kabanata 40

2.4K 49 3
                                    

Antonio's POV


"That cant be! I dont want to live with that girl, dad!" I sighed. I didnt know why Gail reacts like this.

I recently tell her the truth that she has a sisiter. All my life I wish that she will accept her older sister, but it didnt became true. Kabaliktaran ang natanggap ko.

"I thought I was your only daughter! All these years dad, I thought that I am your only daughter, but I'm wrong. May anak ka pala sa labas--"

"Hindi siya anak sa labas! She's my first daughter! Hindi siya anak sa labas!"

Dahil sa galit na naramdaman ko dulot ng mfa sinabi niya, nasigawan ko siya. Pero, hindi ko iyon sinasadya. Nadala lamang ako ng galit.

"Gail--" I tried to reach her but she walk away. Ilang beses ko nang tinawag ang pangalan niya pero hindi man lang siya lumingon.

Paano na to?

My second daughter doesnt want to be with Lorice. But I want to be with my first daughter. Ilang taon akong nangulila sa anak namin ni Allicia. I really miss her, so much. Hindi ko man lang siya nakasama.

And now, ito ang matatanggap ko. What should I do?













Ford's POV

"IF YOU NEED ANYTHING, just call us bro." I heard Drag saying that. "Mauna na kami." I nod.

Nauna na silang umalis. Ako naman, nandito pa rin. I am still looking to their cremation urns. And until now, my heart is not totally healed. It still hurts. Lalona at wala pa silang nakikitang lead kung sino ang gumawa sa kanila nito.

I swear to kill the person behind this.

Naramdaman kong may humawak sa balikat ko. Humarap ako, and its Lorice. I smiled, and she did the same.

"Lets go?" I said and she nod. I looked again on the urns. Dont wprry, mahahanap ko rin ang taong gumawa nito sa inyo. I promise to give justice for all of you.

I turned back my eyes on her. Sabay kaming naglakad papalabas ng bahay.

"Wife, may I ask something?"

"Ano yon?"

"Where do you want to go if you are lonely before?" tanong ko sa kanya.

"Dati?" I nod when I heard her saying that. "Wala naman akong pinupuntahang lugar kapag nakakaramdam ako ng ganyan. Si mama lang, okay na ako."

"Nung buhay pa kasi si mama, niyayakap lang niya ako. She taught me how to pray to God everytime na may problema ako. Tapos lahat ng problema ko, nawawala. Pero, nung nawala siya, wala na akong ibang mapupuntahan." dagdag niya.

"I see."

After I said that, she hugged me.

"Pero gaya nga ng sabi ko kanina, turo niya sa akin dati na kapag may problema ako, ipikit ko lang yung mga mata ko, tapos sabihin sa Diyos ang lahat ng mga hinanakit na nasa puso ko. Kaya, kahit na wala na si mama ay patuloy pa rin ako sa paglaban araw araw kasi kahit na napakahirap ng sitwasyon ko, nandyan lang ang Panginoon para gabayan ako."

I kissed her forehead, and tried to close my eyes. Hindi ako nagsalita. But, I tried to think all the problems that I have. Hindi pa ako nakapagdarasal ng sincere mula noon.

But now, dahil sa kanya, natututo ako ng ibat ibang bagay. And this time, I'll try what she said.

Hinayaan ko lang na yakapin niya ako. I still hugged her back. I started to speak using my mind. And... something makes me feel creepy.

Nagsisitayuan ang mga balahibo ko. And now, a presence of something sticks on my skin. Pero, hindi ko iyon pinansin. I still continued what am I doing.

Speaking through mind, and I feel that something erases the pain that is in my heart.

"What was that?"

Tiningnan niya ako, then she smiled. "That was... God's presence."

Oh, God's presence. Ngayon ko lang naramdaman yon. And goodness! That... That was....really amazing.

One Night LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon