Crownless Queen

Chapter 10: The Organization

CHAPTER 10
The Organization

Yesterday was a mess.

That's what I thought when I saw my classmates wrecking havoc inside this filthy classroom.

Sunod-sunod ang kamalasan ko, at parang pinaglihi yata ako sa sama ng loob kaya ganito ang mga nangyayari sa akin, o baka marami akong kasalanan sa una kong buhay.

Pagkapasok ko pa lang ng classroom ay pinagbabato na nila ako ng mga nilukot na papel, at pagkatapos no'n ay nagtawan sila na parang mga nababaliw.

Ngayon naman ay pinapaiyak nila ang Professor naming babae sa harapan.

What a nice way to enjoy my morning class!

"I will bring you all to detention!" That's what the Professor said, and she's fumingly mad when she left the classroom.

Napasandal nalang ako sa bintana at tumitig sa labas. I feel like I am being watched by hundreds of eyes. It's odd, bakit ba tinitignan ako ng mga tao ngayon?

I felt the cold breeze passed by, causing me to wrap my arms around my body. Bakit sobrang lamig ng paligid ngayon?

"Hindi kami matatakot, tanda!" sabi ng isa at nagtawanan ang buong klase, maliban sa akin. Pagkapasok naman kng sunod naming Professor ay may nagbuhos ng tubig sa kanya.

Sunod naman ay may nagpintura ng pula sa upuan nito at saktong bagong pintura ito nang maupuan niya, at ang pinakahuli ang pinakamalala dahil may nagdala ng ahas saka ito inihagis sa kanya!

Halos mangiyak na ito sa takot at hindi na nakapagpigil. He cursed all of us, samantalang lahat sila ay tawa nang tawa. Lingid sa kaalaman ng Professor ay may nag-rerecord na sa kanya.

"That was hilarious! Hahaha!" Napasimangot ako nang marinig ang malakas na boses ni Nikolai.

Ah, that asshole. He's acting like a good and tamed dog these days. Kapag may nananakit sa akin, ginagantihan niya. Just like what happened earlier, pinagsusuntok niya 'yung mga lalaking nagbato sa akin ng papel.

Hindi niya naman siguro ako crush, 'di ba?

"Artemis." Nag-angat ako ng tingin nang may tumawag sa pangalan ko.

It was Raven so I threw an icy stare on him, but he did the same thing. Nakipagsukatan pa ito ng tingin at ako ang unang umiwas.

Ah, this guy is really getting on my nerves!

"What do you want?" masungit kong tanong at pinagkrus ang aking binti. Nag-iwas naman ito ng tingin kaya tinaasan ko siya ng kilay. Ano bang problema ng lalaking 'to sa'kin?

"'Yung damit mo," bulong ni Raven at halos hindi ko ito marinig sa sobrang hina. Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya. Now what the hell is wrong with my blouse?

H'wag niyang sabihin na naiinggit siya sa suot ko?

"Can you leave?" malamig kong sabi, pero hindi ito umalis at nagawa pa niyang ilagay ang kanyang kamay sa kanyang bulsa.

He turned his head and looked at me intensely. He tilted his head, but remained his gaze on me. That made me gulp and look down on the floor.

Ah, shit! Why do I feel so intimidated by his presence? He is just an ordinary person, and there is no reason for me to feel affected by his presence.

"I won't leave until you stop displaying your thing," sabi nito at dahan-dahan akong napatingin sa blouse ko. Napaawang ang bibig ko at halos hindi ako makagalaw sa kahihiyan. Parang gusto kong magpalamon sa lupa.

Holy shit! Kailan pa nasira ang mga butones ng blouse ko? Kaya naman pala ako pinagtitinginan dahil dito!

"Cover it," aniya at hinubad ang suot niyang itim na jacket.