Onun için yapacaklarımın bir sınırı olmadığını anlayacaksınız bizzat ben anlatacağım.
44| Onun İçin
Neredeyse akşam olmuştu ancak ne Agir vardı ne de toplantı için gelmesi beklenen ağalar. Konağın büyük kapısına bakan penceremden uzaklaşarak odaya şöyle bir bakındım. Defalarca düzeltmekten artık yorulduğum yatak örtüsünü bu sefer es geçerek ufak komidine yürüdüm. Annemle konuşmaya ihtiyacım vardı. Çekmeceden çıkardığım telefona bir süre bakıp tekrar pencere kenarına döndüm. Yarasını bile umursamadan kendini zorlayacaktı, biliyorum. Annemi ararken bir yandan da yola bakıyordum. Gelirse kesinlikle bu konu hakkında konuşacaktım.
"Yavrum." Annemin sesini duymamla gergin omuzlarım gevşedi.
"Annem nasılsın?"
"İyim kuzum sen nasılsın? Agir nasıl kötü değildir değil?" Annemin Agir'i düşünmesi istemsizce gülümsememe neden oldu. O kötü biri değildi ve annem belki de bunu görmeye başlıyordu.
"Yarasını unutup ordan oraya koşturacak kadar iyi anne. Henüz toparlanmadan meclis kuracak." Bu durumdan rahatsız olduğumu belirten ses tonumla annemde derin bir nefes aldı.
"Biliyorum babanlarda bu akşam gidecekler." Annemin sözleriyle şaşırdım. Agir neden ailemi de çağırmıştı? Eskiden böyle olaylar olurken meclis toplanırdı ve bir taraf genelde gelmeyi reddederdi.
"Bilmiyordum Roni ağa mı çağırmış?"
"Yok Agir çağırmış mesele bizi de ilgilendiriyor. Hükümü Agir verecek olsada babanında orda olması gerekiyormuş." Kaşlarım çatıldı. Demek ki bu olay düşündüğümden de kötüydü. Akşam fazlasıyla sancılı geçecek.
"Korkuyorum anne." Kısık sesimle annemin de hırıltılı soluğu işitildi.
"Bende korkuyorum. Ancak içim rahat Agir seni korkuyacaktır korkma emi yavrum."
"Anne asıl bu beni korkutuyor. Gözünü dahi kırpmadan beni koruyacak oluşu korkutuyor. Yine silah çekilirse kendini hiçe sayacak oluşu korkutuyor. Agir'in gözünde canının bir değeri yokmuş gibi kendini önüme kalkan kılması." Sözlerime devam edemedim. Onun olmayışı beni deli gibi korkutuyor diyemedim.
"Susuyorsun ama seni ben doğurdum yavrum sustuklarını, korkularını biliyorum. Sıkma tatlı canını hayat ya bir daha böyle olursa ya bu sefer giderse korkusuyla geçmez. Hem kendine hem ona böyle zehir etme hayatı. Ben o hastanede her şeyi gördüm kızım seni de Agir'i de gördüm. O yüzden bırak korkularla yaşamayı çünkü sen ne dersen de ne kadar korkarsan kork sana dogrultulan her namlunun karşısında ilk duvar olacak olanı değiştiremezsin." Annemin dedikleriyle iki elimle sıkıca telefonu kavrayarak gözlerimi yumdum.
"Anne o bana ev oldu bu bana yeter zaten başka bir şey olmasın."
"Ev diyorsun Evin sen kendine o adamı çoktan yuva kılmışsın."
"Öyle yapmışım anne ben bilmeden onu ev yapmışım. Bu yüzden korkuyorum ya yine evsiz kalırsam o zaman ne ederim?"
"At bu düşünceleri aklından olayacak öyle bir şey hem biz varız yavrum." Siz olmadığınız için o ailem oldu diyemedim. Ben size gelirken ailesiz kaldım diyemedim. Aklım o güne gitti Agir'den kaçarak geldiğim evimde kan ağlaya ağlaya çıkmıştım.
YOU ARE READING
ATEŞİN AŞKI | Töre Serisi II
General Fiction|TAMAMLANDI| Yıllar önce bir kurşun sıkılmış ve yankıları asırlarca sürmüştü. Şimdi yine bir kurşun sıkılmış ve ben göğe tutsak adamın göğü olmaya mahkum kalmıştım. Adam ateşti yakacağım diyordu bense aşktım yanmayı ezelden beri bilirdim. Bu ate...
