Chapter 36: The Root of Evil

185 26 4
                                    

CHAPTER 36
The Root of Evil

"Let's leave. Now!" taranta kong sigaw kay Raven nang pinapaharurot ang kanyang motor ngayon palayo sa hotel.

I was nearly shot by their stupid gun, mabuti nalang at hinatak ako ni Raven kaya 'di ako natamaan.

I managed to immobilize every one of them, but damn. Ang dami pa ring sumusunod sa amin Nahihirapan akong gumalaw dahil sa suot kong high heels at dress. I hope that Melody and the others are safe.

"Shit!" sabay naming mura nang may umikot na truck sa harapan naman kaya mabilis niyang pinihit ang direksyon palayo roon. I held my chest and heaved out a heavy sigh. Muntik na.

Saktong 12 A.M. na kaya maluwag ang daan ngayon sa kalsada at halos puro truck nalang ang nadadaanan namin. It is also damn cold because of this stupid dress.

Bigla akong bumahing kaya napahinto si Raven sa pagmamaneho at tinabi ang motor sa gilid ng isang poste. I unconsciously raised my brow when he stepped down to remove his coat. My eyes widened when he placed it on my shoulders.

"It's cold, but don't mind me. Ayos lang ako," he assured and looked around. Muli siyang sumakay sa motor at pinatakbo muli ito. I can't help but smile after what he did.

"Thanks," sabi ko at pinagmasdan muli ang langit. Damn, I really admire the moon right now, but this it not the right time. Napansin kong pamilyar ang paligid na dinadaanan namin kaya nagtanong ako kay Raven.

"Papunta ba tayo sa bahay mo?" He nodded and focused on the road. It's been a while since I last went in there, but he suddenly changed direction. He looks so damn nervous so I can't help it but feel nervous too.

He left out a deep sigh and bit his lower lip. Palagi niya iyong ginagawa kapag hindi siya mapakali.

"Shit. Tumingin ka sa likod," kinakabahan niyang utos kaya ginawa ko naman iyon.

Dahan-dahan kong pinihit ang katawan ko at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang napakaraming van na sumusunod sa amin. Don't tell me they're still following us?!

"Holy shit," I accidentally cursed and looked for the driver in front of the van but failed.

Masyadong tinted ang sasakyan at wala akong maaninag na kahit ano. My ability doesn't work when I can't see my target, so my mind suddenly flashed an idea. Yet it's too risky.

Kailangan kong mapalabas ang driver sa van.

"Raven, bagalan mo ang pagtakbo at kunin mo ang katawan ko," sambit ko at aangal na sana siya nang bigla akong tumalon mula sa kanyang motor.

I felt my body roll countless times on the rough concrete, causing me to groan in pain. That shit hurts. Napangiwi nalang ako nang makita ang binti kong puro sugat.

"Artemis!" Raven shouted, but I didn't listen to him.

Mabilis na tumigil ang van kaya pinilit kong tumayo at lumapit sa direksyon ng driver. I smirked when they still haven't went out to catch me so I violently punched the window. It made a loud noise and I closed my eyes when pieces of shattered glasses flew near my face.

Nakagat ko ang labi ko dahil sa sakit na naramdaman dahil bumaon ang bubog sa kamao ko. Ngunit napawi ang sakit nang makita ko ang gulat na mukha ng driver na bahagyang umatras nang makita ako. I smirked like a devil to him. I'll be sending nightmares that'll haunt him every night.

"Raven, now!" sigaw ko at pinagmasdan ang sarili kong katawan na mahulog sa kalsada.

I laughed when I possessed the driver's body. Minataan ko ang katabi nito sa passenger's seat hanggang sa hindi na ito nakagalaw pa. Gumuhit ang isang ngisi sa labi ko nang hawakan ko ang manibela ng sasakyan. Nobody can stop me now.

Crownless QueenDonde viven las historias. Descúbrelo ahora