Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 5

"ήρθε και η Κέιτ να μας βοηθήσει" με βγάζει η φωνή της από της βαθιές σκέψεις μου και γυρνάω πίσω στην πραγματικότητα.

"ωραία θα χρειαστούμε και έναν άνθρωπο που δεν ήταν εκεί" δηλώνω ενώ βγαίνω από την αγκαλιά της για να ξανά πλύνω την μούρη μου και να την σκουπισω.

" είσαι καλύτερα;" με ρωτάει αλλά δεν της απαντάω γρήγορα δεν ήξερα και τι να της πω, είμαι καλύτερα;

"ναι μην ανησυχείς " την διαβεβαιώνω τελικά και σκουπιζω το πρόσωπο μου για να φύγουμε.

Ανοίγει την πόρτα και βγαίνουμε και οι δύο για να γυρίσουμε στο τραπέζι μας, όπως κατευθυνόμασταν προς τα εκεί παρατήρησα την Κέιτ να κάθεται δίπλα μου στην θέση του Χάρη αντί για να κάθεται δίπλα στον Μπερι.

" γειά Κέιτ, πως είσαι;" την ρωτάω και ένα απλό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου.

"εσύ πως είσαι;" με ρωτάει και ξεφυσαω, καλύτερα να μην ρώταγε... Άσε που ήταν τυχερή εκείνη την ημέρα..

"καλά μην ανησυχείς" την διαβεβαιώνω και κάθομαι δίπλα της.

"Κέβιν, έχεις δίκιο για ότι έγινε μεταξύ μας αλλά έχουμε πιο σοβαρά θέματα τώρα πιστεύω, οπότε αν θες θα το συζητήσουμε αφού τελειώσει το άλλο θέμα" του προτείνει ενώ γυρίζει και κοιτάει ο Κέβιν μια τον Όλιβερ μια την Λάιλα και σκέφτεται. Τελικά ξεφυσηξε και εγνεψε καταφατικά.

Αφού είχε λυθεί αυτό θέμα για την ώρα έπρεπε να λύσουμε το άλλο που ήταν σοβαρό θέμα σε σύγκριση με αυτά τα μικρό προβλήματα που έχουν όλοι είτε νέοι είτε μεγάλοι.

"ωραία αφού τα βρήκατε σχετικά ας γυρίσουμε στο άλλο μας θέμα" μας συμβουλεύει η Κέιτ και όλοι την κοιτάμε.

"πρώτον πρέπει να με ενημερώσετε, εγώ δεν είχα έρθει στον σχολικό χορό ήμουν άρρωστη αλλά φυσικά και με φώναξαν και εμένα στην αστυνομία..." αρχίζει να λέει γρήγορα και με ειρωνικό ύφος ενώ πίνει μια γουλιά από τον καφέ της.

"και εγώ δεν το καταλαβαίνω γιατί να σε καλέσουν; " ακούμε ξαφνικά την φωνή της Κάθριν και γυρνάμε να δούμε από που ακούστηκε.

" Κάθριν ήρθες " αναφώνησα ενώ εκείνη πηγαίνει να κάτσει δίπλα στον μπερι

"ναι συγνώμη άργησα να δω το μήνυμα σου" λέει ενώ αρχίζει να βολεύεται καλύτερα στην θέση της.