locked, Hands Locked (Completed)

Prologue

I turned to face him, eyes are still on his forehead.

"Dito na iyon. Magtanong ka nalang sa guwardiya o kaya sa mga tao sa loob kung saan ang address na hinahanap mo. Mauuna na ako."

I was about to walk pass by him when he suddenly grab my wrist. I stiffened and hold my breathe. The warmth of his hands send an unknown feeling through my body.

I peek at his hand in an obvious way to make him let my arm go.

"Thank you. I'm Argon by the way." He uttered after loosening his grip.

Nagsalubong ang mga kilay ko at sandali siyang tiningnan.

"Ah, ganon ba?"

"What's your name?" Nag-aalangang tanong niya.

"Samm." I shortly answered. I saw how he slowly nodded his head as I slowly turned my back for the last time.

"Ingat ka." I heard him say before I left his eyes.

Even with my weak knees, nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa tinutuluyan. His presence seems familiar but I shrugged it off because there is no way I'll have a friend who looks like he has tons of riches.

"Nay! Nandito na ho ako." I announced in a loud voice.

I saw my Nanay sitting on our wooden small sofa while reading a newpaper. Madali akong lumapit at nagmano.

"Nasaan si Tatay? Wala pa po?" Takang tanong ko.

"Wala pa 'nak. Nasa mansiyon pa at dadating daw ang apo ng amo niya kaya baka gabihin ngayon." Aniya at binaba ang binabasang dyaryo.

"Gutom ka ba? May bananaque doon sa lamesa. Kumain ka na."

Tumango ako at agad na dumiretso sa kusina.

Matapos kumain ay nagpasya akong lumabas ng bahay ay diligan ang iilang halaman ni nanay sa bakuran. Maliit lang ang bahay namin. May dalawang kwarto, maliit na sala at kusina at isang banyo. Pagkapasok mo palang sa pintuan ay makikita mo na ang lahat.

"Ang mga bulaklak ni nanay na maganda, pero syempre mas maganda ako dahil ako ang anak niya." I chuckled at myself. Talking with my Nanay's plant made me ease my boredom at our house.

"Nauuhaw kayo? Hindi? Hindi ko na kayo didiligan." I said and took a step back.

"Biro lang. Sige uminom kayo ng marami at magpakalasing."

Nang matapos magdilig ay kinuha ko ang walis at nagwalis sa maliit na bakuran.

Kagagaling ko lang sa eskwela at mamayang alas-sais ay papasok pa ako sa trabaho.

Alas-kwatro palang ng hapon kaya nililibang ko muna ang sarili sa paglilinis sa bakuran. Malinis na kasi ang loob dahil malamang ay 'yon ang ginawa ni Nanay kanina bago gumawa ng ilalakong pang-meryenda.

I sat infront of the plants and stared intently at them.

"Sana ay madali akong yumaman kapag nakatapos. Hayaan niyo, kapag nakapagpagawa ako ng mansyon ay isasama ko kayo." I assure my Nanay's plants.

"Hindi ka ba natatakot na baka sumagot iyan?" A voice suddenly uttered. I stilled on my place and eventually cocked my head on the direction of the voice.

"Anong ginagawa mo dito?" I confusely asked at the man behind me. Hindi nagtagal ang tingin ko sa kanya at agad ring ibinalik sa mga bulaklak.

"Trespassing ka, nasa loob ka ng bakuran namin."

My breathing hitched as I felt him sat beside me.

"I'm not." I can even hear the sound of his smirk.

"Bakit mo kinakausap 'tong mga bulaklak?" He wondered. Maingat niyang inilapat ang malalaking kamay sa maliliit na bulaklak habang ang mga mata'y nababalot ng pagkamangha.

"It feels relaxing here though."

"Alam ko." I blurt out. "Why are you here anyway? Are you lost?"

"I'm with Tatay Fred. Idadaan niya raw ang uulamin niyo."

"Bakit mo kasama si Tatay?" I asked with my puckered brows.

"My grandma told me to go with him to familiarise the place." He drawls. "Ipasyal mo ako rito. I'll ask your parents."

He said before walking languidly towards our house. Tamad na tumayo ako sa kinauupuan at saglit na ipinagpag ang puwitan bago sumunod sa kanya.

"Magandang hapon, Tay!" I greeted.

My head cocked on his direction as I heard him spoke.

"Tatay Fred, Nanay, pwede ho bang ipasyal ako rito ni Samm?" He politely asked at the elders.

"Hindi ba't may pasok ka pa sa trabaho Esteen?" Kunot ang noong tanong ni Nanay.

Oh! I forgot!

"Hijo, pasensiya ka na. May trabaho kasi itong anak namin. Hayaan mo bukas ay ipapasyal ka niya."

Nilingon ko si Argon na may nakapaskil na maliit na ngiti sa labi.

"Wala pong problema. Sasama nalang rin po ako sa pinagtatrabahuhan niya at uuwi rin pagkatapos."

Kumunot ang noo ko at aapila sana nang agad na pumayag si nanay. Si tatay naman ay dalawang beses na tumango.

Nilingon ko si Argon na ngayon ay nakangisi sa akin at bahagyang pinanliitan ng mata.

"Salamat ho." He enthusiastically said.