hava aydınlanıyor yine,
bir yaprak daha soluyor kalbimde,
içinde bir kurtçuk,
duygularımı kemirmiş bütün gece.
ölümün saati yok sevgilim.
kırmızı bir ruj çalınıyor dudaklarıma,
kapanıyor üstündeki yara,
oysa ki kanıyor zırhın içindeki yara,
kimse sormuyor neden kopuk bu parça.
ölümün saati yok sevgilim.
siluetin dalgalanıyor irisime,
sahneleniyor o kuytu gece,
yine çocuksu bir hisle,
koşuyorum ölüm meleğine.
ölümün saati yok sevgilim.
YOU ARE READING
BERCESTE
PoetryBen öznelerini kaybetmiş çölde bir bedevi, Mecnun'un esarete düştüğü o çölde, şiir yazan uhrevi. Sararmış kağıt parçalarına tutunur sevdiceğimin elleri, Damarlarımda yol alır harita misali gözleri. Sen ki şiirlerime kan gülleri tutuşturmuş merhamet...
