Życiowa niepełnosprawność

Wstęp

[...] boję się, głosy, które cały czas słyszę wieczorem w łóżku nasilają się. Coraz częściej mam wrażenie, że ktoś mnie obserwuje. Nie raz widzę jakieś białe zakapturzone postacie za oknem. Na razie to tylko przebłyski. Jednak mam obawy, że będą chciały ze mną rozmawiać. Bycie pesymistą nie jest łatwe. Ciągłe wrażenie, że coś się nie uda. Od pewnego czasu bardzo polubiłem krew. Jeszcze rok temu na widok krwi robiło mi się słabo. Teraz? Widząc krew zaczynam się śmiać. Czy to jakiś znak? Denerwuje mnie bardzo jak ktoś karze mi zostawić niedokończoną rzecz i zająć się czymś innym. Dostaję wtedy szału. Cokolwiek robię muszę skończyć i wykonać perfekcyjnie. Tak, jestem pieprzonym perfekcjonistą. Wielu ludzi to denerwuje. Nie dziwię się im. Normalni ludzie nie zwracają uwagi na takie szczegóły. Chociaż powinni.