My Boyfriend's Personal Assistant | ✔

46

| Reunited |

-Chantell's POV

Tahimik lang ako habang pinapakiramdam ang paligid. Gosh! Ngayon ko lang naramdaman 'tong awkward atmosphere between my brother and... My mother. Nandito kami ngayon sa condo ko pagkatapos kong tawagan si Kuya na dumating na si Mama. At first ay ayaw pa pumunta ni Kuya pero pinilit ko siya dahil maski ako ay nacucurious kung ano yung gustong sabibin samin ni Mama.

"Uhhm? K-kuya" tawag ko sa kanya. He look at me with his serious face. I know my brother has a grudge against our mother dahil na rin sa pananakit nito noon sa kanya kaya I can't blame him kung ganito ang reaksyon niyo but she's still our mom.

"Why are you here?" direktang tanong niya kay Mommy. Nagulat naman ako sa tono ng boses ni Kuya kaya napatingin ako kay Mommy pero mas nagulat ako sa nakita ko- she's crying.

"M-mom?" I called her. She look at me and hold my hand with a sob. Alam kong simula ng iwan kami ni Papa ay naging distant na rin si Mommy samin kaya nawalan rin ako ng amor sa kanya but seeing her crying makes my heart broke. She's still my mom and I still owe her my life.

"I-im s-sorry. P-patawarin niyo ko kung pinabayaan ko kayo. Patawarin niyo ko kung n-nakalimutan kong may mga anak pa pala ako. P-patawarin n-niyo si M-mommy!" she said between her sob. I hug her tight and tell her it's okay but when I look at Kuya, he's staring at her with blank face.

"Is that all? Pumunta ka lang dito to say you're sorry? You can just said it through phone para hindi ka na na-hassle pa" sarcastic na saad ni Kuya kaya inis akong tumayo.

"KUYA ANO BA?!" sigaw ko sa kanya pero blanko niya lang akong tiningnan. Napatingin ako kay Mommy nang hawakan niya yung kamay ko to stop me.

"J-jasper, p-patawarin mo ko. A-alam kong mas malaki ang n-naging kasalanan ko sayo. P-patawarin mo ko kung sayo ko naibuhos yung sakit at galit ko sa D-daddy niyo" umiiyak na saad ni Mommy kay Kuya pero nanatiling matigas si Kuya.

"Nung iwan tayo ng Papa niyo, sobra akong nasaktan at sa t'wing nakikita kita- naaalala ko ang Papa mo kaya ko nagawa yung mga nagawa ko noon. I'm so sorry, son" puno ng sakit at pagsisisi ang nakikita ko kay Mommy. Nasaktan siya nung iwan kami ni Papa and I understand her. Hindi ako galit kay Mommy dahil wala siyang kasalanan- it's my Father's fault kaya galit na galit ako sa kanya at sa kabit niya. I know he has another woman, his first love kaya nga iniwan niya kami ni Mommy just to be with her.

"Nasaktan ka Ma? Bakit kami? Hindi rin ba kami nasaktan? Hindi rin ba kami nahirapan? MA! SOBRANG SAKIT NUN PARA SAMIN, LALO NA SAKIN. SIMULA BATA AKO, PINANGARAP KONG MAGING KATULAD NIYA PERO ANO? INIWAN NIYA AKO, INIWAN NIYA TAYO" akala ko huling beses ko nang makikitang umiyak si Kuya noong nakita ko sila ni Clyde pero hindi pa pala. He's crying all the pain now after how many years at ngayon lang niya nailabas yung sakit.

"M-ma? Nung umalis si Papa, i-ikaw na lang yung meron kami pero ano? MA! KINALIMUTAN MO KAMI!!! INIWAN MO KAMI! WALA KA NUNG KAILANGAN KA NAMIN! TAPOS NGAYON HIHINGI KA NG SORRY NA AKALA MO S-SOBRANG DALI LANG TANGGAPIN? MA NAMAN..." napaluhod si Kuya after niyang sabihin lahat ng sakit na dinibdib niya ng ilang taon. Nagkaroon ng malaking impact kay Kuya yung pang-iiwan samin ni Papa kaya nga... Hindi ko siya mapapatawad.

"A-anak... I'm sorry, patawarin mo si Mommy, p-patawarin niyo si Mommy.... P-pangako, hindi na ako aalis. I-i will not leave you again" saad ni Mommy habang yakap-yakap si Kuya na ngayon ay parang batang nakayakap sa kanya. Napangiti ako dahil sa wakas ay nabawasan na yung malaking tinik sa dibdib ni Kuya. I'm thankful that he forgive her easily.

"Masaya ako... Masaya ako k-kasi sa wakas, kompleto na tayo. Salamat Kuya kasi napatawad mo na si Mommy... and M-mom, thank you kasi binalikan mo kami" parang bata kong saad sa kanila. Ngumiti naman si Mommy at agad akong niyakap, kaming dalawa ni Kuya.