Denize inat Gök yüzüne aşik

BÖLÜM 12

Özet:
Benim için eğlenceli bir gündü. Her şey istediğim gibi gidiyordu. Bir kol saati insani bu kadarmi mutlu eder diyorum şimdi kendime. Çocukmuşum işte.

Her kese iyi okumalar ❤️

Annemden simit almasini istedim. Martilarla paylaşarak simit yiyordum. Birden kolumdan saat denize düştü. Morelim öyle bozuldu ki. Hiç bir şey düşünemez oldum. O an sadece babamin sözü aklima geldi.

'Oğlum sevdiğin şeyleri hiç bir zaman kaybetmek korkusuyla sevme. Seviyorsan sev gidiyorsa yakala.'

Hemen ardindan atladim denize. Arkamdan bir tek annemin sesi geldi. Oğlum diye bağirdi. Bilmezdim o annemin duyduğum son sesi olduğunu. Denize düştüğümde anladim yüzme bilmediğimi. Saatimi çok aradim bulamiyordum derken saatimi buldum. Denizi dalgalarina birakmiştim kendimi. Annem gilden baya uzaklaşmiştim hatda görmüyordum onlari deniz beni bir yerde,kayaya çarpti. Zar zor kendime tutunacak bir yer buldum. Uzaktan gelen kocaman bir gemi gördüm. Onlara işaretledim yardima ihtiyacim olduğunu anladilar. Yanima geldiler beni gemiye bindirdiler. Zaten o zaman korkumdan aklimi itirmiş gibiydim. Gemidekileri de tanimiyorum kim olduklarini bilmiyorum. Güvenip güvenmeyeceğimi bilemezdim. O yüzden hiç bir şey söylememeğe karar vermiştim. Gemidekilerden biri bana yaklaşdi beni teselli etmeğe çalişti ama nafile çok korkmuştum. Onlar benim kim olduğumu ararştiriyorlardi bu yüzden bana sorular soruyorlardi. Bende hiç birisine cevab veremiyordum. Sonra sahile vardik beni arabaya bindirip bir eve götürdüler. Açtim karnimi doydurdular. Sonra diğerleri evlerine gitdi ben birinin evinde kaldim. Geceydi evde her kes uyuyordu. Evden kaçmaği düşündüm. Kapidan çikarsam görürler izin vermezler engel olurlar diye düşündüm. O yüzden tek çare pencereden atlamakti. Fakat pencereyi açtikta ne kadar yüksekte olduğumu anladim. Atlamağa korktum. Ve o an anladimki

Yaşamak sadece nefes almak değildir çoğu zaman kendimize ve sevdiklerimize duyduğumuz saygıdır, sevgidir, güvendir...
Kendime güvensizliğimi birakip atlamaği düşündüm ve atladim.
Kolum çok acidi babam boşuna dememişti yapmak istediklerin aci verecektir. Acinin tadini aldiğinda başarmiş olursun. Evden kaçmakla iyimi etdim kötümü etdim onuda bilmiyordum. Ailemi bulmağa kararliydim. Fakat daha 10yaşindaydim nerde olduğumu bile bilmiyordum. Nasil bulacakdimki. Ya şimdi hayatmi nasil devam etdirecekdim. Ben Cesur biriyim her şeye rağmen umudumu kesmeyecem diyerek kendi kendimi teselli ediyordum ve buda çok güzel işe yaradi. Önce bir iş bulmaliydim. Kalacak yer bulmaliydim. Bir kaç gün yollarda parklarda uyudum. Tabi korkarak, üşüyerek ama olsun belki buda bir şeye işaretdir dedim. Sonra ben birisinin yaninda araba tamir hanesinde çirakliğa başladim. İşim ağir değildi. Sadece getir götürcüydüm. Arabalarada ilgim vardi zaten işimden zevk aliyordum. Sağolsun patronum zaten çok iyi biriydi. Halden anlayandi. İşte böylece işledim günler ve aylarca. Günlere aylara inat yillari geride biraktim.

Okuduğunuz için teşşekürler. Yorum ve votelerinizi bekleriz ❤️