Ik ben nu weer aan het vliegen. Ik klamp me vast aan de gast met witte vleugels. Hij heeft me bevrijd en neemt me mee terug naar het bos. Ten minste dat hoop ik.
"You don't like heights?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Een lach verlaat zijn mond. "We are almost there, prepare for the landing." Zijn witte vleugels bewegen krachtig in de lucht. Ze zien er zo vredig uit vergeleken met die van Tariq. Langzaam strek ik me arm uit. Zullen ze net zo zacht zijn zoals ze eruit zien?
"That tickles." Zegt de gast. Zijn vleugels zijn zo zacht. Niet weten hoelang lang ik naar zijn vleugels heb gestaard voel ik dat we op de grond staan. Om me heen staan allemaal bomen bij een rivertje. Het is de plek waar ik met me familie voor het laatst een foto heb gemaakt.
"Uh t-thank you I guess?" De jongen begint te grinniken. "You're welcome, miss?" En kijkt me vragend aan. "Miss Clarke, Rose Clarke." Damn nu voel ik me gewoon als James Bond.
"Rose? That is a nice name, I like it. Just like the beautiful flower. Just like you." Langzaam voel ik me wangen rood worden door het compliment. "You are safe for now. Please go back to you're friends." Gaat hij vervolgens door. Hij neemt een aanloopje en vervolgens zweeft die in de lucht.
"Wait! You didn't even say you're name!" Roep ik naar hem. Hij glimlacht naar me en gaat met zijn hand richting zijn vleugels waarbij hij vervolgens een veer uit trekt. Langzaam verkleurd de bovenkant naar een zilvere kleur. "Here, keep it with you. If you ever feel lonely just say: Sempre."* En met die woorden vliegt die weg.
"Rose? Rose ben jij dat?" Hoor ik een bekende stem. "Ja?" Zeg ik vragend terug. Elliot komt uit de bosjes op me afgelopen en trekt me in een knuffel. "Je leeft nog!" Zegt hij opgelucht.
"We gaan nu naar Blake. Hij is helemaal over de rooie." Zegt Elliot en trekt me mee. Bij Blake aangekomen zie ik dat zijn huis een pestbende is. "Wat is hier gebeurd?" Vraag ik hardop. "Rose?" Hoor ik Blake vragen. "Ja!" Zeg ik en loop verder de kamer in. In het midden op de grond zit Blake. Hij draait zich om en kijkt me aan.
"Je leeft nog! Ik was zo ongerust!" Zegt Blake en vliegt op mij af. Ik knuffel hem stevig. "Ik heb jullie zo erg gemist. Hoelang ben ik weg geweest?" Ik kijk ze vragend aan. "Bijna een week." Zegt Elliot. "Oeh ik ga hun vermoorden!" Schreeuw ik boos.
"Wie?" Vraagt Blake. "Thanos en Alyss." Zeg ik. Elliot en Blake kijken me aan. "Wacht, Thanos? De demonenprins Thanos?" Vraagt Blake. "Ja." Is mijn antwoord. "Vertel ons even alles want we snappen het niet." Zegt Elliot en neemt plaats op de bank. Blake en ik gaan ook zitten.
"Nou ik was dus in de boomhut en toen kwam Noah opeens. Noah is dat meisje dat me weer terug naar de bushalte bracht. Alleen was ze deze keer geen meisje maar een jongen. Ze vertelde dat ze een gedaanteverwisseling is en mijn gedachte kon lezen. Ik werd out geslagen en meegenomen naar een soort kelder. Daar was een vrouw genaamd Sandra die vertelde dat ik half demon ben en dat ze me ging verkopen aan Thanos zodat de Mythe uit kon komen. Tariq, de rechterhand van Thanos, kwam mij ophalen en vermoordde Sandra. Ik werd naar een kasteel gebracht waar ze een rare taal spraken en daar waren Thanos en Alyss. Thanos was blij en Alyss keek zuur. Ik weigerde te luisteren dus werd ik een donker hok ingegooid. Later weigerde ik te trouwen met Thanos dus werd ik out geslagen. Ik werd wakker en zag dat ik vastgebonden zat. Tariq was bezorgd en ik zette hem even op zijn plek. Toen was er een hoop geschreeuw en kwam er een gast met witte vleugels de kamer binnen en hij sprak Engels. Hij bracht me naar het bos en daar trof ik Elliot aan." Was mijn uitleg.
De heren luisterden aandachtig en hun gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Ik zat de hele tijd met de veer te friemelen. "Wat is dat?" Vraagt Elliot. "Een veer." Zeg ik en laat de veer zien. "Van wie heb je die?" Vraagt Blake. "De gast met de witte vleugels." Zeg ik. Blake staat op en loopt boos weg.
"Wat is er met hem?" Vraag ik. "Een veer, een witte veer nota bene, betekend dat iemand verliefd op je is. En aangezien het wit is, is het van een engel en kan je er niet omheen. Op de een of andere manier horen jullie bij elkaar. God mag weten wat er in de toekomst gebeurd aangezien je net vertelde dat je half demon half vampier bent. Een engel en demon gaan al niet samen stel je voor wat er met jou gebeurd." Legt Elliot uit. Ik kijk verschrikt op.
"Ik weet zijn naam niet eens."
BẠN ĐANG ĐỌC
The Vampire Myth
Viễn tưởng"Lieverd, onthoud dat ik van je hou." De laatste woorden van me moeder, voordat ze van een berg af werd gegooid. Vanaf nu ben ik officeel een wees. En als ik niet hier weg ben zal ik de volgende zijn. °•°• Rose is nog een tiener en nu al loopt haa...
