KUZEY RÜZGÂRI -BÖRÜ- (KARADENİZ SERİSİ -III)

6 "Silah"

ALİSA

İkimizde sessizdik...

Bir kez bile yüzüne bakmamıştım.

Beni arabasına bindirmişti. Yaklaşık bir saattir yoldaydık. Nereye gittiğimizi bile bilmiyordum. Çok kırgındım.

Yaşaması için yıllarca dua etmeme rağmen, hiç karşıma çıkacağını düşünmemiştim.

Ben şimdi ne yapacaktım?

Bir yanım affet, sarıl sevdiğine derken diğer yanım tam tersini söylüyordu. Giden on yılımıza kırgındım... Nasıl bana deli muamelesi yapabilmişti? Neden ben buradayım diyememişti?

Elimde hissettiğim öpücüklerle birlikte yine ona dönmedim.

Arabayı çalıştırdığından beri elimi bırakmıyordu. Elimi sıkıca tutmuştu, arada öpüyordu.

Ben de elimi çekmedim, çekmek istemedim.

Eğer ona yüz verirsem çok daha fazlasını yapardı fakat yüz bulamıyordu. Zaten utanıyordu, yüzüme bakamıyordu. Benimle konuşmaya çalışsa da onu umursamamıştım.

"Nereye gittiğimizi sormayacak mısın?"

Ona cevap vermedim. 

Bakışlarını üstümde hissedebiliyordum.

"Yapma böyle Alisa'm... Her şeyi açıklayacağım sana. İnan gitmek istemedim, seni bırakmak istemedim! Kaçırdılar beni, ben seni bırakır mıydım lan? Söyle, sana kıyabilir miydim?"

Sinirle ona döndüm.

"Kıydın işte! Kıydın bana!" Ardından şaşkınca sustum. Kaçırdılar mı demişti? "K-Kim kaçırdı?"

Poyraz yola döndü.

"Bunları şimdi değil, eve varınca konuşacağız. Şimdi bunları konuşmak istemiyorum. Evimize gidince oturup uzun uzun konuşuruz. Eminim ki bana hak vereceksin."

Dolan gözlerimi ondan sakladım.

"Eğer gitmeseydin seninle ilk yılımızı kutlayacaktık. Bana evlenme teklifi edecektin! Nişanlanacak, ardından evlenecektik..." Sesim titriyordu. "Şimdiye kadar en az üç tane çocuğumuz olmuştu! Güzel bir ailemiz, huzurlu bir evimiz..."

Poyraz elini yavaşça bacağıma koydu. Bacağımı küçük küçük okşamasına ses etmedim.

"Olacak gzamşine... Belki geç kaldık ama olacak. Ağlama ne olur, sen ağladıkça benim kafama sıkasım geliyor! Şu gözyaşlarının sebebi olmak var ya, tiksiniyorum kendimden!" Dedi.

Küskünce bakışlarımı yüzünden çektim.

"Sen beni sevmiyorsun..."

Poyraz şaşkınca durdu.

"Ben mi sevmiyorum?"

Göz devirdim.

"Seninle konuşmak istemiyorum!"

Poyraz aniden arabayı durdurdu.

Bir anda beni belimden tuttuğunda ne olduğunu anlamadım.

Dudaklarımdan küçük bir çığlık kaçarken beni kucağına aldı. Bunu nasıl yaptığını bile anlamadım. İtiraz dahi edememiştim! O kadar güçlü ve çevikti ki, şaşıp kalmıştım.

Hızla ondan kurtulmak istedim. Çırpındığımda beni göğsüne bastırdı.

"Uslu dur!" Göz devirdim.

"Pislik adam! On yıl boyunca aklın neredeydi? Şimdi hemen bana sahip olabileceğini mi sanıyorsun? Ya ben evlenseydim, ha? Ya evlenseydim?! Sonuçta birine âşık olabilirdim değil mi-"