Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 2

Θα τον βρούμε τον δολοφόνο και όταν τον βρούμε θα τον παραδώσουμε στην αστυνομία.

{...}

Στις επόμενες μέρες η ζωές μας άλλαζαν ριζικά, οι γονείς μας έδιναν λεφτά για να πάμε να μείνουμε σε κανένα ξενοδοχείο ή άλλοι φίλοι που είχαμε δεν μας μιλούσαν και μας αποκαλούσαν τέρατα τις πόλης αστείο λίγο μιας που υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για να πάρουμε εμείς τέτοιο τίτλο...
Δεν μας πολύ ενδιέφερε, γιατί ξέραμε πως θα βρούμε ποιος το έκανε αυτό και μετά θα δούνε.

Μέσα σε λίγες μέρες είχαμε φτίαξει το τροχόσπιτο της παλίας παιδικής χαράς σαν καινούργιος λιμέρη μας, βέβαια χωρίς να πάρουν είδηση ή αστυνομία αλλιώς θα μας το κατεσχεσαν όπως έκαναν στα κινητά μας, λαπτοπ, παλιό λιμερε και διάφορα άλλα που ήταν δικά μας, ευτυχώς είχαμε καινούργια κινητά για να συνεννοούμαστε και φυσικά ένα παλιό λαπτοπ της γιαγιάς μου να κάνουμε σωστά την δουλειά.

Ίντερνετ, ρεύμα και όλα όσα χρειαζόμασταν ήταν εκεί μέσα εκτός από έναν δεν ήταν αντικείμενο ήταν μια ανθρώπινη παρουσία που την θέλαμε όλοι. Να μας λέει όλα θα πάνε καλά να πετάει βλακειες ενώ συζητάμε σοβαρό θέμα...
Μου έλειπε πολύ ο Χάρης, σε όλους μας δηλαδή αλλά κυρίως σε εμένα όχι για αυτά που έβλεπαν οι άλλοι αλλά για αυτά που έβλεπα μόνο εγώ και κάνεις άλλος. Η μυρωδιά του, οι τρυφερές αγκαλιές του, το χαμόγελο του, τα μάτια του πως έλαμπαν κάθε φορά για ζωή, και τώρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά..

Πέρα από την απουσία, το μόνο που μας έμενε για να "ολοκληρωθεί" το τροχόσπιτο ήταν να φτιάξουν τα αγόρια την κάμερα και την πόρτα για να παρατηρούμε τι γίνεται γιατί εκτός από κρησφύγετο όπως είχαν ο σκουμπι ντου και η παρέα του, θα εμένα εγώ. Δεν θα θέλαμε ούτε θα ήθελα το βράδυ απρόσμενες επισκέψεις είτε από παιδιά που είχαν όρεξη για καβγά είτε την αστυνομία ή το χειρότερο κανέναν ανώμαλο.

Εκτός από όλα αυτά άλλη μια υπόσχεση που δώσαμε ήταν να μην πούμε τι κάνουμε, βέβαια δεν ήταν ανάγκη να το υποσχεθουμε μιας που δεν είχαμε και κανέναν με το μέρος μας.

Για το οικόπεδο, ευτυχώς το είχε αγοράσει η μητέρα μου πριν δύο χρόνια αλλιώς δεν θα το ξεκινάγαμε να το φτιάχνουμε εξαρχής.

"Τι έχουμε μάθει μέχρι στιγμής;" κάνει ξαφνικά ο Μπερι και τότε σταματάω να γράφω στον υπολογιστή μου.