Meant to be (Liam Payne fanfiction)

Geen zorgen

Mellany's P.O.V.

De weken daarop waren verwarrend. We praatten elke dag op whatsapp en we facetimden minstens één keer per week.

Maar dit was toch niet normaal. Ik wist echt niet hoe ik op deze manier verder moest gaan. Ik praatte veel over Liam met Emily, zij en Harry leken dit soort dingen niet belangrijk te vinden, ze waren gewoon gelukkig samen, zonder dat ze werkelijk samen waren, en ik was blij voor hun, maar voor mijn gevoel klopte het gewoon niet helemaal. Op een dag toen ik met Emily was, en ik weer begon over dat het zo ingewikkeld is om een relatie met iemand te hebben die je nauwelijks ziet en waar je niemand over kan vertellen, maar aan de andere kant van wie je toch heel veel houd en ze onderbrak me "Je moet hem echt weer een keer zien." Duizenden vragen spookten meteen weer rond in mijn hoofd "Wat? Hoe? Waar? Waneer?" "Snel" was alles dat ze zei.

Ze had gelijk. En zo gebeurde het ook. Het eerst volgende weekend gingen Emily's ouders naar een of ander hotel voor hun trouwdag. Dit is nou wat ik bedoel, mijn ouders zouden mij dan meenemen, Emily mocht gewoon een heel weekend het huis voor haarzelf. Dus natuurlijk spraken we af om te logeren, dat deden we eigenlijk altijd als Emily in het weekend alleen thuis was.

Toen ik bij Emily aankwam, was Liam er ook. Ik was zo blij, ik knuffelde hem en we kusten. Het voelde zo fijn om weer met hem te zijn. Als we kusten, leek het alsof we ergens in een andere dementie waren, een plek waar alleen hij en ik konden komen. Ik had die plek gemist, ik had zijn kus gemist, ik had hem gemist.

"Waar zijn de anderen?" vroeg ik. "Die komen aan het eind van de middag pas" zei Liam. "Maar waarom ben jij dan al hier?" Emily beantwoordde mijn vraag "Omdat ik vond dat jullie wel wat tijd samen nodig hadden. Dus ik ga naar boven, een bad nemen, en je weet, dat duurt lang bij mij, dus ondertussen hebben jullie hier alle tijd om te praten."

Dus we zaten samen op de bank en ik wilde hem zoenen, ik moest dat gevoel krijgen dat alles goed is omdat we samen zijn, maar ik wist dat als we niet zouden praten, het misschien nog wel twee maanden zou duren voordat ik dat gevoel weer kon krijgen. Dus ik was sterk en weerstond de verlijding van zijn lippen. En in plaats van mijn lippen op de zijne te drukken, begon ik woorden te vormen "Liam" "Ja sunshine" oh mijn god hij noemde me sunshine!

Nee! Geen tijd om te fangirlen nu!

"Ik zal het maar gewoon zeggen, ik weet niet hoe we verder moeten. We kunnen elkaar nauwelijks zien, omdat de papparazzi overal is en we kunnen niemand vertellen over 'ons' omdat jij officieel volwassen bent, en ik nog minderjarig dus het is tegen de wet en..." Ik kreeg tranen in mijn ogen "en ik wil je echt niet kwijt maar het kan niet zo en als iemand er achter komt is jou carrière en in zijn geheel 'one direction' in grote problemen maar ik..." Hij kuste me, de tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik terug kuste, en opeens was alles weer goed, en ik wilde niet stoppen, want ik wist dat de problemen dan meteen weer terug zouden komen. Maar hij stopte en hij fluisterde "Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed." Ik deed mijn ogen dicht en haalde even diep adem, ik knikte. Toen ik mijn ogen opendeed zag ik dat Liam naar de deur liep. Ik schreeuwde: "Liam, wacht, waar ga je heen?" maar het was te laat, hij deed de deur met een klap achter zich dicht.

Ik zat op de bank en huilde. Emily kwam naar beneden. "Gaat alles goed? Ik hoorde je huilen. Waar is Liam? Wat is er gebeurd?!". Ik probeerde antwoord te geven, maar ik had een enorme brok in mijn keel. Toen ik eindelijk klaar was met huilen vertelde ik haar alles.

"Dus is het nu uit tussen ons?" vroeg ik haar "Ik weet het niet Mel, ik weet het niet." zei ze peinzend. Een paar tranen ontsnapten weer uit mijn ogen. Ik probeerde ze weg te vegen, maar ik zag dat er zwarte strepen ontstonden, mijn waterproof mascara was niet bestend tegen de tranen van een meisje met een gebroken hart.

Opeens ging de deurbel. Emily deed open en Liam stapte naar binnen voordat ze ook maar één woord kon zeggen. "Hey Mel, ik heb een... Mellany! Je hebt gehuild! Wat is er gebeurd?" Oh nee, mijn ogen moesten zo rood zijn geweest, ik had in ieder geval make-up over mijn hele gezicht, ik moet er vreselijk uit gezien hebben! "I-i-i-ik was met jou aan het praten over wat me dwars zat over onze relatie en opeens liep je weg en ik dacht dat je me nooit meer wilde zien en..." oh nee, ik begon weer te huilen. Liam knuffelde me en zei: "Oh lieverd, dat was nooit mijn bedoeling. Ik wilde je gewoon verrassen. Alsjeblieft, kan je het me vergeven?" "Natuurlijk vergeef ik het je lieverd."

Liam liet me los en ik zag dat Harry er ook was en Niall en Louis en Zayn en... Lou! "Oh uh hey jongens! Ik had niet gezien dat jullie binnen waren gekomen. En hallo Lou! Leuk om je te ontmoeten, maar uh wat doe je hier eigenlijk?" "Nou dat was dus de verrassing" zei Liam. Ik keek hem met een vragende blik aan. "Lou doet onze make-up" legde Liam uit, hier werd ik niet veel wijzer van "Ja dat weet ik" "Maar wat je niet weet is dat zij ook onze make-up deed bij de best song ever video." "Die masker achtige dingen die jullie er totaal anders uit lieten zien?" Ze knikten. "Ik snap het nogsteeds niet" "Misschien snap je het nu" zei Lou terwijl ze een koffertje dat ze bij zich had open maakte. In het koffertje zaten vijf maskers, je weet wel, van die maskers die ze ook gebruiken in films, dat de slechterik zich vermomd en dan aan het eind rukt hij dat masker er af en laat hij zijn ware identiteit zien. "Vanaf nu gebruiken we deze als we uit gaan" zei Liam. "huh?" Lou beantwoordde mijn onbegrip; "Ik heb deze gemaakt en daardoor lijken ze iets jonger, en sowieso zien ze er heel anders uit, als jullie uit gaan lijkt het gewoon alsof jullie een stel normale tieners van dezelfde leeftijd zijn." "En hun ID kaarten dan? Die kloppen dan totaal niet meer." Lou liet zien wat ze in haar hand had. "Fake ID's?!" ik was een beetje geschocked "Legale fake ID's. Ze zijn echt, maar van niet-bestaande personen. Een beroemdheids voordeeltje." "Dus alle beroemdheden gebruiken ze?" "De meeste, vooral als ze behoefte hebben aan privacy". "Dus pas maar op!" zei Louis "Elke vrouw op straat zou zomaar Beyoncé kunnen zijn!". Iedereen moest lachen en alles was weer goed, dit stond op het punt om het beste logeerpartijtje ooit te worden! "Maar uuuh, ik moet maar weer eens gaan, doei!" zei Lou opeens. "Doei!"

_______________________________________

Hey!

Alweer een snelle update! Ja ik ga als een speer ;)

Sowieso volgende week een nieuw hoofdstuk en natuurlijk niet vergeten te voten voor dit hoofstuk!

Love you!!! Xxx