Roadtrip II

13.

Hoofdstuk 13

p.o.v Frenkie

Ik ben nog nooit zo blij geweest als nu! Ik heb mijn vrouw terug. Mijn Mikky. Opeens uit het niks stond ze om 23.00 s'avonds in haar vieze kleding voor de deur. Ze doet nu heel vrolijk , maar in haar ogen zie ik angst. Mikky heeft net alles uitgelegd en de recherches Joost , Bart en Kim hebben alles nauwkeurig opgeschreven.

'Wat ga je doen?' Vraag ik als ik zie dat Mikky naar boven wil lopen. 'Even bij Yara kijken.' Zegt ze blij. Mijn gezicht betrekt. Ik dacht dat ze dat wel wist. 'Ehm Mik. Kom even zitten.' Zegt Donny. Mikky doet wat hij zegt en gaat op de bank zitten.

'Zal ik het zeggen?' Vraagt Donny aan mij. Ik knik snel en sla mijn arm om haar heen. Ik zie Mikky bang kijken. 'Yara is vier dagen geleden ontvoerd.' Zegt Donny dan. Ik zie Mikky tranen in haar ogen krijgen en ze begint te huilen. 'Ik wist het.' Snikt ze zachtjes.

'Wat wist je?' Vraagt Kim. Mikky veegt haar tranen weg. 'Toen ik wegging. Ik hoorde Yara haar stem , maar ik dacht dat ik gek werd omdat ik daar al zo lang zat.' Ze begint nog harder te huilen en Annekee staat op om een glas water te pakken.

'Ze vroeg of ze een snoepje mocht.' Zegt Mikky. Mikky leunt tegen mijn schouder aan en ik glimlach. 'Echt een opmerking voor Yaar.' Vind Sev en ik knik. 'Ik mis haar zo en ik ben zo bang dat die man haar wat aandoet.' Huilt Mikky.

'Wij gaan maar is naar bed. Dan gaan we morgenochtend vroeg op pad om Yara op te sporen.' Zegt Joost. 'Slapen jullie in de logeerkamer?' Vraagt Mikky met betraande ogen. Joost knikt. 'Fijn. Ik vind het zo eng om hier te zijn. Ik ben zo bang dat die ontvoerders binnenkomen.' Zegt ze. 'Geen zorgen. Wij zijn in de buurt en er is altijd een iemand van ons wakker.' Stelt Kim Mikky gerust. 'Dat is inderdaad een heel fijn idee.' Knikt Carel. De politie mensen lopen weg en de groep blijft beneden achter.

'Ik ga ook is proberen te slapen. Ik ben zo moe.' Zegt Mikky. 'Ik ga met je mee.' Antwoord ik. De rest staat ook allemaal op en gaat naar bed.

Ik loop de kamer ingevolgd door Mikky. 'Vind je het goed als ik nog even ga douchen? Ik voel me echt smerig.' Zegt ze. 'Tuurlijk!' Zeg ik.

'Wil je ehm misschien samen douchen?' Vraagt ze onzeker. Ik grinnik. 'Kun je niet meer zonder me?' Vraag ik plagend. 'Frenk , dit is serieus. Ik ben echt heel bang om alleen te zijn.' Zucht ze. 'Het was maar een grapje Mik , ik pak even mijn pyjama uit de kast en dan kom ik.

Mikky loopt de badkamer alvast in en ik pak mijn pyjama uit de kast. Opeens hoor ik een gil uit de badkamer. De eerste gedachten is : Mikky. Zo hard als ik kan ren ik er heen. Ik duw de badkamer open en zie Mikky met een briefje in haar handen staan.

Achter mij komt Joost aangerend. 'Wat is er aan de hand? Waarom gilde je?' Vraagt hij geschrokken. 'Dit briefje kreeg ik van Levy , de jongen die bij de ontvoerders hoorde.' Zegt ze. 'Wat staat erin?' Vraag ik nieuwsgierig. Mikky opent het briefje. 'Een nummer.' Zegt ze. '

'Geef het briefje is.' Braaf geeft Mikky het briefje aan Joost. 'Ik ga het zometeen gelijk onderzoeken en dan kijken we morgen verder. 'Welterusten.' Zegt hij. 'Truste.' Zeg ik. Als Joost de badkamer uitloopt doe ik hem gauw op slot. 'Zo nu heb ik jou even voor mezelf.' Grijns ik.