Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 5

" ωραία αφού είμαστε όλοι εδώ είμαστε μια χαρά" δηλώνω και όλοι με κοιτάνε. Δεν είπα κάτι περίεργο αλλά αυτό το ύφος από όλους ήταν τρομαχτικό.

"Χει με ξεχνάτε; θέλω να με ενημερώσει κάποιος!" απαιτεί η Κέιτ και γελάμε.

" Όλιβερ πες εσύ " λέει ο Κέβιν και εκείνος συμφωνεί.

Αργότερα αφού αναφέραμε όλα όσα έγιναν στο πάρτι και μετά με την αστυνομία είχε έρθει η ώρα να πει και εκείνη τι έγινε.

"Λοιπόν.." αρχίζει να λέει αλλά η ξαφνική είσοδος της αστυνομίας σταμάτησε όλους ότι κάναμε.
Καφέδες που ήταν στα χέρια παρέμεναν εκεί, τσιγάρα ξανά γυρναγανε είτε στο τασάκι αναμμένα ή πίσω στο κουτάκι τους, κινητά κλειστά και άλλα ανοιχτά να τα κρατάνε ακόμη στα χέρια τους. Τι ήθελαν πάλι;

"Ηρώ παρασκευα, Όλιβερ κουιν, μπερι Άλεν, Λάιλα Έβανς, Κάθριν Τζέιμς, Κέιτ σνοου, Κέβιν Τζόουνς κατηγορισθε για ανθρωποκτονια του Χάρη Σταιλς. Παρακαλώ μην αντιδράσετε και μην μιλήστε , ότι πείτε θα γυρίσει εναντίον σας στο δικαστήριο." αρχίζει να λέει ο ντετέκτιβ ενώ έρχονται όλοι οι αστυνομικοί προς το μέρος μας. Μας αρπάζουν από τα χέρια μας βίαια ενώ άλλοι παίρνουν τα υπάρχοντα μας από το τραπέζι που έχουμε κάτσει.

Όλοι οι πελάτες από τα τραπέζια άρχιζαν να ψιθυριζουν ο ένας στο αυτί του άλλου και να μας δείχνουν, όπως κάναμε στο δημοτικό όταν δεν ταίριαζε ένα παιδί στην παρέα του. Τα βλέμματα τους έβγαζαν διαφορά συναισθήματα, αλλά φοβισμένα, άγρια, τρομαγμενα αλλά και πάλι μας κοιτούσαν.

Όπως μας έβαζαν τις χειροπέδες για άλλη μια φορά κοιτούσα τα παιδιά που δεν αντιδρούσαν. Απλός τους άφηναν να το κάνουν πάλι όπως το έκαναν και εκείνη την ημέρα.

Πριν κάτι ημέρες

"Χαρηηηη" φωνάζω σοκαρισμένη ενώ τρέχω γρήγορα προς εκείνον.
Όλοι έχουν μαζευτεί προς εκείνον, δεν αντιδρούσε τον πιάνω από την πλάτη και τον σηκώνω να τον φέρω προς το πρόσωπό μου.

"αγάπη μου..." λέω ψιθυριστά ενώ τραβάω κάποιες τούφες από τα μαλλιά του προς τα πίσω. Κολλούσαν πάνω στο μέτωπο του από το ξερό αίμα,

"ωραία πλάκα αντε σήκω τωρα" αρχίζω να λέω αλλά δεν βλέπω καμία αντίδραση, το κρύο βλέμμα του παρέμενε έτσι να κοιτάνε το κενό, μόνο τον μπερι παρατήρησα να είναι δίπλα μου και έπειτα κι άλλοι.