The Vampire Myth

Hoofdstuk 12

Als ik mijn ogen open doe zit ik in een donkere ruimte. Ik strek mijn been en hoor een soort ketting heen en weer gaan. Shit ik zit vast.

"Dat klopt." Hoor ik iemand zeggen. De enige die ik ken die mijn gedachtes kan lezen is Noah. "Goed geraden. Verwacht maar niet dat Elliot je komt helpen hoor. Hij denkt dat je nog in je boomhutje zit." Zegt Noah. "Ik geloof je niet."

"Dan doe je dat niet. Maar oke ik moet gaan." En toen was Noah weg. Loste Noah nou gewoon op? Oke ik begin echt gek te worden.

"Wat fijn dat je wakker bent." Zegt een vrouwenstem. "Ik ben Sandra en jij gaat mij veel opleveren." Vervolgt ze. "Wauw wat veel. Je dumpt me van een klif en dan komt de mythe niet uit." Snauw ik naar haar, met mijn meest bitchy stem.

Sandra begint hard te lachen. "Ach meisje toch. Je denkt toch niet dat ik dom ben. Ik wil heel graag dat mythe uitkomt." Verbaast kijk ik haar aan.

"H-hoe bedo-oel j-je?" Een enge glimlach verschijnd op haar gezicht. Langzaam komt ze steeds dichterbij. "Je gaat ook niet naar de Hunters schat. Ik ga je door verkopen aan de Demonen." Fluisterd ze in mijn oor.

De Demonen? Wat hebben hun met de mythe te maken?

"Ik zie je denken, Demonen? Ja, Demonen. Zij willen dat je met één van hun trouwt en voortplant zodat de mythe echt tot leven komt. En aangezien je moeder een Demon was voordat ze overstapte en veranderde; ben je al half Demon." Vertelt Sandra.

"Mijn moeder? Een Demon?" Antwoord ik vragend. "Jup. En jij, als half Demon, kan veel geld opleveren." Vertelt ze en dan krijg ik een dienblad met een flesje bloed en ze zet hem net te ver neer op de grond om erbij te komen. Man ik hunker naar bloed. Ik heb een erge dorst.

"Drink," zegt Sandra terwijl ze het flesje naar me toe schopt. "Ik ben zo terug met bezoek." En toen liep ze weg. Ik pak het flesje en drink hem gulzig leeg. Welk bezoek? Een Demon?

Na een tijdje wachten hoor ik mensen deze kant opkomen. "Deze kant op Tariq, dan kun je de mythe met eigen ogen zien." Hoor ik Sandra zeggen. Ze praat als over mij alsof ik een object ben. En die gast? Tariq? Wat voor naam is dat nou weer? Met een harde klap gaat de deur open.

"Dus hier is ze dan." Een jongen van ongeveer 1.78 komt binnen stappen. Zodra die meer mijn richting op loopt zie ik waar ik mee te maken heb. Zijn haar is bruin en zijn ogen lijken groen, maar naarmate hij dichterbij komt zie ik dat er bruin inzit. Hij is best wel knap.

"Is dít het meisje?" Vraagt hij Sandra. Hij spuugt 'dit' uit naar mij alsof ik een ding ben. "Ook leuk jou te ontmoeten meneertje nooit tevreden." Snauw ik naar Tariq. "Zozo, grote mond?" Spot hij. "En jij bent zeker zo'n hulpje?" Vraag ik hem. "Nee geen hulpje, de beste vriend!" Zegt Tariq heel stoer. "Ja tuurlijk joh." Mompel ik.

"Meekomen!" Schreeuwt Tariq en trekt mij omhoog. Hij vergeet alleen één ding, ik zit nog vast. Halverwege de cel wordt mijn voet naar achter getrokken en val ik voorover op de grond met Tariq erachteraan.

"Cadaver!"* Raar kijk ik Tariq aan.
"Wat the fuck is dat voor taal?" Floept eruit mijn mond. Totaal negerend gaat Tariq gewoon door met praten.

"Yo Sandra, help me even met dat." Wijzend naar de ketting aan mijn benen. Sandra komt met een sleutel aangelopen en staat stil bij het slot.

"Eerst het geld Tariq." Eist Sandra. "Oh ja dat is waar ook." Tariq laat mij los en loopt naar Sandra toe. Maar inplaats van haar het geld te overhandigen, grijpt hij naar haar nek.

"Wat doe je?" Vraagt Sandra piepend. "Oh niets bijzonders." Antwoord Tariq voordat er een luide knak te horen is. Hij heeft haar nek gebroken. Een piep geluidje verlaat mijn mond.

"Wat niks gewend prinses?" Zegt Tariq spottend terwel die Sandra's levenloze lichaam los laat. Hij pakt de sleutel die op de grond is gevallen en opent mijn slot.

-

Cadaver = Kreng

!Wat denken jullie van het Latijns? We hebben een persoonlijke woordenboek dus geen internet vertaling!

XX

Luna & Popcorn