Gün doğumuyla başlar yüreğimin sancısı,
Bağlanır düşler gecenin karanlık nefesine.
Çöl güneşidir acımasız sözlerin,
Soldurur en nadide güllerimi...
İncinir yapraklarım, sitemle çekerim gönül perdemi.
Gönlüme ferahlık veren bir avuç suydu yeryüzünde,
Yakıyor şimdi ellerimi bütün okyanuslar.
Yalnızlığımın mabedine sarılıyorum,
Tanıdık bildiğim bütün insanlar ne yazık ki oradalar.
Hangi duayı dilime dolasam, hangi ağaca dileklerimi bağlasam...
Geçmiyor yangını yüreğimin, kül oldu aşk dolu mısralar.
Sönmekte olan mum alevi gibiydi aşklar,
Hangi yönden esecek şimdi rüzgar...
YOU ARE READING
BERCESTE
詩歌Ben öznelerini kaybetmiş çölde bir bedevi, Mecnun'un esarete düştüğü o çölde, şiir yazan uhrevi. Sararmış kağıt parçalarına tutunur sevdiceğimin elleri, Damarlarımda yol alır harita misali gözleri. Sen ki şiirlerime kan gülleri tutuşturmuş merhamet...
