Het laatste wat ik heb

Hoofdstuk 12

Pov. Lola

Ik lig huilend in mijn slaapkamer. Gedachten razen door mijn hoofd, waardoor ik niet meer normaal denken. Moet ik niet voorzichtiger doen met Jesse? Moet ik Billy en Fleur niet alles vertellen over wat er de laatste paar weken is gebeurd? Ik moet het wel tegen iemand zeggen. Of niet?

'Lola?' Hoor ik van boven aan de trap. Het is Susan wat is er nou weer? 'Ja?' Zeg ik terug. Ze komt naar beneden maar blijft bij de trap staan. 'Is het waar?' Vraagt ze. Ik kijk verward. 'Wat is waar?' Zeg ik terug. 'Nou van jou en Jesse en dat jullie je weet wel.' Ik kijk haar lachend aan 'nee' zeg ik terwijl ik een traan van mijn wang weg veeg. Een opluchting is van haar gezicht af te lezen. 'Gelukkig.' Zegt ze en loopt dan de trap weer op. Raar.

Volgende ochtend

Snel ren ik de trap op terwijl ik mijn jas alvast aantrek. Ik heb me weer eens verslapen. Ik ga meteen naar buiten waar ik mijn fiets weer van de grond af pak en dan weg fiets. Ik heb geen tijd meer om langs de winkel te gaan dus ga ik maar meteen door naar school.

Als ik de gang doorloop ben ik nog maar de enigste. Ik had zo erg gehaast maar dan alsnog te laat. Snel pak ik mijn boeken uit mijn kluisje en loop dan naar het lokaal. Zonder te kloppen doe ik de deur open. Ik was even vergeten welk vak ik had maar nu ik daar stond werd alles weer duidelijk. Meneer Dijk stond voor de klas en keek me vragend aan. 'En waar kom jij vandaan?' Vraagt hij. Zonder te reageren loop ik naar mijn plekje achterin de klas naast Jesse. 'Lola! Ik vroeg je wat' zegt hij. Weer komt er niks uit mijn mond niet dat hij het waard is. 'Anders mag je meteen wel weer vertrekken!' Zegt hij nu heel wat harder. De hele klas is stil en wacht op mijn antwoord. 'Als dat mag graag.' Zeg ik en sta dan weer op. Jesse kijkt me verbaasd aan. 'Wat doe je?' Fluisterd hij. 'Wat heb jij?' Schreeuwt meneer Dijk nu. 'Ga maar gewoon verder met U les.' Zeg ik en ga dan zitten. 'Jij beveelt mij niks jongedame.' Zegt hij dan weer. 'En het zelfde andersom' zeg ik terug.

'Is er iets gebeurd?' Vraagt Jesse bezorgt. Ik schud mijn hoofd 'nee hoor' zeg ik terug. 'Je moet wel zeggen als er wat is want..' hij onderbreekt zijn zin als hij mijn maag hoort. 'Heb je wel wat gegeten?' Vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. 'Waarom niet?' 'Geen tijd.' Zeg ik terug. 'Je had toch wel een broodje voor onderweg mee kunnen nemen?' Zegt die dan. 'Zo makkelijk gaat het niet.' Zeg ik terug. Ik kijk naar mijn schoenen en voel zijn ogen op mij branden. Als ik bij hem ben voel ik me zo anders.
****Tring****
Meteen kijk ik op en zie ik dat meneer Dijk naar zijn telefoon grijpt. Als hij de naam heeft gelezen kijkt hij meteen mijn kant op. Mama denk ik bij mezelf. 'Jongens ik moet deze even nemen.' Zegt hij en verlaat dan het lokaal.
Ik heb hier zo geen zin in. Uit woede en verdriet sta ik op en loop het lokaal uit gevolgd door Jesse. 'Wat is er?' Vraagt hij als hij op de gang mijn arm vast pakt. 'Het is niks' zeg ik terug en trek mijn arm los. 'En wat heeft dit te betekenen'. Hoor ik een stem achter Jesse zeggen. We kijken beide zijn richting op. Het is Meneer Dijk. 'Wat hebben jullie toch?' Vraagt hij. 'Wat boeit jou dat?' Bijt ik terug. 'Lola! Rustig' zegt Jesse. Ik negeer hem en kijk meneer Dijk aan. 'Ik zie het probleem hier niet.' Zeg ik bijdehand. 'Je hebt toch geen reden om je met mij te bemoeien, Want dat heb je de afgelopen 17 jaar ook niet gedaan of wel?' Hij blijft stil. 'Dat dacht ik al.' Zeg ik. En wil weglopen, maar weer pakt Jesse mijn hand vast. 'Ik moet je iets vertellen.' Zegt Jesse dan. 'Kan dat later?' Vraag ik hem dan. 'Jesse kan je ons even alleen laten?' Vraagt meneer Dijk of hoe ik hem ook moet noemen. 'Jesse gaat helemaal nergens heen.' Zeg ik terug. 'Dat lijkt me toch wel beter.' Zegt hij dan weer. 'Waar wil je het over hebben dan?' Schreeuw ik. 'Over de 17 fantastische verjaardagen die ik had zonder jou? Of al mijn super leuke vakanties die ik had zonder jou? Of over mama hé, hoe het nou moet als ze er niet meer is? Nou geloof me jij bent de laatste persoon waar ik naar toe zou gaan, want jij bent ook nooit naar mij geweest!' Meteen ren ik weg, terwijl ik hun verbaasd achterlaat.

Als de bel gaat, wat betekent dat het tweede uur begint, besluit ik toch wel gewoon naar de les te gaan. Ik loop het lokaal in en zie dat iedereen er al is. Ik zie dat alle blikken op mij gericht zijn, maar vooral die van Jesse is niet te vermijden. Ik blijf naar de grond kijken tot ik op een plek ga zitten naast een meisje die ik nog nooit heb gezien. 'Hey' zegt ze. 'Hey' zeg ik terug. 'Ik ben nieuw hier.' Zegt ze dan weer. 'Ooh leuk.' Zeg ik terwijl ik het eigenlijk niet meen. 'Ik ben Lola' en steek mijn hand uit. 'Rosalie' zegt ze terug. 'Dus waar kom je vandaan?' Vraag ik. 'Ik ben verhuist vanuit Engeland waar ik de afgelopen drie jaar heb gewoond.' Antwoord ze. 'Interessant.' Zeg ik terug en gooi dan mijn boeken op tafel.

Als de les ongeveer op de helft is voel ik wat op mijn schouder. Ik kijk om en zie een jongen die me een briefje aanrijkt. 'Van Jesse' fluisterd hij en gaat dan weer verder met waar die eerst mee bezig was. Ik leg het briefje voor me op tafel neer en begin hem uit te vouwen. Ik voel dat Rosalie over mijn schouder mee kijkt, maar ik besluit er niks van te zeggen. Als ik hem open heb gevouwen lees ik hem in mijn gedachten op. Hey Lola, we moeten praten. Kan je tijdens de pauze naar buiten komen?
Jesse.
Meteen kijk ik zijn kant op. Hij kijkt me vragend aan en wacht tot ik een antwoord geef. Ik knik en vouw het papiertje dan weer dicht. 'Is hij je vriendje?' Vraagt Rosalie dan. 'Nee' zeg ik terug. 'Ooh gelukkig, want hij is echt heel knap.'

Hoofdstuk 12!!!!