Kırık dökük bir evdir ruhum,
Yalnızlığın penceresinde beklerim umut güneşini.
Ellerimde kan kırmızı güller,
Yüzümde binlerce acının tokat izi.
Düşüyorum düşlerimin en dipsiz kuyusuna,
Titreyen bedenim mi, yoksa fay hattına mı basıyorum aşka tutundukça.
Mühürlü dudaklarımdan düşüyor nefretin kelamı,
Nice kasırgalar vuruyor içimdeki baharı.
Enkaz altında hislerim...
Ben o hayal kırıklığına dökülen gözyaşında gizliyim.
Savaşıyorum düşüncelerimle.
Bir el arıyorum, karanlığa uzatılan bir mum.
Kış geliyor, dökülüyor zeytin dalının yaprakları.
Yitiriyorum her şeyi, yitiriyorum düşlerin maviliğini.
Korkuyorum...
Korkuyorum...yitireceğim kendimi karlar altında, hüzünlü bir şubat ayında.
YOU ARE READING
BERCESTE
PoetryBen öznelerini kaybetmiş çölde bir bedevi, Mecnun'un esarete düştüğü o çölde, şiir yazan uhrevi. Sararmış kağıt parçalarına tutunur sevdiceğimin elleri, Damarlarımda yol alır harita misali gözleri. Sen ki şiirlerime kan gülleri tutuşturmuş merhamet...
