Roadtrip II

16.

Hoofdstuk 16

p.o.v Mikky

'Weet je zeker dat je naar de Efteling wilt?' Vraagt Frenkie nogmaals voor de zekerheid. Ik knik enthousiast. Sinds lange tijd heb ik echt weer zin om iets te ondernemen en te gaan doen met Frenk. We staan op de parkeerplaats voor de ingang van het park. 'Als je je straks in een keer niet lekker voelt moet je het zeggen he.' Frenkie kijkt me bezorgd aan. 'Jaja maak je geen zorgen Frenk. Alles gaat goed met mij.' Zeg ik eigenwijs. 'Gelukkig maar.' Glimlacht Frenkie. 

We lopen de ingang van het park in. 'Waar wil je als eerste in?' Vraagt Frenkie. 'Symbolica.' Antwoord ik. Van het park hebben we VIP tickets gekregen dus we kunnen overal makkelijk doorlopen. We nemen plaats in het wagentje en bewonderend kijk ik om me heen. 'Mooi is het he.' Vol bewondering kijk ik naar alles wat om me heen gebeurt. Ik merk ook dat Frenkie onder de indruk is van de attractie. Opgegeven moment staan we in de attractie stil voor een spiegel. Ik kijk in de spiegel en op moment dat ik weg wil kijken komt er een flits. Geschrokken klamp ik me aan Frenkie vast. 'Wat was dat?' Vraag ik verbaast. 'Dat was een fototoestel.' Frenkie schiet in de lach en zelf glimlach ik ook zwakjes. De attractie is ten einde en snel stappen we uit en lopen we naar de foto. 'HAHAHA. Jou hoofd.' Lacht Frenkie. Ik kijk naar de foto en ik zie dat ik een angstig gezicht trekt terwijl Frenkie hard lacht. 'Kopen.' Grinnikt Frenkie. 'Je waagt het.' Ik kijk hem waarschuwend aan. 

'He daar lopen Frenkie de Jong en zijn vriendin.' Hoor ik gegil achter me. Ik draai me om en zie opeens heel veel mensen op mij en Frenkie afrennen. 'Kom mee.' Frenkie pakt mijn hand beet en we lopen stug door de mensenmassa heen. 'Frenkie , hoe is het met je kind? Leeft ze nog?' Word er gevraagd. Geschrokken van de drukte loop ik achter Frenkie aan. Achter ons lopen nog veel fans die gillen dat ze een foto en een handtekening willen. 

Frenkie en ik worden ingesloten door de mensenmassa en Frenkie besluit op de foto te gaan met wat mensen. Ik sta er een beetje verloren bij. Normaal als Frenk op de foto gaat met fans weet ik me wel een houding te geven , maar nu.. Ik voel me sowieso heel anders sinds dat Yaar weg is. Misschien moet ik proberen is aan andere leuke dingen te denken of wat vroeger naar bed gaan. Het word wat duizelig om me heen en zie de mensen steeds wat waziger. Dan word het opeens zwart voor me ogen. 

- 

'Mik , gaat het?' Ik open langzaam mijn ogen en kijk in het bezorgde gezicht van Frenkie. 'Waar ben ik?' Ik kijk om me heen en voel me hoofd bonken. 'In de Efteling bij de eerste hulp. Je bent net flauw gevallen.' Helpt Frenkie me herinneren. O ja dat is waar ja. 'Ik herinner me alleen nog maar dat er fans om ons heen stonden.' Zeg ik zachtjes. 'Klopt ja. Er stonden heel veel fans om ons heen. Ik denk dat de drukte je gewoon teveel werd.' Frenkie kijkt me bedenkelijk aan en ik knik. 'Ik voel me de laatste dagen inderdaad niet helemaal mezelf.'  Geef ik toe. 'Het komt echt goed Mik. Morgen ga je toch met Elke afspreken? Dan kan je ook weer aan andere leuke dingen denken.' Zegt Frenkie. Ik kijk hem liefdevol aan en geef hem een kus op zijn wang. 'Je bent echt het liefste vriendje ooit!'