Bros With Benefits (BoyxBoy) [COMPLETE]

Final Chapter 1

Ilang minuto ko nang tinititigan yung katawan ko na nasa loob ng kabaong pero hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko.

Ang ganda nung kabaong ko, puting-puti at salamin yung takip. Ang gara din ng sobrang daming bulaklak na nakapaligid sa akin. Napa-iling ako, kahit kelan talaga Gelo.

Meron ding malaking picture sa tabi ng kabaong ko. Picture ko to nung nag Star City kami nila Gelo. Kuha ito sa may ferris wheel. Naaalala ko nun, takot sa heights si Cassy non kaya kami lang ni Gelo yung sumakay. Sa taas, kinuhan ko ng ilang pictures si Gelo, tapos kinuhaan nya rin ako.

Ito yung the best na kuha ni Gelo. Stolen nga sya actually eh. Nakatingin ako sa malayo, kita sa likod ko ang asul na asul na ulap na may iilang puting ulap. Nakangiti lang ako. Bagay na bagay sa tarpaulin na langit rin ang background.

Ilang sandali na lang makikita ko na rin kung ano ang totoong itsura ng langit.

Sobrang nahihiya pa rin ako kay Gelo at sa pamilya nya. Sila pa ang nag-asikaso at nag bayad nitong burol pati na rin ang pagpapalibing sa akin. Samantalang wala naman akong ibang ginawa kundi saktan si Gelo nung mga huling sandali ng buhay ko.

Tumalikod ako at tinignan ang mga taong tahimik lang na nakaupo sa magkakahilerang mga bangko sa loob ng funeral house.

Nasa unang hilera si Nanay at ang mga kapatid ko.

Tulog si Nanay at nakasandal sya kay Ate Elaine. Hawak hawak ni Ate Elaine ang kamay nya at dahan-dahan itong minasahe. Ilang beses na rin hinimatay si Nanay. Tuwing magigising sya, iiyak lang sya ng iiyak hanggang sa mahimatay na sya kakaiyak. Eto, galing nanaman sya sa isang pagkahimatay. Pero naaawa talaga ako kay Nanay. Nawala na nga ang bunso nyang anak, magkasunod pang binawi sa kanya ang asawa at isa nya pang anak. Sino ba naman ang hindi mahihimatay sa sakit non.

Nakatingin lang sa kabaong ko si Ate Elaine na parang nagtatanong kung bakit ba to nangyari. Naaalala ko pa nung tinawagan sya si Gelo nung mga sandaling sinabi ng mga doctor na Dead on Arrival na ako. Rinig na rinig ko pa rin yung mga iyak nya, kung paano nya sinabi sa mga kapatid ko yung balita, at kung paano nila pinag-usapan kung paano nila sasabihin kay Nanay ang lahat.

Nasa tabi nya si Kuya Ed at Kuya Elton. Sila ang nag-isip na wag muna sabihin kay Nanay ang nangyari. Humiram sila ng sasakyan at pera sa mga kabarkada nila, hinintay si Nanay na umuwi galing palengke, at ayun, dinala nila si Nanay sa Maynila. Takang-taka nun si Nanay, pero sabi lang nila sosopresahin lang nila ako.

Walang tigil pa rin sa pag-iyak si Ate Eliza na nasa kabilang tabi ni Ate Elaine. Yakap-yakap sya ni Ate Emily at hinihimas-himas ang likod nya. Sila ang mga huling nakapunta sa Maynila, at ibinilin pa nila ang mga anak nila sa mga kaibigan. Buti na lang pala, nakatawag ako ilang araw bago mangyari yung aksidente at nakahingi ng tawad sa kanila. Ayos lang kahit hindi sila nakahingi ng tawad sa kin, ang mahalaga, napatawad ko na sila.

Sayang. Gusto ko silang yakapin isa-isa. Di ko naman kasi alam na huling pagkikita na rin pala namin ang libing ni Tatay.

Kung hindi ko lang sana tinigasan ang puso ko, naging maayos na sana ulit kami.

Nasa likod naman nila sila Kuya Jasper, Jan-jan, Ate Val at Kyle. Hawak-hawak ni Kuya Jasper yung registration form at enrollment form na prinint nya at ipapafill-up na sana sa akin nung araw na maaksidente ako. Nung tinawagan sila nila Ralph, di sila makapaniwala nung una, pero nung Si Kuya Elton, na kababata ni Kuya Jasper ang tumawag sa kanila, saka sila naniwala. Yun ang ata yung first time na nakita ko si Jan-jan na tahimik lang, di dumadaldal, hindi magkukuwento ng kung ano-ano sa lovelife nya.

Lumapit ako sa kanilang tatlo para tignan ng mabuti yung school forms na hawak ni Kuya Jasper. Sayang talaga to oh, nakapasa na ko eh, di ko man lang naexperience pumasok sa isang mamahalin na paaralan.