Het laatste wat ik heb

Hoofdstuk 22

Pov. Lola

Snel fiets ik door de straten met de muziek die door mijn hoofd dreunt. Muziek is het enige waarbij ik even niet hoef na te denken. Het neemt gewoon al je zorgen weg en dat is nu net wat ik even nodig heb. Damn ik hou van dit liedje.

****Toet****

Meteen kom ik uit mijn gedachten en maak uit reflex een bocht naar rechts. Ik vlieg de stoep op en rij de bosjes in. Dit overkomt mij ook altijd weer. Ik hoor een autodeur dicht slaan, maar ik kan niet kijken. Ik houd mijn ogen strak dicht, te bang om alles te zien. 'Gaat het?' Hoor ik een stem achter me. 'Heb je ergens pijn?' Vraagt de stem dan weer. Langzaam open ik mijn ogen en kijk recht de bosjes in. Ik draai mijn hoofd om naar de kant waar de stem vandaan komt, maar meteen heb ik spijt. 'Dit is een hele andere manier dan ik verwacht had je weer te zien.' Zegt hij met een knip oog. 'Maar ik vind dit ook niet erg hoor.' Gaat hij verder. Ik houd me stil en probeer mezelf samen met mijn fiets weer uit de bosjes te komen. 'Laat me je helpen.' Zegt hij. Hij legt zijn hand op mijn heup, maar als een reflex sla ik hem er af. 'Raak me niet.' Snauw ik. Snel trek ik mijn fiets de bosjes uit. 'Schatje doe niet zo moeilijk.' Zegt hij. Zo snel als ik kan stap ik op mijn fiets en fiets weg. Ik voel een stekende pijn in mijn knie en als ik er naar kijk zit die ook helemaal onder het bloed. Achter me hoor ik de autodeur weer dicht slaan en de motor starten. Shit.

Ik begin nog harder te trappen de pijn negerend. De auto komt steeds dichterbij dus ik sla meteen af een steegje in. Ik doe mijn best niet tegen de muren aan te rijden en kom dan uiteindelijk uit op een andere straat. Snel fiets ik door naar het huis van Jesse. Het is nog maar een paar straten verder en dan ben ik er al. Ineens zie ik een auto uit een zij straat komen en meteen komt die mijn kant op. Ik blijf snel door trappen en sla dan linksaf. Nog maar twee straten en dan ben ik er. Ik hoor de auto steeds dichter bij komen maar ik ben te bang om, om te kijken. Snel pak ik mijn telefoon en probeer naar Jesse zijn nummer te gaan. De auto rijd ondertussen vlak achter mij en ik voel de paniek door me heen razen. Na een paar keer mis te drukken kom ik uiteindelijk toch uit bij zijn nummer. Ik druk op bel en er wordt al snel opgenomen. 'Lola ben je er bijna?' Hoor ik Jesse zeggen. 'Jesse help alsjeblieft.' Zeg ik paniekerend. 'Waar ben je?' Hoor ik de bezorgde stem van Jesse. 'Bijna bij jouw huis.' Zeg ik terug.

****Toet****

Ik schrik me rot en laat me telefoon op de grond vallen. Wat nu? Snel rij ik de stoep op en probeer achter me te kijken. Ik zie dat de auto tot stil stand is gekomen en recht voor mijn telefoon is gestopt. Snel fiets ik terug terwijl ik de deur al open hoor gaan. Zo snel als ik kan spring ik van mijn fiets, maar meteen zak ik door mijn benen. Ik kom met een klap op de grond terecht en meteen wordt alles zwart.

Pov. Jesse

'Lola?' Zeg ik door de telefoon. 'Hallo?' Meteen sta ik op. 'Wat is er?' Vraagt Evie. 'Ik ben zo terug.' Zeg ik teug en loop dan meteen door naar de garage. Ik stap in en laat de garagedeur opengaan. Ik druk hard het gaspedaal in en al snel ben ik de parkeerplaats af. Waar kan ze zijn? Ik rij een willekeurige straat in, maar daar is niks te beken van Lola. Ik rij een rondje en ga dan de volgende straat in. Weer niet. Ik sla keihard met mijn hand op het stuur 'f*ck waar is ze?'

Ik rij de volgende straat in en zie midden op de weg een auto stil staan. Ik kom dichterbij en zie Lola dan op de grond liggen en een jongen die erover heen gebogen staat. Zo snel als ik kan kom ik de auto uit en sprint op hun af.

'LUL!!' Roep ik terwijl ik de jongen op de grond gooi. Als ik hem recht in zijn ogen aankijk voel ik de woede weer opkomen. Hij weer.

Zonder meer aandacht aan hem te geven ga ik op mijn knieën zitten en kijk haar bezorgd aan. Ze heeft haar ogen gesloten en haar rechter been zit helemaal onder het bloed. 'Nu blij?' Snauw ik hem toe. Hij reageert niet en ik til Lola voorzichtig op. 'Als ik je nog een keer bij haar in de buurt zie dan zorg ik ervoor dat dat de laatste keer is dat je überhaupt iets kan zien, begrepen?' Zeg ik waarop hij alleen een knikje geeft. De angst is in zijn ogen te zien en hij is helemaal wit. 'Mag ik die telefoon nu terug?' Vraag ik hem. Met trillende handen rijkt hij me de telefoon die ik dan vast pak met de hand die ik onder Lola haar nek heb en loop dan weer terug naar de auto.

Ik zet Lola in de bij rijder stoel en kijk haar dan bezorgd aan. Ze is nog steeds aan het bloeden en haar ogen zijn nog steeds gesloten. Ik doe de deur dicht en loop dan naar de andere kant van de auto. Meteen rij ik weg en ik kan me moeilijk bedwingen. Als Lola er niet zo bij had gezeten dan was ik gewoon omgekeerd om hem even uit teleggen dat het zo hier niet werkt, maar Lola zou gezegd hebben dat ik dat niet moet doen en daarom doe ik het niet.

Na nog niet eens een minuut rij ik al weer de parkeerplaats op. Ik stop de auto voor de voordeur en stap meteen uit. Ik pak Lola uit haar stoel en til haar de trap op naar de voordeur. Ik probeer met mijn linkerhand de deur open te maken wat na een tijdje lukt. Ik gooi de deur open loop de gang in. 'Evie help!!!' Roep ik. Meteen komt Evie de gang ingelopen die me met grote ogen aankijkt. 'Naar de keuken!' Roept ze waarna ze de woonkamer weer in rent.

Ik leg Lola op het kook eiland neer en meteen komt Evie ook binnen gerend met een EHBO doos. Ik ren snel naar een van de kastjes en pak er een doek uit die ik nat maak. Rustig begin ik rondom haar wond schoon te maken terwijl Evie met de wond bezig is. 'Wat moet ik toch ook zonder jou.' Zeg ik tegen Evie. Ze kijkt me even glimlachend aan en kijkt dan weer naar Lola. 'Geen probleem hoor grote broer.' Zegt ze terug.

Even later

Zachtjes til ik Lola op en loop richting de trap. Als ik boven aankom ga ik naar haar kamer waar ik haar in mijn bed neer leg. Ik geef haar zacht een kusje op haar voorhoofd en pak dan wat kleren bij elkaar. Ik loop richting de badkamer waar ik de douche aan zet en er dan onder ga staan. De warme stralen komen op me neer en meteen voel ik mezelf rustiger worden. Wat als ze me niet op tijd had gebeld? Wat had hij dan met haar gedaan? De gedachtes maken me weer boos waardoor ik hard tegen de badkamer muur sla. Ik moet mezelf echt eens onder controller krijgen.

Ik zet de douche weer uit en begin me dan rustig af te drogen. 'Jesse?' Hoor ik dan ineens uit mijn slaapkamer. Zo snel als ik kan trek ik mijn boxer aan en loop dan de kamer binnen.

Lola ligt in het bed en probeert me aan te kijken. Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten. 'Ga maar slapen.' Zeg ik. 'Ik vertel het je morgen wel. Het komt allemaal goed.' Ze knikt lichtjes en krijgt een kleine glimlach op haar gezicht. 'Dankje Jesse.' Zegt ze zachtjes. 'Voor jou altijd.' Zeg ik terug en druk dan zachtjes een kusje op haar lippen.

Hoofdstuk 22 alweer!!! Hoop dat jullie het allemaal leuk vinden??? Xxxxx