Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 1

Χει αμιγκος τι κάνετε; σίγουρα καλά

Δεν θα πω πολλά απλός το βιβλίο θα έχει πολύ αργές ανανεώσεις 1ον,
2ον υβριστικό περιεχόμενο, ακατάλληλες σκηνές,
3ον δεν είναι αντιγραφή έχω ψάξει ολο το Wattpad άμα είναι κανένα παρόμοιο όπου δεν είναι,
4ον δεν δέχομαι την αντιγραφή φυσικά δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
5ον και το πιο σημαντικό καλή ανάγνωση να έχετε.

----------------------------------------------------------------------------------------------

*Αίθουσα ανάκρισης δωμάτιο 1ο*

"με τον Χάρη Σταιλς πως τα πήγαινες;" ρωτάει ο αστυνομικός αλλά δεν του απαντάω

"πρέπει να μου απαντήσετε δεσποινίς" με συμβουλεύει αλλά συνεχίζω να μην του δίνω σημασία. Αφού είδε πως δεν απαντούσα χτύπησε το χέρι του δυνατά πάνω στο τραπέζι για να με τρομάξει δήθεν και τότε τον κοίταξα αγριεμένα.

"δεν μιλάω χωρίς δικηγόρο συν ότι είμαι ανήλικη, η μάνα μου το ξέρει αυτό πως έχετε πάρει ανήλικο παιδί χωρίς την συγκατάθεση της;" τον ρωτάω με ειρωνεία και τότε ο αστυνομικός σηκώνεται και φεύγει από το δωμάτιο ενώ με παρατάει σε αυτό το κρύο δωμάτιο με χειροπέδες στα χέρια... Ένα μόνο ξέρω δεν τον σκότωσα και ούτε θα το έκανα..

*Αίθουσα ανάκρισης δωμάτιο 2ο*

" η φιλενάδα σου η Ηρώ παρασκευα ήταν έξυπνη και μίλησε εσύ θα μιλήσεις; " με συμβουλεύει ο αστυνόμος αλλά δεν του δίνω σημασία, ξέρω πως δεν έχει μιλήσει κάνεις τους γιατί το υποσχεθήκαμε να μην μιλήσουμε. Δεν πρέπει να πούμε κάτι αλλά άμα την πίεσαν τόσο και μίλησε;

"πρώτα από όλα αστυνόμε απαγορεύεται να έχετε μια ανήλικη εδώ πέρα χωρίς να το ξέρει ο γονιός της. Μήπως να πάρω τηλέφωνο τον πατέρα μου που είναι δικηγόρος; να σας πει δύό λογάκια;" ρωτάω τον αστυνόμο ενώ εκείνος ξεφυσαει από κούραση, σηκώνεται από την καρέκλα του την σπρώχνει ξαφνικά από τα νεύρα του και φεύγει.
Ξέρω πως τα παιδιά δεν μίλησαν και δεν θα το κάνουν. Όλοι θα πουν αυτό που είπα και εγώ οπότε είμαι εντάξει σκέφτομαι και ξανά ρίχνω πίσω την πλάτη μου στην καρέκλα ενώ έχω ακόμη τις χειροπέδες που με δυσκολεύουν στο να βολευτώ άνετα.