Streferka (PL)

Rozdział 45

Thomas się zgodził. Cóż nie miał wyjścia, skoro to jedyny sposób by się dostać do środka.

Poszliśmy za Gally'm do niejakiego Lawrence'a. Ich szefa. Byłam go bardzo ciekawa. Podobnie jak i tego, jak Gally'emu udało się przeżyć. Chłopak nam wszystko opowiedział.

- Znalazła mnie grupa zmierzająca do Miasta. Odkryli, że jestem odporny, opatrzyli mnie i zabrali do Lawrence'a. Zwalczają DRESZCZ odkąd przejął władze w Mieście. Nie mogą się w nim kryć wiecznie. W końcu zapłacą za swoje grzechy. - tłumaczył i po chwili się zatrzymał, my również. - Słuchajcie... Facet nie ma wielu gości. Zostawcie gadanie mnie, dobra? I się nie gapcie. - dodał po czym wszedł do budynku. Przez chwilę zastanowiliśmy się na jego słowami, spojrzeliśmy po sobie, po czym poszliśmy w ślad za nim.

Zeszliśmy po schodach do pomieszczenia, gdzie było wiele róż. W cieniu stał Lawrence, a obok jeden z jego ludzi. Nie widzieliśmy jednak twarzy przywódcy. Podeszliśmy za Gally'm nieco bliżej.

- Gally... - zawołał szczęśliwie na widok chłopaka. - Cieszę się, że wróciłeś. Jasper mówił co się stało.

- To była rzeź, nie mamy szans z tymi działkami. - powiedział strefer.

- Nie... - odparł Lawrence, stał tyłem i wciąż nie mogliśmy zobaczyć jego twarzy. - Ale jeśli będą dalej walić w gniazdo szerszeni, w końcu ich użądlą. Co to za jedni? - zmienił temat. - Co tu robią?

- Chcemy wejść za mur. - wtrącił Tom i podszedł o krok bliżej zerkając przy tym na Gally'ego. - Gally mówił, że nam pomoże. - dodał czym przykuł uwagę ich szefa. Stał jednak dalej w cieniu. Obok niego stała kroplówka z czymś niebieskim w środku. Dopiero po czasie ją zauważyłam, tak samo jak i dopiero teraz domyśliłam się czym może być niebieski płyn. Lek na Pożogę? Coś co utrzymywało go przy normalności? Na to wyglądało.

- Nie ładnie tak składać obietnicy bez pokrycia. - powiedział Lawrence. - Zresztą mur to tylko jedna przeszkoda. Nie sposób dostać się do środka. - dodał i podszedł bliżej nas, a my wreszcie mogliśmy zobaczyć jego twarz.

Już wiem co miał na myśli Gally, mówiąc o tym by się nie gapić. Facet nie miał nosa, a jego ciało miało sporo ran, świadczących objawy Pożogi. Czyli moje domysły się sprawdziły.

- Być może już się da. - odparł Gally. - Ale tylko z Tessą. - dodał na co zamarłam. Zamrugałam kilkakrotnie i spojrzałam na strefera ze znakiem zapytania.

- Doprawdy? - Lawrence ruszył w moją stronę. Stałam nadal nieco w tyle. Thomas zasłaniał mnie swoim ramieniem, a nasi pozostali przyjaciele byli w każdej chwili gotowi by mnie chronić. Nawet Brenda.

- Wiesz kim jestem... Tesso? - niepewnie podeszłam bliżej Thomas'a. Brunet jednak złapał mnie za rękę i kazał bym nieco została w tyle. - Jestem człowiekiem interesu. - mówił dalej zerkając przy tym na nasze złączone dłonie. - A ktoś taki nie ryzykuje bez potrzeby. Dlaczego mam ci zaufać? - patrzył na mnie, a później na Thomas'a.

- Bo ci pomogę. - odważyłam się odezwać. - Pomóż mi się dostać za mury... - stanęłam na równi z Thomas'em. - A załatwię czego ci trzeba.

- Według ciebie... Co to takiego? - spytał zaciekawiony Lawrence.

- Czas. - zerknęłam na kroplówkę. - Mnóstwo czasu.

- Tego mi brak...? - zastanowił się przez chwilę.

- Zdaje się, że i ty, i my, czegoś od nich chcemy. - wtrącił Thomas.

- Zróbmy tak... - spojrzał teraz na bruneta. - Na razie puszczę trójkę. Reszta zostanie ze mną.

Zerknęliśmy na przyjaciół, a później z powrotem na Lawrence'a.

- Żebyście nie zniknęli w drodze powrotnej. Umowa stoi? - wyciągnął rękę w stronę bruneta.

Tom zerknął na mnie, po czym uścisnął z Lawrence'm rękę.

- Zaprowadź ich, Gally. - zwrócił się do strefera.

***

Naszym dodatkowym kompanem był Newt. Natomiast przejściem, którym mieliśmy się dostać za mury Miasta, był podziemny tunel, z którego strasznie śmierdziało. Na szczęście mieli tam, że tak powiem, wbudowane oświetlenie. Więc, gdy tylko weszliśmy do środka Gally je włączył i było o wiele jaśniej.

- Nie rozchodźcie się, to kawał drogi. - mówił strefer.

Po kilku baaardzo długich minutach dotarliśmy do wyjścia i wtopiliśmy się w tłum ludzi zza Miasta. Szliśmy między nimi jak, gdyby nigdy nic, a  później Gally poprowadził nas dalej.

Cóż same miasto robiło wrażenie. Wyglądało na bardzo unowocześnione, dodatkowo zdawało się jakby Pożoga go w ogóle nie dotknęła.

- Strefa to, to nie jest. - odezwał się Newt.

- "Za kwadrans rozpocznie się godzina policyjna. Proszę zachować spokój i wracać do domów. To dla państwa dobra." - odezwał się kobiecy głos w radiu.

- Lepiej się zbierajmy. - wtrącił Gally. - Wiem, że będzie trudno, ale udawajcie, że to normalka.

Zerknęłam na streferów po czym razem ruszyliśmy dalej za naszym przewodnikiem.

Musieliśmy się bawić w ninja. Przemykaliśmy po cichu i niezauważalnie między ulicami.

- Nie było tylu ochroniarzy. - powiedział Gally, gdy zobaczył dodatkową ochronę. - Domyślam się, że to wasza zasługa. - zerknął na nas na co tylko wzruszyłam ramionami, a później ruszyliśmy dalej.

Dobiegliśmy do jakiejś ścianki, na którą musieliśmy się wspiąć. Gally podsadził Newt'a, a mnie Thomas. Gdy Gally chciał pomóc Thomas'owi ten mu odmówił. W sumie mu się nie dziwiłam. Tym razem się nie odezwałam tylko dalej ruszyłam za przewodnikiem.

Przechodziliśmy różnymi innymi przejściami aż w końcu dotarliśmy na miejsce.

- Na pewno są tam. - wskazał na główny budynek.

Wyjął lornetkę z ukrycia i umieścił na stojaku.

- Lawrence chciał się tam dostać od lat. - mówił Gally. - W środku roi się od wojska, wszędzie kamery. Czujniki na każdym piętrze.

- Brzmi jak niezła forteca. - wtrącił Newt.

- To wiesz jak tam wejść? - spytał Tom.

- Chyba tak. - odparł Gally.

- Co to znaczy "chyba"? - spytał ostro brunet.

- Spójrz. - wskazał na lornetkę więc brunet zrobił to co mu kazał, potem zrobił to Newt i cała trójka patrzyła teraz na mnie.

Przeszłam obok nich zerkając na ich miny, a potem sama spojrzałam w lornetkę. Wtedy już wiedziałam o co chodziło Gally'emu.

- Mówiłem, że znam drogę. - powiedział Gally. - Nie, że ci się spodoba. - strefer spojrzał na mnie.