Nocturne Academy: School For The Gifteds (PUBLISHED UNDER PSICOM)

14. Stick to the Mission

NAKASAKAY kaming lahat ngayon sa kalesa. Katabi ko si Helix, sa harap namin ay sina Risca at Alvis habang si Aqua naman ay kasama ang kutsero sa harap.

Pagkasabi sa 'min ng misyon namin ay agad kaming umalis kinabukasan. Hindi kami puwedeng mag-aksaya ng oras dahil malapit nang matapos ang linggo at ang sabi ni Aqua ay kakailanganin na naming magbayad ng renta sa kuwarto sa academy.

I took a glance at the guy sitting right next to me. Ito na ang tsansa ko para magpasalamat sa pagligtas niya sa buhay ko.

"Uhm, Helix," pagtawag ko.

Agad itong lumingon sa akin at hinintay ang susunod kong sasabihin.

"Uhm, thank you nga pala. Thank you sa pagligtas sa buhay ko," pagpapasalamat ko.

Hindi inaasahan ni Helix na sasabihin ko 'yon kaya bakas sa mukha niya ang pagkabigla. He looked in the opposite direction while covering his mouth.

"N-No big deal."

Napuno ng katahimikan sa loob ng kalesa hanggang sa huminto ito. Isa-isa kaming bumaba at bumungad sa amin ang isang malaking gate. Napapalibutan ng mga puno ang gate at wala kaming makitang ibang bahay man lang na malapit.

"N-Nasa Algrea pa ba tayo?" marahang tanong ko.

"No, dumaan tayo sa tunnel," sagot ni Aqua.

Nagbayad siya sa kutsero at pumwesto sa harap ng gate at may pinindot na doorbell dito. Common rich family.

Hindi kami naghintay nang matagal dahil makalipas lang ng ilang segundo ay kusang bumukas ang gate. Naunang pumasok si Aqua at sinundan lang namin siya. Pagpasok ng gate ay mayroon pang daanan na napapalibutan ng mga puno.

Gawa sa malalaking tipak ng bato na pinagdikit-dikit ang tinatapakan namin. Kada sampung metro rin ay may mga lampshade sa magkabilang gilid ng daanan. I can't help but wander my eyes around as we walk. Ilang minuto rin kaming naglakad bago namin natanaw ang isang mansiyon.

It's just a one-story house, but its size is enough for us to call it a mansion. Malalaki ang bawat bintana at mga pintuan na nakikita namin mula sa mga puwesto namin. Kapansin-pansin din ang mga naglalakihang disenyong estatwa sa labas.

"So, this is it, huh?" sambit ni Aqua habang nakatingin sa mansiyon.

Bumati sa amin ang iilang katulong na nag-aabang sa labas at pinapasok kami nito sa loob. Sobrang nakamamangha sa loob ng mansiyon at masasabi mo talagang mayaman ang nakatira dito. It is a modern mansion. Nagsisilakihan ang mga mamahaling gamit sa bahay. The interior design's color is gold and white, mixed with a little bit of brown and cream.

Balewala lang siguro ang one million drennies sa kanila.

Sa kabila ng paghanga ko ay hindi ko maintindihan kung bakit parang may kakaiba akong nararamdaman dito. The more I look at the surroundings, the more uneasy I get.

"Naghihintay po sa inyo sina Madam at Senyor sa loob ng silid," sambit ng isang katulong.

Pinagbuksan kami ng isang katulong sa isang silid. Pagpasok namin sa loob ay bumungad sa amin ang mag-asawa na medyo may edad na. Sunod-sunod kaming pumasok ng silid at hindi ko inaasahan ang bungad sa amin ng matandang babae.

"Ano 'to?! Nagbibiro ba kayo?! Isang milyon ang ginawa kong pabuya para mahanap ang anak ko 'tapos mga bata ang ipapadala nila?! Unbelievable!" giit ng matandang babae.

Tumaas ang dalawang kilay ko sa sinabi niya. And just like that, she walked outside without even glancing at us.

Hindi agad naproseso ng utak ko ang nangyari. Natulala lamang ako sa puwesto ko.