Nocturne Academy: School For The Gifteds (PUBLISHED UNDER PSICOM)

17. Twins

NAGKAROON ng sandaling katahimikan. Ang lahat ng tingin namin ay napako sa taong nasa loob ng aparador. Walang makapagsalita o makapag-react agad . . . lahat ay tulala.

And Aqua called her . . . Lylia?

Naguguluhan na nalipat ang tingin ko sa batang babaeng namimilog at hindi maipinta ang mukha. But Lylia is here with us!

Pilit na tumawa ang batang babaeng kasama namin. "H-Ha-ha-ha. Nagkabaliktad po 'ata kayo. I'm Lylia, she's Lily," sambit niya.

Bakas ang pagtataka sa mukha ko. Kahit ang mga magulang nila ay naguguluhan na rin. Marahang inilabas ni Alvis si Lylia— I mean Lily sa aparador. Wala itong malay at namumutla rin. But thank God dahil humihinga pa siya.

"T-Thank you po at nahanap n'yo ang kakambal ko," nakangiting sambit sa amin si Lylia. Pilit na kumurba ang labi niya sa isang ngiti, pero halata sa mukha niya na pilit lang ito.

She can't even look us in the eye.

"So, shall we test it?" tanong ni Aqua na ipinagtaka ni Lylia at ng mga magulang niya.

"P-Po?"

Aqua flashed a smirk. "Your gift. You can see the future, right? Now that your twin sister is here, you can use it now, right?" sagot niya.

Masamang tumingin sa amin ang nanay niya bago siya lapitan at marahang hinawakan ang magkabila niyang braso. "Oo nga, anak. Para naman matahimik na ang batang iyan," dagdag ng nanay niya sa paboritong anak.

The little girl forced a smile. Walang-tigil ang pagtulo ng mga pawis niya at bakas sa mukha ang kaba.

"M-Ma, masama po kasi ang pakiramdam ko kaya hindi ko ito magamit," pagdadahilan ng batang babae.

Bakas sa mukha ng matanda ang pag-aalala sa narinig. Agad niyang hinawakan ang noo ni Lylia para pakiramdaman ang temperatura niya.

"A-Ah, gano'n ba. Sige, magpahinga ka muna." Napunta ang tingin niya sa amin. Kasunod n'on ay ang pagtaas ng kanang kilay niya. "O? Ano pa'ng hinihintay n'yo? Magpapahinga ang anak ko. Umalis na kayo, ibibigay na lang ng asawa ko ang pera."

Pasimpleng humigpit ang pagkakahawak ko sa laylayan ng damit ko. Parang natuyo ang lalamunan ko at kahit gusto kong sumagot ay hindi ko magawa. Her other daughter is unconscious right now, pero ni hindi man lang niya 'to tinapunan ng tingin.

Imbis na kumilos ay nanatili lang si Aqua sa puwesto niya habang nakatingin sa mag-ina. Bumaba ang walang-buhay niyang mga mata rito.

"I can't believe it," walang kaemo-emosyong sambit ni Aqua.

Nakakunot ang noo nang muling napunta ang tingin sa amin ng matandang babae na halatang naiinis na.

"You call yourself a mother? Eh, hindi mo nga malaman ang pinagkaiba ng mga anak mo," muling sambit ni Aqua rito.

"A-Ano?! Bastos ka— "

"Hindi ka ba magtataka man lang kung bakit nahanap ang anak mo rito sa kuwarto ng kakambal niya?" dagdag ni Aqua.

Napalunok nang malalim ang matandang kaharap namin. Hindi agad siya nakasagot sa sinabi ni Aqua. Even though it's obvious that she agrees, she keeps insisting that we're wrong.

"N-Natural lang 'yon! Haunted 'tong bahay na 'to!"

"No," matigas na sagot ni Aqua. "Your house is not haunted."

Napataas ang dalawang kilay ko sa sinabi ni Aqua. Lahat ng atensyon namin ay napunta sa kaniya. Kunot-noo at hindi ako makapaniwalang nakatingin sa kaniya. Sa kabilang banda, walang-ekspresyon sina Helix at Alvis na hindi nabigla sa narinig. Bagkus ay pareho silang seryoso ang ekspresyon habang nakatingin sa mag-ina.