The Vampire Myth

Hoofdstuk 24

Wat moest Thanos nou weer hier? Ik probeer mijn ademhaling weer normaal te krijgen.

"Rose, laat eens zien hoe de jurk bij je staat! Ik ben wel erg benieuwd hoe het bij jou staat." De voetstappen komen steeds dichterbij het pashokje. Al snel gaat het gordijntje opzij en staat Thanos voor me neus.

"Prachtig, net zoals je moeder Rose." Zegt hij dromerig. Wacht... Zei die nou mijn moeder? Verbaasd kijk ik hem aan. "Wat bedoel je met mijn moeder?" Vraag ik hem.

Even blijft het stil.

"Weet je nog toen je ontvoert werd? Voordat je hier kwam? Toen er tegen je verteld werd dat je een half demon was? Ik kende je moeder, Rose. Ik hield van haar! Alleen je stomme vader verpeste alles. Hij beweerde dat zij haar stomme ware liefde was. Het gevoel was zo afschuwelijk. Weet je hoe het voelt om je geliefde te zien met iemand anders?" Hij spuugt de woorden eruit vol met haat.

Ik blijf stil. Hij zou trouwen met mijn moeder? En dan wilt hij nu met mij gaan trouwen? Wat een creep. Ik kan moeder niet krijgen dan dochter? Ik dacht het niet hé!

"Dus ik deed wat ieder ander zou doen. Ik nam wraak." Ging Thanos vervolgens verder. Hij liep richting de spiegel en keek naar zijn reflectie.

"Vanaf het moment dat ze weg vluchtte hier begon mijn plan. Het moest lijken alsof het me niks deed. Ze mocht gewoon haar leven leiden. Al snel was ze zwanger. Ik wist dat het kind speciaal moest zijn. Ik bedoel maar, een demon en een vampier, dat moet haast wel." Wacht eens even... heeft HIJ mijn ouders en broer vermoord?

"Het probleem was dat haar eerste kind alleen vampier was. Hij kreeg geen speciale gavens ofzo. Heel jammer, dus ik wachtte tot ze nog een kind zou krijgen en die kreeg ze: jou! Ik wachtte wel tot je al in je tienerjaren zat zodat ik wist wat je karakter was. Jij was wat, tien? Dertien? Toen ik je ouders en broer vermoordde. Het was niet veel, werk eigenlijk. Jullie waren op jullie jaarlijkse familiepicknick in het bos bij een grote klif. Eigenlijk hadden jullie zelf al een mooi punt uitgevonden." Thanos lacht spottent.

"Maar goed, ik dumpte hun dus van die klif en jij ontsnapte helaas. Ik weet niet hoe, maar je was opeens weg. Niemand kon je vinden en hier ben je, vier jaar later. In mijn huis nog wel en we gaan trouwen." Eindigt hij en kijkt trots.

"Creep," begin ik, "hoe ben je niet verouderd sinds dan?" Die vraag zat me al een tijdje dwars. "Heel simpel. Net als dat vampieren eeuwig leven doe ik dat ook, alleen moet ik wel steeds in een nieuw lichaam springen." Zegt Thanos. Oke dat is gewoon eng. Ik heb kippenvel.

"Kleed je om en kom lunchen." Zegt Thanos en loopt het pashokje uit. Oh ja, ik sta nog steeds in de bruidsjurk van Thanos moeder. Ik kleed me snel om en vraag de weg aan Lucas. "Tariq staat om de hoek." Zegt hij dus ik loop naar de ingang van de 'winkel'.

"Ha Rose, heb je een mooie gevonden?" Vraagt Tariq als hij mij ziet. Ik knik maar wat en volg hem naar de ruimte waar ik kan lunchen.

Bij binnenkomst zie ik Alyss en Thanos al zitten samen met een paar anderen die ik niet ken. Opeens komt er een stem in mijn hoofd. 'Ze komen' zegt de stem. Hij klinkt bekend.

"Rose?" Vraagt Tariq en zwaait een hand voor mijn ogen. Ik schrik op en kijk verbaasd naar hem. "Wat?" Vraag ik. "Kom je nog? Je stond opeens stil." Legt hij uit. "Oh ja, sorry." Zeg ik en loop naar een lege stoel. Toevallig naast Thanos, waarom ook eens niet. Ik neem plaats en wacht tot iemand begint te eten. Ik haat het om iets als eerste te doen.

"Waar wachten we op?" Vraag ik als nog niemand na vijf minuten zijn eten heeft aangeraakt. "Jou." Zegt Alyss bot. "Waarom?"  "Bonitas mea!"* Zucht Alyss. "Je bent de toekomstige koningin dus jij moet als eerste eten." Ohh. Ik pak mijn vork en neem een hap van iets wat ik niet ken, maar smaakt naar kip. Het is best lekker. Langzaam neemt de rest ook iets te eten.

Opeens hoor ik de stem weer: 'Ze zijn er'

-
Bonitas mea = Mijn God

XX

Luna&Popcorn