ကိုကိုတစ္ေယာက္ဟာ အဖ်ားေပ်ာက္သြားေပမယ့္ လူကိုဂ်ီက်လို႔မၿပီးႏိုင္ေတာ့...။
ညေနပိုင္းတည္းကကိုယ္ပူက်ၿပီးသက္သာသြားၿပီျဖစ္ေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္ကိုအိမ္ျပန္မလႊက္ေပ...။
အိမ္ျပန္မလႊက္မတာကအေၾကာင္းမဟုတ္...။
လူကို သူနဲ႔အတူလာအိပ္ခိုင္းတာက ျပႆနာ...။
ေဘးအခန္းကို သြားအိပ္မယ္ေျပာေတာ့
"ညခင္းၾက အဖ်ားျပန္တက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"ဆိုၿပီး သနားသဖြယ္မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေျပာလာ႐ွာေတာ့ baekhyunတို႔စိတ္ေပ်ာ့ၿပီး
လက္ခံမယ္ေတြးလိုက္ၿပီးမွ ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္သည္...။
"မျဖစ္ဘူး..."
တစ္ခန္းထဲတူတူအိပ္လို႔မျဖစ္ဖူး...။
ႏွလံုးေဖာက္ျပီး႐ူးသြားႏိုင္တယ္....။
"တကယ္္ တျခားခန္းမွာသြားအိပ္မွာလား..."
chanyeolတစ္ေယာက္ ႐ႈပ္ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြၾကား လက္ထိုးဆြၿပီး baekhyunကိုေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္...။
"အင္း..."
"ေသခ်ာလား..."
အစက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚမွာ ခပ္ခြာခြာထိုင္ေနရာမွ တေျဖးေျဖးအနားတိုးလာၿပီး လက္နွစ္ဖက္လံုးကိုခ်ဴပ္ျပီး တစ္ကိုယ္လံုးဆိုဖာထဲ နစ္ျမဳပ္မတက္ဖိခ်ခံလိုက္ရသည္...။မေက်မနပ္အျကည့္မ်ားနဲ့ နီးကပ္လာတဲ့ ကိုကိုမ်က္ႏွာႀကီးဟာ လိုခ်င္တာမရလို႔ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္ေနတဲ့ ကေလးဆိုးႀကီးလို...။
baekhyunအသာျပံဳးလိုက္ၿပီး မျကာခင္မႇာက်ေရာက္လာမယ့္ ေႏြးအိအိႏႈက္ခမ္းပါးေလးကိုေစာင့္ေမ်ွာ္ရင္း မ်က္ဝန္းအစံုကိုမွိတ္ခ်လိုက္သည္...။
ႏႈမ္းခမ္းႏွစ္လႊာကို ငံုစုပ္ျခင္းခံေနရသည္မွာ
အတန္ၾကာၿပီျဖစ္သည္...။ အနမ္းတို႔က မၾကမ္းတမ္းေပမယ့္မႏုညံ့ အထက္တစ္လွည့္
အာက္တစ္လွည့္အ႐ွိန္ပ်င္းစြာ စုပ္ယူေနသလို အာခံတြင္းထဲနယ္ခ်ဲ့လာတဲ့ လ်ွာဖ်ားေလးရဲ႕ထိုးဆြက်ီစယ္မႈရဲ႕ေအာက္မွာ baekhyunအသက္႐ႈက်ပ္လာၿပီမို႔ ျကြက္သားစိုင္အျပည္႔နဲ႔ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္လံုးနဲ႔
တြန္းလႊက္ေနေပမယ့္ chanyeolလႊက္မေပး...။
ေနာက္ဆံုး နားရြက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲလိမ္လိုက္မွ လႊက္ေပးလာၿပီး မေက်မခ်မ္းၾကည့္လာျပန္သည္...။
baekhyunေက်ာမလံုသလို ခံစားလိုက္လိုက္မိသည္...။တစ္ကိုယ္လံုးကေအးေအးစက္စက္ ခံစားခ်က္ကိုရလိုက္သည္...။
YOU ARE READING
I Want You
Romanceအသက္တစ္ခါရႉတိုင္း၊ႏွလုံသားကတစ္ခ်က္ခုန္တိုင္း ခဗ်ားမွမဟုတ္ရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အထိ ႐ူးသြပ္ေအာင္ ျပဳစားခံလိုက္ရၿပီ...။ ခဗ်ားႀကီးက ရင္ခုန္သံေတြကို..ဖန္ဆင္းေပးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားရဲ႕ တန္ခိုးရွင္ပဲ park chanyeol....။ . . . ျမင္ျမင္ခ်င္း မင္းကိုခ်စ္မိ...
