OWNER¹ MİNE 棄者

25|⚜

Medya ile okumanız
tercihimdir.

Anka Kuşu Doğuyor
ꕤ

Jungkook :

Öfke...
İliklerime kadar işleyen, beni olduğumdan daha farklı birine dönüştüren, geri dönüşü olmayan hatalar yapmamı sağlayan bu iç yakan lanet duygu. Tüm bedenimi sarmış alevler içinde yanmamı sağlıyordu. Avuç içlerim birine zarar verme dürtüsü ile kaşınırken içimdeki iblis kalbimdeki merhamet duygusunu avucu arasında hapsetmiş, beynimdeki tüm kabloları çekmiş düşünmeden hareket etmeme neden oluyordu.
Taehyung'un yokluğu şuan onun suçuydu benim yıllarca kendimden nefret ederek yaşamam hepsi onun suçuyken kendimi dizginliyemiyordum. Bir abi gibi bizi koruyup kollamak yerine ikimizinde acı çekmesine neden olmuş her birimizi başka bir yere savurmuştu bencilliği yüzünden.

Sinirden kararan gözlerimi onun ceylan gibi bakan gözlerine dikmiş çatallaşan sesimle konuşmuştum.

" Taehyung'un gitmesine izin verdin öyle mi? O PİÇİN ONU YANINDAN ALIP GÖTÜRMESİNE İZİN VERDİN ÖYLE Mİ?"

" Jungkook-"

" HANİ NE OLDU SEVGİNE? SEVEN İNSAN NASIL İZİN VERİR BAŞKA BİRİNİN ONU ÇEKİP GÖTÜRMESİNE. Ya sözüne ne oldu hyung!!! Hani Taehyunga o gözle bakmayacaktın!! "

" Jungkook bitti dediğin zaman bitmiyor kalbin-"

" Her şey senin yüzünden oldu! Sen ona aşkını gösterseydin belkide hiç bir zaman Mark ile birlikte olmayıp o piç kursunun sikik intikam planı için kendini öldürmeye çalışmayacaktı!! "

" Ne? T-taehyung o. Neyden bahsediyorsun sen TANRI AŞKINA?

Öfkem ben konuştukça çoğalıyordu ne söylediğimi ne yaptığımı bilmiyordum kulağıma doğru fısıldayan iblisin sözünü dinlemekten doğruyu yanlışı unutmuş ağzıma ne gelirse söylüyor ve öyle davranıyordum. Pişman olacağımı bildiğim halde. Hoseok hyung söylediklerim karşısında şaşkına uğramışken olaya hiç dahil olmayan Yoongi söylediklerim ile sessizliğini bozmuş ve kolumdan tutarak bir bakıma beni dizginlemeye çalışıyordu.

" Jungkook yeter bu kadar. Kendine gel!!!"

" DOKUNMA BANA"

Kolumu Yoongi den hışımla kurtarmış Hoseok hyung ile aramdaki bir iki adımı hızlıca kapatıp göğsünden onu ittirmeye başladım.

" SEN AŞKINA SAHİP ÇIKSAYDIN O ŞUAN JİMİN'İN DEĞİLDE SENİN YANINDA BEDENİNE, RUHUNA HİÇ BİR ZARAR GELMEDEN OTURUYOR OLURDU. "

Ve bir yumruk.

Arkasından bir tane daha, bir tane daha ve bir tane daha. Kar yağdığı için beyaza boyanmış zemine sırt üstü düşünce üzerine oturup yumruklarımı yüzüne geçirmeye devam ediyordum. Yoongi hatta kamp alanındaki diğer insanlar beni Hoseok hyung'un üzerinden almaya çalışsalarda sanki tanrı tarafında verilen gücüme engel olamıyorlardı Hoseok hyungun kanları elime ve kara bulaşmışken birden yüzüme bir yumruk yemiş ve aynı hızla Hoseok hyungun üzerinden kaldırılıp bir ağaca boğazım sıkıldı şekilde yaslanmıştım.

" KENDİNE GEL!!!"

Gür ses kulaklarımda yankılanırken görüş alanıma giren Yugyeom bağazıma dayadığı kemikli elleri ile bana bakıyordu. Oluşan göz temasımızı hiç bozmayıp bu sefer daha sakin ve yatıştırıcı bir sesle boğazımdaki eliyle yüzümü avuçlayıp konuşmuştu.

" Dostum kendine gel, bu sen değilsin."

Söyledikleriyle gözüm yerde yüzü kan içinde yatan bedeni bulmuştu. Yoongi, kafasını dizlerine koymuş eline nerden bulduğunu bilmediğim bir bezle Hoseok hyungun yüzünü temizlerken aynı zamanda da bilinci kapanmasın diye ona sesleniyordu. Evet bu ben değildim bunu ben yapmış olamazdım bir abim için endişeden kudururken diğerini elimin tersiyle itmiştim düşüp yaralacağını bildiğim halde. Dolan gözlerimi Yugyeoma çevirmiş kısık sesimle sadece onun ismi dökülmüştü aciz dudaklarımdan.