Öncelikle 100k olduk. Size çok teşekkür ederim iyi ki yanımdasınız. Bu kurguyu en az benim kadar sahiplenen ve her bölümüm gelişini dört gözle bekleyen canım okurlarım, ablalarım ve dostlarım size çok teşekkür ederim.
İnanın bazen çok bocaladığım hatta yorulduğum anlar oluyor ama varlığınızı öyle usul usul haykırıyorsunuz ki o an tüm yorgunluğum gidiyor. Sadece bir yorumunuz bile benim için o kadar önemli ki sizin varlığınızı, yanımda oluşunuzun en büyük kanıtları onlar.
100k şerefine yeni bölümün en sevdiğim kısmından ufak bir kesit ile karşınızdayım. Umarım kesiti beğenirsiniz.
Ve son olarak kazayla yayınlanan bölüm icin kusura bakmayın nolur.
İyi okumalar.
"Ateş." Ağzından dökülen kelime güler gibiydi. Sık aralıklarla yola yönelen bakışlarına rağmen bana bakıyordu. "Gözlerimdeki ateşin varlığını gören ilk kadınsın." Ses tonu az öncekine göre düşünceliydi. Sanki onu görmemden rahatsız olmuş gibiydi. Ya da sadece ben öyle düşünüyordum.
"Belki de o ateşin beni yakacak olması görmemi sağlıyordur. Ama inkar etmeyeceğim o ateşleri ilk gören kadının ben olması garip hissettirdi. Adının ağırlığını taşıyan onca insan tanıdım ama sen sadece adının ağırlığını taşıyanlar gibi değilsin." Dediklerimle her daim çatık olan kaşları az da olsa düzeldi.
"Seni yakmak isteseydim en baştan yakardım." Dediği kaşlarımın çatılmasına sebep olsa da onunla ilk kez bu denli düzgün konuştuğumuzu bilmek daha ağır bastığı için dediğine karşılık vermeden son sözlerimi devam ettirdim.
"Sen onca insanın aksine doğduğu için adı verilen bir adam değilsin. Bazen sanki adın senin için doğmuş ve yüzyıllardır senin gelişini beklemiş diye düşünüyorum. Agir (ateş)" adını sessizce mırıldanarak tekrar sesimi yükselttim. "Adının ağırlığını taşıyan insanların aksine adın senin ağırlığını taşımak için savaşıyor. Adın bile senden korkuyor. Biliyor musun senin adını yıllar önce ilk duyduğumda korkmuştum. Çünkü adların insanların kaderine yön vereceğine inanırdım. Ve senin adını duyduğumda o korkuyla o ateşin ailemi yakmamasını dilemiştim. Şimdi düşününce o zaman olacak olanları hissettim mi diye merak ediyorum?" Konuşmamla arabanın hızı düşürmüş ve daha dikkatli dinlemeye başlamıştı. Arabayı bir an o kadar yavaşlatmıştı ki sokakta yürüyen bir iki kadının bizden hızlı olduğunu fark ettim.
"Demek adımı ilk duyduğunda korkmuştun. Mirşah gelini bazen hep konuş istiyorum." Dediğiyle irkildim.
YOU ARE READING
ATEŞİN AŞKI | Töre Serisi II
General Fiction|TAMAMLANDI| Yıllar önce bir kurşun sıkılmış ve yankıları asırlarca sürmüştü. Şimdi yine bir kurşun sıkılmış ve ben göğe tutsak adamın göğü olmaya mahkum kalmıştım. Adam ateşti yakacağım diyordu bense aşktım yanmayı ezelden beri bilirdim. Bu ate...
