Crownless Queen

Chapter 23: Betrayal and Heartbreak

CHAPTER 23
Betrayal and Heartbreak

Time flies so fast and another month has passed. By that time, Raven and I were stupidly dating.

"Ha? Kayo na?!" sabay-sabay na tanong ng mga kasama ko sa gang. A small smile suddenly escaped from my lips and felt my face flushed. Hindi ko sinasabi sa kanila ang tungkol sa amin ni Raven kaya gulat na gulat sila nang sabihin ko ito.

I was shocked when I couldn't control my feelings anymore.

"Imposible..." nakangangang sambit ni Primo habang nakatingin sa akin.

"Isasali na ba siya sa gang? Anong balak?" tanong ni Cancer at mukhang mas tuwang-tuwa pa ito kaysa sa akin. I shrugged my shoulders and stared outside the window. What's taking him so long?

"He doesn't want to," tipid kong sagot at naramdaman ko ang pag-vibrate ng aking phone mula sa bulsa ng damit ko. I quickly pulled it out and walked away from my members before reading his message.

RAVEN
Where are you?

ME
Hideout

A small smile curved in my lips like a crazy shit after I sent him my reply. Napatingin ako sa likuran ko habang nakakunot ang noo dahil sa biglang paghalakhak ng mga kasama ko. Sinamaan ko sila ng tingin at tinago sa bulsa ang phone ko.

"What?" tanong ko at napaiwas sila ng tingin sa akin.

Iniwan ko muna sila sa loob hg hideout at pumunta sa labas para magpahangin, pero laking gulat ko nang makita ko si Raven sa labas habang nakasandal ang likod sa pader. Kaagad ko naman siyang tinaasan ng kilay, pero sa loob-loob ko ay hindi ko alam ang gagawin ko!

"Artemis," he called and walked near me. Bahagya akong napaatras kaya napalunok ako.

"You're so fast," sabi ko at humalukipkip, dahilan para matawa siya sa reaksyon ko. But he really is fast! I just sent him my reply minutes ago and he's already here.

"Let's go?" aya nito at inabot sa akin ang isang helmet. Kaagad ko naman itong kinuha at sumimangot sa kanya.

"Whatever." Sinuot ko ang helmet at sumakay sa nakaparada niyang motor. I rested my chin on his shoulders and my eyes suddenly widened when I heard him groan. I was so shocked and held his arms to stop moving, yet he never looked at me.

"W-Why?" I asked, worriedly. He shook his head kaya hindi na ako nagtanong pa bago paandarin ang kanyang motor.

* * *

"Sorry," he said out of nowhere while we're eating at our favorite place. Natigilan ako kumain at nagtataka siyang tinignan. Geez, why is he acting weird lately?

"Hmm, for what?"

"Hindi kita nahatid kahapon. Something came up," sabi nito at nagpatuloy sa pagkain. I assured him with a smile and held his hands.

"What happened?"

"Sinugod si Dad kahapon sa ospital," tipid na sagot nito at parang hindi niya gusto pang dugtungan pa ito.

Oh. I barely know a thing about him, and I just knew that he has a Father on his side. Isang beses niya lang akong dinala sa bahay nila, pero hinatid niya rin ako pauwi matapos iyon. I am amazed when I knew he like ravens. Sakto kasi sa pangalan niya, Raven. He even had five ravens in their house and I admire the color of their feather.

Tumigil siya bigla sa pagkain at may kinuha mula sa kanyang bag. Napatigil din tuloy ako sa pagkain at nagtataka siyang tinignan, pero hindi siya nagsalita. Natigilan ako nang makita ang pagbagsak ng napakaraming itim na envelope na may simbolo ng buwan sa likuran nito.