Het laatste wat ik heb

Hoofdstuk 27

Pov. Lola

Ik loop naar binnen op zoek naar de keuken. Als ik die eindelijk gevonden heb trek ik de koelkast open en haal er een fles cola uit. Ik pak een plastic bekertje van de tafel en vul die dan met cola. Ik heb Fleur en Billy niet meer gevonden en ook Jesse ben ik kwijt daarom ben ik maar even wat te drinken gaan halen.

Ik drink de cola in een keer op waarna ik mijn bekertje nog een keer vul. Ik sta nu al de hele tijd in de keuken en ineens komt er een meisje binnen. Ze heeft net zoals mij een rood shirtje en een zwarte boek aan. Vanaf achter zou je serieus kunnen zeggen dat ik het ben ze heeft ook bruin haar alleen is dat van haar iets langer, maar dat valt niet zo op door de hoge staart die ze in heeft. 'Hey' zegt ze bot. 'Hoi' zeg ik terug. 'Leuke outfit.' Zegt ze dan kattig terwijl ze me van top tot teen bekijkt. 'Dankje.' Zeg ik simpel terug terwijl ik de cola weer in de koelkast zet. Ik loop de keuken uit en ga weer opzoek naar Fleur en Billy. Als ik weer buiten aankom is het hele zwembad vol. Ik kijk tussen de vele mensen en zie uiteindelijk Fleur en Billy. Ze staan beide met een jongen te zoenen waardoor ik met mijn ogen rol. Ik ben benieuwd wat ze hier maandag nog van weten.

Ik wil naar hun toe lopen als ik ineens geschreeuw hoor van achter mij. 'LOLA!!!' Hoor ik waardoor ik me meteen omdraai. Jesse komt woedend mijn kant opgestormd terwijl hij iedereen aan de kant duwt. Meteen wordt het stil en kijkt iedereen ons aan. 'WAT IS DIT??' Schreeuwt hij nu terwijl hij zijn telefoon in mijn handen drukt. Eerst kijk ik hem verward aan, maar daarna richt ik mijn blik op zijn telefoon. Het is een foto van een meisje dat met een jongen staat te zoenen. Je kan niet goed zien wie het zijn aangezien ze met hun rug naar de camera staan en de foto van ver weg is genomen. Ik kijk hem nu vragend aan terwijl hij me nu vernietigend aankijkt. 'WAT HEB IK VERKEERD GEDAAN?' Schreeuwt hij nu. 'Niks' zeg ik terug. 'DOE NIET ALSOF JE VAN NIKS WEET.' Schreeuwt hij weer. Ondertussen is iedereen om ons heen komen te staan, maar Jesse trekt zich er niks van aan. 'Ik ben dat niet.' Zeg ik nu terug. 'HET SHIRT DE BROEK EN DE BRUINE HAREN OOH IK WEET WEL ZEKER DAT JIJ DAT BENT.' Schreeuwt hij. 'IK BEN DAT NIET!!!' Schreeuw ik nu terug. 'OOOH DUS JE ZOENT MET EEN ANDER OKAY EN DAN OOK NOG ONTKENNEN TERWIJL JE HET BEWIJS NU GEWOON VAST HEBT!!' Schreeuwt hij weer. 'Jesse geloof me ik ben dat niet!' Zeg ik nu zo rustig mogelijk in de hoop hem te kalmeren wat duidelijk niet lukt.

Hij wilt weglopen als ik zijn hand vastgrijp. 'WAT?' Snauwt hij. 'Van wie heb je deze foto?' Vraag ik hem nu. 'Ooooh dus je geeft het toe?' Zegt hij terug. ''Nee ik wil weten van wie je hem hebt.' Zeg ik dan. 'Zodat je die gene de schuld kan geven? Nee Lola zo gaat het niet als die gene mij het niet had verteld zou jij het wel gedaan hebben?' Vraagt hij dan weer boos. 'Nee Jesse ik zou het je nooit hebben verteld ,want ik heb het ook nooit gedaan en kan je nu alsjeblieft zeggen wie het was.' Zeg ik terug. 'Susan.' Zegt hij kort. Mijn ogen worden groot en ik kijk hem niet gelovend aan. Nu valt het me pas op dat zij ook al de hele tijd achter hem staat. Een grote lach is op haar gezicht te zien waarmee ze me doordringend aan kijkt. 'Oooh dus je gelooft nu haar over mij?' Snauw ik hem nu toe.  'Is dit niet genoeg bewijs dan?' Zegt hij terug. 'Nu ik er zo over nadenk had ze al die tijd gewoon gelijk over je.' Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Je bent een vieze slet.' De woorden komen als een klap op me binnen waardoor er meteen een traan over mijn wang glijd. 'Jesse alsjeblieft.' Begin ik. 'Nee Lola het is te laat nu.' Zegt hij terug. Hij kijkt Susan aan en als hij zich weer naar me omdraait lijkt hij geen emotie meer te tonen. 'Het is uit.' Zegt hij waarna hij zich weer omdraait en weg loopt. 'NEE Jesse alsjeblieft.' Schreeuw ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik laat me op de grond vallen en ik voel hoe iedereen me aan staart. Ik heb het echt niet gedaan.

De mensen trekken langzaam weg waarna ik opsta. Ik kijk om me heen en zie Billy en Fleur me ongelofelijk aankijken. Ze komen naar me toe gelopen en trekken me in een knuffel. 'We geloven je wel.' Zeggen ze beide. Een vlaag van opluchting gaat door me heen, maar het is niet genoeg om de tranen te stopen. 'Hij komt er wel over heen en dan ziet die wel dat hij het helemaal mis heeft.' Zegt Billy uiteindelijk. 'Ik denk het niet.' Zeg ik terug terwijl ik mijn hoofd dieper in haar schouder druk.

Break up!!!! Komen ze ooit weer bij elkaar of was dit het? Je leest het in het volgende deel!!! ;)