One Night Love

kabanata 66

Ford's POV

"Kailan yung concert?" tanong niya sa akin.

"Bukas ng gabi."

"Ganon ba?" she said, and I nod.

Nagmamaneho ako ng sasakyan. Galing kami kina papa Antonio. And until now, I'm still happy because finally! The girl that I loved is already mine, with her father's blessing.

Hindi ko pa rin mapigilan ang saya na nasa puso ko hanggang ngayon. And it is because of Him. He really answered my prayer, and I'm lucky in this case.

I was just driving. Hanggang sa may nakita akong tumatawid. Is that a child? Hindi ko alam. But,I'm sure that it is a person. Tao yon na naglakad!

And I just saw na biglang napahiga ito sa daan. And it is the reason why I stopped the
car.

"Bakit?" agad na narinig ko mula kay Lorice.

"I saw a child..."

"Nasaan?" rinig kong tanong niya.

Matapos niyang sabihin iyon ay bumaba ako sa sasakyan. And I saw Lorice, she did the same thing.

I walked and I saw a person na nakahandusay sa sahig. And its nit just a person. It is... a child.

Naalala ko tuloy ang mga bata sa ampunan.

"Bata nga..." I heard she said.

Nang tingnan ko ang bata ay nakaramdam ako kaagad ng kaba. I dont know but aftee that incident, hindi pa rin nila nakikita si Gigi. At hanggang sa mga oras na ito ay umaasa pa rin ako na makikita ko siya.

She's our only chance to know who killed them.

Natatakpan ng buhok niya ang kanyang mukha. And before I look at her face, kinabahan na ako. But there's a part that says 'si Gigi ito'.

I hope so.

Hinawi ko ang kanyang buhok, to see her face. And... tears just flowed from my eyes. She's Gigi...

"DOC, DO EVERYTHING! SAVE HER!" paulit ulit kong sinabi sa mga nurse at doktor na sumaklolo sa amin nang isugod namin si Gigi rito.

Hindi ko na alam kung ano ang maramdaman ko. I feel pity for the child. I'm scared because hindi ko alam kung gigising pa ba siya.

Its been a long time since I start finding you Gigi.

Akala ko talaga, hindi ko na siya makikita. Akala ko, nawala na rin siya. Pero, hindi! She's in the hospital, walang malay.

I'm so worried.

I can say that fear is already eating my whole system. God, please let this innocent child live.

"Ford... Magiging okay rin siya..." and I just feel her hug. With that, nabawasan ng kaunti ang pangambang kumakapit sa akin.

Mahigit isang oras na yata kaming naghihintay rito. Pero ni isang doktor ay wala pa ring lumalabas.

"Are you the patient's guardian?"

Thank goodness! Ito yung talagang hinihintay ko!

"Y-yes... I am."

"She's fine. Well sir, stable na ang vitals ng pasyente. Though may mga minor injuries siya. And at the same time, may mga hindi siya maaalala, when she wake up. Pero, temporary lang naman iyon."

"Thank you doc."

"Excuse me." sabi niya, at umalis.

"Tinawagan ko na sina Kiel. Papunta na sila rito." she hold my hand. "Okay na siya. Wag ka nang mag-alala, okay?"

I just nod.

"FORD, WE CAN MOVE THE CONCERT IF YOU WANT." suhestiyon ni Drag. Pero hindi na ako pumayag.

"I dont want to disappoint our fans."

"Ganito na lang... I'll hire body guards to watch for her. I will let Jaime lead them." he said.

"Okay..."

Ngayon, nailipat na si Gigi sa isang private room. At hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising. Pero, as she wake up, everything will be revealed.