Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 17

"πριν λίγο έγινε" παραδέχεται ενώ κοιτάει το χέρι της. Της χαμογελάω ενώ βάζω τα αλαρμ απέξω από το σπίτι τους πλέον.

"Ο Μπερι ακόμη στην δουλειά είναι;" την ρωτάω και γνέφει στεναχωρημενη.

"έχει πολύ δουλειά, αλλά δεν πειράζει θα τον δω τον βράδυ πάλι " ξανά χαμογελάει και τότε βγάζει την ζώνη της, με ευχαριστεί και βγαίνει από το αμάξι της. Την παρατηρώ που μπαίνει μέσα στο σπίτι και τότε καλύπτω και μετά τα δύο χέρια μου το πρόσωπο μου.

"γαμω ξύπνα Ηρώ " φωνάζω δυνατά στον εαυτό μου και τότε ξανά βάζω μπρος την μηχανή για να ξανά πάω στην αστυνομία για να ζητήσω για τελευταία φορά βοήθεια από τον Μπερι.

Όταν έφτασα, γινόταν χαμός  απέξω από την αστυνομία είτε από κόσμο που είχε μαζευτεί είτε από τους αστυνομικούς που είχαν βγει απέξω.

" τι έγινε;" ρώτησα έναν από τους δύο αστυνομικούς που ήταν όρθιοι και παρακολουθουσαν αλλά δεν ήξεραν. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήγα να παρκάρω το αμάξι οπουδήποτε μιας που δεν μπορούσα τώρα να πάω στο πάρκινγκ τους αφού είχε μαζέψει πάρα πολύ κόσμο.

Μετά από λίγο, αφού είχα βρει να παρκάρω περπάτησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να δω τελικά τι είχε γίνει. Εκείνη την ώρα έβγαιναν δύο γιατροί με ένα φορείο να το πηγαίνουν στο ασθενοφόρο. Άρχισα να τρέμω από το άγχος, κι άμα ήταν ο Μπερι; άμα του έκαναν κακό;

10 χρόνια μετά

"αυτός δεν είναι ο Μπερι Άλεν;" ρωτάει και ρίχνει τον φάκελο του. Δάκρυα πήγαν να κάνουν την εμφάνισή τους αλλά κρατήθηκα. Όσες φορές κι αν μου δείξουν πάλι εγώ θα θέλω να κλάψω.

"ναι αυτός" απαντάω τελικά ξερά ενώ ρουφαω την μύτη μου. Με κοιτάει και της ζητάω ένα χαρτομαντιλο για ψέμα πως έχω την μύτη μου.

"δεν είναι κακό να στεναχωριέσαι, ίσα ίσα θα σε βοηθήσει μετά να σου μειώσουν την ποινή" με συμβουλεύει και τότε γελάω από τα γέλια. Τέτοια αστεία μου είχαν πει κι άλλοι ψυχολόγοι που είχα περάσει από τα χέρια τους.

10 χρόνια μετά

"Ο Μπερι Άλεν που είναι; " ρωτάω άλλον έναν αστυνομικό και πάλι δεν ήξερε τίποτα, εκείνη την ώρα είχα αρχίσει να αγχώνομαι και να τρέμω από τον φόβο μήπως έχει πάθει κάτι. Όπως γύρισα όμως το κεφάλι μου τότε τον είδα, να στέκεται όρθιος με ένα βαλιτσάκι και μια κάρτα γύρω από τον λαιμό του να λέει εγκληματολογικο. Αναστέναξα βαριά από την ανακούφιση και τότε πήγα κοντά του, έφτασα και παρατήρησα πόσο στεναχωρημενος ήταν. Ήταν περίεργο μιας που είναι η δουλειά του αποκλείεται να είναι η πρώτη φορά που να βλέπει κάτι που να ταράζει έναν φυσιολογικό άνθρωπο.

"τι έγινε;" τον ρωτάω κατευθείαν και τον κοιτάω για να τον παρηγορησω. Πριν μιλήσει όμως ρουφιξε την μύτη του και μετά κοίταζε αλλού με το βλέμμα του πριν μου πει.

" Ο Κέβιν..." αρχίζει να μιλά και κοκαλωνω, ήξερα τι θα πει περίπου...

"τον πυροβόλησε ένας αστυνομικός επειδή..." ξανά σταματάει πριν τελειώσει την πρόταση του και ξανά περνάει μια βαθιά ανάσα.

"επειδή χρωστούσε από το πόκερ σε αυτόν..." τελειώνει την πρόταση του και τότε καλύπτει με τα δύο του χέρια το πρόσωπο του και αρχίζει να παίρνει πιο βαθιές ανάσες από πριν. Δεν περίμενα κάτι ο  Κέβιν να είχε πέσει σε τέτοιου είδους παιχνίδια, τουλάχιστον όχι αυτός.

Pov Μπερι
8 χρόνια πριν

" τι πας και  κάνεις γαμω Κέβιν!;" ρωτάω έξαλλος τον Κέβιν αλλά δεν απαντά, κάθεται όπως ένα κακομαθημένο παιδί που έχει κάνει μαλακία και τώρα ακούει την γκρίνια του γονιού. Μόνο που δεν είμαι ο γονιός του.

"τελευταία φορά ήταν" προσπαθεί να σώσει το τομάρι του και με νευριάζει.

" έχεις εθιστεί αγόρι μου!" του γρυλισα σαν ένα λυσασμενο σκυλί που είναι έτοιμο να επιτεθεί. Όταν συνηδιτοποιγσα πως αντέδρασα ξεφυσιξα με αναστεναγμό και του ζήτησα συγνώμη.

"δεν πειράζει, έχεις δίκιο έτσι κι αλλιώς σου έκλεψα λεφτά από το πορτοφόλι σου " παραδέχτηκε και τότε ήταν που εκνευριστικά ακόμη περισσότερο.

"έξω, μαλακα έξω!" του φωνάζω και τον σπρώχνω με τα χέρια μου έξω από το σπίτι μου. Δεν αντέδρασε από την στάση μου και καλά έκανε αφού ήταν ένα λάθος που θα του κόστιζε την ελευθερία του κάποια στιγμή.

8 χρόνια μετά

" δεν το πιστεύω πως αυτό του είπα την τελευταία φορά που τον είδα.."  ψέλλισε και ήπιε λίγο από την μπύρα του. Είχαμε κάτσει στα βραχάκια της παραλίας και πίναμε μπύρες όπως κάναμε πριν κάτι μήνες όλοι μαζί.

"μην το υπέρ αναλύεις ότι έγινε έγινε" τον συμβούλεψα να κάνει και ήπια κι εγώ μια γουλιά από το γυάλινο μπουκάλι.

"το λες γιατί με τους άλλους δεν τσακώθηκες" σχολιάζει και αφήνω ένα γελακι. Με κοιτάει με περίεργο βλέμμα και τότε ξεκινώ την δικιά μου ιστορία.

" Λοιπόν, πριν κάτι μήνες εμείς τσακώθηκα με για τον Χρήστο, με τον Χρήστο χώρισα και δεν μιλάμε. Και το τελευταίο το καλύτερο είναι πως με την Κέιτ τσακωθήκαμε άγρια επειδή εσύ την παράτησες" του λέω περιληπτικά μιας που δεν ήθελα να αρχίσω να μιλώ για την φανταστική μου επαφή με τους άλλους και αφήνει ένα γελακι.

" μου έλειψες " του κάνω και τότε συνειδητοποιω τι ξεστόμισα.

" και εμένα μου έλειψε όλο αυτό, μαζί με τα παιδιά " απαντάει και ξεφυσαω. Δεν περίμενα αυτήν την απάντηση...

-dxemyy
Vote&Coment✨