Mecruh

17: Serendipçe

Selamun aleyküm.

🍀

Temmuz, 1987

Nalan yavaş adımlarla bağa yürüdü. Gözlerini etrafta gezdirdi. Emine koluna girmiş ona yardımcı oluyordu.

"Emine emin misin burada olduğuna? Alaz buraya girmeyi sevmez ki." Emine ona yalan söyleyip buraya getirdiği için utansa da vazgeçmedi. Üzeyr ondan rica etmiş bir kere konuşmak istediğini söylemişti. Seven adamı nasıl kırardı?

"Alaz asi atın teki. Aradık bulamadık. Belki buradadır kardeşim. Bakıyoruz işte." Nalan sıkıntılı bir nefes aldı. Portakal bahçesinin ortasına vardıklarında gördüğü kişiyle duraksadı.

"Geldin..." Üzeyr özlem dolu gözlerini ondan çekmeye çabaladı. Sevdiği kadının ona bu denli haram olması canını yakıyordu. Emine kafasını omzuna yatırarak dostuna baktı.

"Çok rica etti napam? " Nalan yutkundu. Üzeyr karşısında öylece dikiliyordu. Çocukluktan bu yana hep ondan kaçmıştı. Sevmediğini söylemişti. Buna rağmen Üzeyr onu sevmekten vazgeçmemiş, her iç çektiğini avucuna bırakmış, onu kollamıştı.

Dört sene İstanbul'da kalınca onu özlediğini farketmşti.

"Geldim."  dedi gözlerini kaçırarak. Üzeyr'in iç çektiğini işitti. "Nasılsın?" dedi sadece. Nalan, Emine'ye tutundu.

"Beni buraya bunun için mi çağırdın Üzeyr..." Bu sefer ağzından abi çıkmadı. Bu üçünü de şaşırttı. Emine'nin dudakları kıvrıldı. Üzeyr coşkulu bir nefes aldı.

"Çocukluktan bu yana benle evlenmek isterdin? Ne oldi? Ben dört yıl burada olmayınca yüreğine başkasını mı aldın?" Üzeyr kaşlarını çattı. Ellerini ardında birleştirdi. Ömründe yaşamadığı şaşkınlığı şu an yaşıyordu.

Sen banim abimsin martavalı okuyan genç kız şimdi onu kıskanıyor, hesap soruyordu.

"Dört yıl her türlü insanla muhattab olmuşsundur. Sen yüreğine birini almamışsan ben hiç almamışımdır." Nalan kaşlarını çattı. Ona kızgındı. Üzeyr de ona kızgındı gittiği için fakat yüreğinde ki kıvılcım ona cesaret verdi.

"Kocam olacak mısın?" Emine ağzından hayrete düştüğünü belirten bir ses çıktı. "Nalan.." dedi şaşkınca. Üzeyr kaskatı kesilmişti. Ah bu ailenin kadınları bazen erkekleri zıvanadan çıkarıyordu. Yengesi amcasını zıvanadan çıkarmıştı. Emine, Berzan'ı süründürmüştü. Annesinin yaptıklarını saysa akşam olurdu.

Üzeyr kalın biçimli kaşlarını kaldırdı. "Sevmediğin adam kocan mı olsun istersin Ala gözlüm? " Nalan gözlerini portakal bahçesinde gezdirdi.

"İstanbul'a gittiğimde..." dedi cesurca. O çekinmezdi. Yapmak isterdi, yapardı. Söylemek isterdi, söylerdi. "... Babamdan sonra en çok senin varlığını aradım. Farkettimki ne kadar inkar edersem edeyim benim için bir abi değilsin sadece. Yüreğim deli adamın birine takılmış n'apayım? "

🍀

2019

Gözyaşlarımla ıslatarak büyüttüğüm yoncalar kalbimde yeşermeye yüz tutmuştu. Yoncalar çok nazik bitkilerdi. Sapından tutup çektiğin an parmaklarının arasında kalıyordu. Kadınlar gibi. Hassas duygularını yerle bir etmek için kırıcı bir söz yetiyordu.