Safe Zone (Zone Series #1)

Chapter 1

Chapter 1: News

Elaiza's POV

"I'm home!" sigaw ko nang makapasok ako sa bahay namin.

"Ate Lai!" Sumalubong agad sa akin ng pinsan kong si Sofie.

"Hi, baby." Yumuko ako upang magpantay kami.

I hug her before kissing her on her cheek. She giggled.

"Where's Tita?" I asked.

"Nasa office," sagot niya.

Inilapag ko ang bag ko sa may sofa namin at umupo. Tumabi naman sa akin si Sofie at kinuha ang remote upang binuksan ang TV. Umunat ako at sumandal habang pinapanood ko ang pinsan kong masayang nanonood ng cartoon na Loud House.

Sila Sofie lang at ang mommy niyang si Tita Antoneth, kapatid ng Dad ko, ang kasama ko sa bahay. Lagi kasing wala dito si Dad at minsan lang umuwi dahil sa trabaho niya. He's an agent, by the way. Yup, cool right?

And I want to be like him. I want to be as cool as my Dad. Bata pa lang ako, tinuturuan niya na ako ng mga self defend skills and techniques, pati ang paggamit ng mga weapons ay itinuro niya na rin sa akin. I even thought he saw as his son and not his daughter. Haha.

My Mom? Ang sabi sa akin ni Tita, matagal na raw patay ang Mom ko. Five years old daw ako noon nang mamatay siya. I didn't know the reason. Hindi na rin iyon sinabi sa akin ni Tita.

Since palaging wala si Dad dahil sa work, sinamahan ako ni Tita dito sa bahay namin para alagaan at bantayan. She's also an agent like my Dad pero binibigyan lang siya ng task kapag may mga special mission sila.

"Lai?" 

Napunta ang tingin ko kay Tita na kaba-baba lang sa hagdan.

Tumayo ako upang yumakap.

"Ang aga mong umuwi?" tanong niya.

"Bukas na po kasi yung finals namin. Pinauwi ng maaga para makapag-review at makapasa." I chuckled.

Narinig ko itong tumawa at napatango. "Mag miryenda ka muna."

I girly nod my head. "I'm good. Busog pa po." 

Bigyan niya ako ng reaksyon na parang hindi sang-ayon sa sinabi ko. Hindi ako palakain dahil palagi akong busog. Gusto naman ni Tita na kumain ako ng kumain dahil namamayat daw ako. Pero tuwing tumitingin naman ako sa salamin, masasabi kong okay naman ang laki ng katawan ko. 

"Uhm, Tita?" pagtawag ko ulit sa kanya.

Naka-upo na siya sa tabi ng anak niya at bumaling sa akin. "Yes?"

"Kailan po ang uwi ni Dad?" I asked.

Ilang segundo pa bago siya nakasagot. "Mukhang matatagalan." 

Nakaramdam naman ako ng lungkot dahil sa sinabi niya. Mag-iisang buwan ko nang hindi nakikita si Dad dahil sunod-sunod ang mga mission na binibigay sa kanya ng commander ng Agent X, ang grupo nila.

"Binigyan ulit ni Commander ang Dad mo ng mission kaya baka hindi agad siya makauwi ngayong linggo," dagdag niya.

I let out a sigh. I really miss him.

"Are you okay?" she asked.

I just nod my head. "I miss him."

"He misses you, too," rinig kong sabi niya.

Napatingin ako kay Sofie nang lumapit siya sa akin.

"Don't be sad, ate Lai. Nandito naman kami." She clinged in my arm.